۲۴ آبان ماه ۹۸ خبر گران‌تر شدن بنزین به‌مانند جرقه‌ای بر باروت خشم مردم ایران زده شد. خشمی که ناشی از سالیان دراز تحمل فقر، بیکاری، گرانی، فساد و سرکوب خواسته‌های مردمی بود و سرآغاز جنبشی شد که در آن بهترین فرزندان ما، تنها به جرم اعتراضات مسالمت‌آمیز و حق‌خواهی، سینه‌هایشان آماج گلوله‌ها شد و در خاک و خون غلتیدند. مسئولان نه تنها به مطالبات مردم وقعی نگذاشتند بلکه تنها راه را تشدید خشونت و سرکوب یافتند.
آنها حتی از اعلام آمار واقعی و اسامی کشته‌شدگان طفره رفتند و حتا مانع برگزاری مراسم سوگواری آنان شدند.
طی این یک سال فقر و بیکاری و فساد چند برابر شده و روزی را نمی‌توان یافت که خبر بازداشت، محاکمه و اعدام تنی چند از معترضان به گوش نرسد. همچنین بازداشت دیگر فعالان اجتماعی و مدنی نیز تداوم دارد.
حاکمیت نشان داد که حاضر نیست از مواضع خود کوتاه بیاید و قدمی برای رفع مشکلات بردارد؛ از یکسو از طریق فشار هر چه بیشتر بر معیشت مردم و عدم کنترل گرانی، دشواری‌ها را افزایش می‌دهد و از سویی دیگر با سرکوب بیش از پیشِ هر صدایِ اعتراضی، به روند همیشگی خود تداوم می‌بخشد.
اما هیچ حکومتی بدون توجه به خواسته‌های معیشتی و مطالبات اجتماعی مردم و فقط با اتکا به سرکوب نتوانسته بحران های خود را حل و فصل کند و مانع از جنبش‌های اجتماعی شود.
ما بازنشستگان به‌عنوان قشری که سال‌ها با انواع مشکلات معیشتی و… دست به گریبان بوده‌ایم و شماری از معلمان، کارگران و بازنشستگانِ این دو قشر، زیر فشارهای امنیتی و زندان قرار داشته‌اند، خواهان آن هستیم که ضمن توجه به دغدغه‌های صنفی همه‌ی زحمتکشان، فشارهای امنیتی از روی همه‌ی مطالبه‌گران برداشته شود. همچنین ماشین اعدام و زندان معترضان متوقف گردد و تمام بازداشتی‌ها به ویژه در این شرایط کرونایی، بی‌درنگ و بدون قید و شرط آزاد شوند.
۹۹/۸/۲۵
اتحاد بازنشستگان
