روز یکشنبه ۱۸ اکتبر ۲۰۲۰ (۲۷ مهر ۱۳۹۹) تحریم تسلیحاتی جمهوری اسلامی در چارچوب توافق اتمی ۱۴ ژوئیه ۲۰۱۵ (۲۳ تیر ۱۳۹۴) پس از پنج سال لغو شد.
دولت آمریکا در تابستان ۹۹ (۲۰۲۰) تلاش کرد این تحریم را تمدید کند اما با عدم همراهی اروپا و روسیه و چین موفق نشد.
مقامات رژیم ایران این ناکامی دولت ترامپ را به حساب موفقیت خود گذاشته و در اظهار نظرهای مختلف از اینکه می‌توانند به خرید و فروش سلاح بپردازند ابراز خوشحالی می‌کنند.
اما در شرایطی که تحریم‌های همه‌جانبه‌ی آمریکا به شدت حکومت ایران را زیر فشار قرار داده و وضعیت فلاکتبار اقتصادی در کنار ابتلا و مرگ و میر بر اثر ویروس کرونا، جان مردم را به لب رسانده، جمهوری اسلامی چگونه می‌تواند به خرید و فروش تسلیحات بپردازد؟!
با کدام منابع و ساز و کار مالی، هنگامی که کارزار فشار حداکثری و تحریم‌های همه‌جانبه‌ی آمریکا گلویش را می‌فشارد و راه‌های مبادلات پولیش را مسدود کرده؟
با کدام کشورها جز احتمالا روسیه و چین، برای خرید، و گروه‌های تروریستی و شبه‌نظامی که برخی به خودش وابسته‌اند، برای فروش، می‌تواند معامله تسلیحاتی کند؟
و مهمتر از همه کدام تسلیحات؟! چه کسی خریدار کپی‌ها و ماکت‌های ساخت جمهوری اسلامی است؟! و کدام کشور حاضر است تسلیحات پیشرفته و مدرن به رژیمی بفروشد که مورد خشم و انزجار مردم خودش و همچنین کشورهای منطقه است و «رهبر» و مقاماتش درباره «فروپاشی» و «براندازی» خود هشدار می‌دهند؟!
واقعیت این است که لغو یا ادامه تحریم تسلیحاتی، گذشته از جنبه‌ی سیاسی و تبلیغاتی‌اش، از نظر «تسلیحاتی» نمی‌تواند چیزی بر توان نظامی جمهوری اسلامی اضافه کند بلکه فقط ممکن است اندک منابعی هم که باقی مانده صرف تجهیزات از دور خارج شده‌ای شود که کشورهای منطقه، پیشرفته‌تر از آنها را دارند!
همچنین امید به انتخابات آمریکا و بحث تسلیحات در مذاکره با ترامپ یا بایدن نیز اساسا منتفی است چنانکه خود «تحریم تسلیحاتی» حاصل مذاکره با اوباما بود!
#فکر_کنیم
