با گذشت بیش از دو ماه از آغاز سال تحصیلی همچنان دانش‌آموزان زیادی در سراسر ایران برای شرکت در کلاس‌های آنلاین با مشکل روبرو هستند.
کُرونا از یکسو موجی از بیکاری و رکود را در کشور ایجاد کرده و از سوی دیگر هزینه‌های درمانی و بهداشتی را برای خانواده‌ها افزایش داده است. در این میان آموزش آنلاین هم هزینه پیش‌بینی نشده‌ای به وجود آورده که بیشتر خانواده‌های تنگدست و فقیر را برای تهیه گوشی یا تبلت با مشکل روبرو کرده است.
نداشتن گوشی موبایل یا تبلت و هزینه بالای اینترنت در شرایطی که بخش زیادی از خانوارها با بحران مالی روبرو هستند هزاران دانش‌آموز را از تحصیل بازداشته است.
از ابتدای سال جاری و همزمان با شیوع کُرونا قیمت گوشی و تبلت و لپ‌تاپ نیز با افزایش قابل توجهی روبرو شد. گرانی قیمت ارز، عدم تخصیص ارز دولتی به واردکنندگان و وقفه در واردات سبب شد طی یکسال گذشته قیمت گوشی و تبلت و لپ‌تاپ تا ۲۰۰ درصد گران شود.
بر اساس گزارش‌ها حداقل بودجه مورد نیاز برای خرید یک تلفن هوشمند و یا تبلت در ایران بیش از یک و نیم میلیون تومان است. حداقل هزینه مورد نیاز برای خرید لپ‌تاپ نیز حدود ۱۰ میلیون تومان است و حتی برخی لپ‌تاپ‌ها تا ۱۰۰ میلیون تومان معامله می‌شوند.
در چنین شرایطی که بسیاری از دانش‌آموزان در مناطق محروم از تحصیل بازمانده‌اند و خانواده‌ها نمی‌توانند تبلت یا موبایل خریداری کنند، بازار اجاره ساعتی موبایل و تبلت به راه افتاده است.
هشمهری آنلاین در گزارشی از مناطق محروم استان خوزستان نوشته که سجاد دانش‌آموز پایه چهارم ابتدایی سردشت خوزستان نه لپ‌تاپ دارد، نه تبلت و نه گوشی همراه که بتواند در کلاس‌های مدرسه‌اش شرکت کند. او بعد از کلی فکر و تلاش برای پیدا کردن راه حلی برای درس خواندن، به این نقطه رسیده که برود و با پسر همسایه صحبت کند و از او بخواهد در هفته ۳ تا ۴ساعت تبلتش را به او اجاره دهد تا بتواند کلاس‌هایش را آفلاین ببیند.
در ادامه این گزارش آمده که سجاد یکشنبه‌ها، سه‌شنبه‌ها و پنجشنبه‌ها با ۱۵ هزار تومان اسکناس می‌رود دم در خانه همسایه و به ازای این پول هربار یک ساعت اجازه پیدا می‌کند آخرین درس‌هایی که معلم داده را ببیند و جزوه و تکلیفش را بنویسد. پدر سجاد، کارگر روزمزد است و بعضی روزها همین ۱۵هزار تومان را ندارد تا به او بدهد.
بر اساس این گزارش وزارت آموزش و پرورش یک پویش ملی برای تهیه این لوازم به راه انداخت و از نیکوکاران خواست در این مسیر آنها را همراهی کنند، اما نه تنها پویش به راه نیفتاد بلکه حالا خبری از بهبود وضعیت دانش‌آموزان به‌خصوص در استان‌های محروم کشور هم به گوش نمی‌رسد.
گزارش‌ها نشان می‌دهد مشکلات دانش‌آموزان برای شرکت در کلاس‌های آنلاین فقط به چند استان یا تعدادی مدرسه و دانش‌آموز محدود نمی‌شود و از قلب تهران تا چهارمحال و بختیاری، لرستان، کرمان، خوزستان، سیستان و بلوچستان، بندرعباس، گیلان، مازندران و گلستان امتداد دارد.
مقامات حکومتی اردیبهشت امسال وعده ساخت و توزیع تبلت دانش‌آموزی را مطرح کردند اما این وعده هنوز اجرا نشده و در حد یک پیشنهاد باقی مانده است.
https://kayhan.london/1399/02/13/%d8%b1%d8%a7%db%8c%d8%b2%d9%86%db%8c-%d8%a8%d8%b1%d8%a7%db%8c-%d8%b3%d8%a7%d8%ae%d8%aa-%d8%aa%d8%a8%d9%84%d8%aa%e2%80%8c-%d8%aa%d9%88%d8%b3%d8%b7-%d9%88%d8%b2%d8%a7%d8%b1%d8%aa-%d8%a7%d8%b1%d8%aa
وزیر ارتباطات مهرماه امسال نیز دوباره داستان ساخت تبلت را مطرح کرد و وعده داد به زودی تبلت ارزان تولید و به بازار عرضه می‌شود: «از شرکت‌های داخلی حمایت کردیم و آنها در چند ماه آینده می‌توانند تبلت ارزان‌قیمت تولید کنند و در اختیار دانش‌آموزان قرار دهند. وزارت آموزش و پرورش به عنوان متولی [مسئول] اصلی آموزش رایگان در کشور، بعد از اعلام دیرهنگام آمار دانش‌آموزان محروم از امکانات آموزش آنلاین و راه‌اندازی یک پویش، یکباره در این‌باره سکوت مطلق کرد و از مردم و خیران خواست در این زمینه ورود کنند.»
حسین فلاحی، معلم و کارشناس آموزشی به همشهری گفته که «مسئولان وزارت آموزش و پرورش بیش از ۷ماه فرصت داشتند که برای این بحران فکری بکنند و برنامه بریزند، اما در دقیقه‌های آخر تصمیم گرفتند که یک آمار کلی از کمبودها ارائه بدهند.» وی با انتقاد از انفعال وزارت آموزش و پرورش در بحران پیش‌آمده تحت تأثیر اپیدمی کرونا گفت: «حتی مسئولان این وزارتخانه آمار تفکیک‌شده و جزئی از دانش‌آموزان نیازمند و مدارس آنها در اختیار نیکوکاران قرار نداده‌اند تا توزیع درست و منطقی صورت گیرد. در این موضوع هم مثل سیل یا زلزله که کمک‌ها به‌دست عده‌ای رسید و تعداد زیادی محروم ماندند، عمل می‌شود؛ چون نقشه راه درستی در دست نهادهای مردمی نیست.»
مریم سوداگری، عضو کمیته آموزش «جمعیت امام علی» نیز ترک تحصیل، اُفت تحصیلی و حتی ازدواج زودهنگام دختران را از عوارض شرایط موجود دانسته و گفته است: «ناتوانی خانواده‌ها در پرداخت هزینه گوشی هوشمند و اینترنت، ضعف پایه تحصیلی به‌دلیل ارائه آموزش بی‌کیفیت در پایه تحصیلی پایین‌تر، عدم‌همکاری برخی از مدارس در ثبت‌نام کودکانی که دسترسی به ابزار هوشمند ندارند و ناتوانی خانواده‌ها در پرداخت شهریه مدارس دولتی که از ۵۰ هزار تومان شروع و تا ۵۰۰ هزار تومان اعلام شده، نداشتن اوراق هویتی مانند شناسنامه و پاسپورت و ارائه نکردن برگه حمایت تحصیلی از سوی مدارس باعث شده بسیاری از دانش‌آموزان در این مناطق از تحصیل باز بمانند.»
