(+عکس) نمایشگاه آثار محسن امینی نقاش و مجسمه‌ساز با عنوان «غیاب تَن در پشت پارچه» از هفدهم بهمن‌ماه تا یکم اسفند ماه در گالری فرمانفرما در تهران برپاست.
نمایشگاه آثار محسن امینی نقاش و مجسمه‌ساز با عنوان «غیاب تَن در پشت پارچه» از هفدهم بهمن‌ماه تا یکم اسفند ماه ۱۳۹۹ در گالری فرمانفرما در تهران برپاست. در این نمایشگاه ۲۰ تابلو پرتره به نمایش در آمده که با پارچه‌ی بوم، پاپیه ماشه با روش نقاشی و کولاژ آفریده شده است. ظرافت حریرگونه پارچه نیز با استفاده از صفحه پلاستیک و با حرارت شکل گرفته است.
در این نمایشگاه پرترههای مجسمه- نقاشی از زنانی به نمایش گذاشته شده که در پارچه پیچیده و پنهان شده‌اند. به نظر می‌رسد پارچه‌ها نمادی از حجاب اجباری باشد که در طول ۴ دهه اخیر پس از انقلاب ۵۷ به یکی از اساسی‌ترین معضلات جامعه ایران تبدیل شده است.
پرترههای نمایشگاه «غیاب تن در پشت پارچه» روایت وضعیت زنان در ایران است که اگرچه مجبورند پیچیده در پارچه در همه جا ظاهر شوند اما در باطن پوست می‌اندازند، تغییر می‌کنند و آینده‌ای نو برای جامعه می‌سازند.
محسن امینی نقاش و مجسمه‌ساز درباره ایده و جرقه اصلی که باعث خلق این مجموعه هنری شد، به کیهان لندن می‌گوید: «سال‌ها پیش خبری از کشف پارچه‌ای منتسب به حضرت عیسی خواندم که تصویر صورت مسیح بر آن اکسپوز شده بود، یعنی نقاش پارچه‌ای را روی صورت مسیح گذاشته و روی آن نقاشی کرده بود. از آن زمان این فکر در ذهنم ته‌نشین شد که چطور تصاویر گذشتگان را روی پارچه اکسپوز کنم.»
در توضیح این نمایشگاه مجسمه آمده است: «در این آثار با تلاقیِ جسم و تَن با حجاب و پارچه روبروییم! تَن پشتِ پارچه فقط روایتی دیگر است که غایب شده و به آینده‌ای که امروز است عروج کرده است. گویا جسم و تَنِ ما هرگز آزاد و رها نمی‌شود فقط به زمانه‌ای دیگر پرتاب می‌شود. ما آینده‌ی گذشتگانیم. اما آینده‌ی ما گذشته‌ی کیست؟»
این آثار را می‌توان در زمره آثار پرتره‌نگاری نوین برشمرد که سوژه‌ها، محدودیت چارچوب سخت دو بعدی رنگ و بوم را که قرن‌ها جزو قواعد ثابت عالم نقاشی بود بر نتابیده‌اند و از قاب و قالب خود بیرون جهیده‌اند.
تابلو‌های امینی انسان مدرن امروزی را به تصویر کشیده‌اند که در گذر از قرون وسطا و پس از طی انقلاب صنعتی، کلیشه واحد از انسان را می‌شکنند و بر ذات منحصر به فرد هر انسان تأکید دارند. از این رو، پرترههای انسان سه بعدی هستند و از قاب‌های رایج می‌گریزند، اما در عین حال ابهام‌آمیز و اَبَرانسانی نیز به نظر می‌رسند، گویی انسان‌هایی امروزی با کوله‌باری از گذشته و هم‌تبار تاریخ هستند.
محسن امینی دانش آموخته‌ی طراحی صنعتی از دانشگاه هنر تهران، نقاشی و مجسمه‌سازی را از سنین کودکی شروع کرد و کار حرفه‌ای خود را با جواهرسازی و برگزاری چندین نمایشگاه هنری ادامه داد و البته هیچگاه از نقاشی که آن را هنر اصلی خود می‌داند دور نشد. این پرتره‌ها تلاش تازه‌ی وی در بهم آمیختن تصویر و حجم است.
