(+ویدئو) گلنوش خالقی موسیقیدان، آهنگساز، رهبر ارکستر و رهبر گروه کُر یکشنبه ۲۶ بهمن‌ماه در سن ۸۰ سالگی در آمریکا درگذشت. قطعه «آزادی» یکی از مشهورترین ساخته‌های گلنوش خالقی است که بارها در ایران اجرا شده است.
گلنوش خالقی فرزند استاد روح‌الله خالقی، موسیقیدان، آهنگساز، رهبر ارکستر و رهبر گروه کُر روز یکشنبه ۲۶ بهمن‌ماه ۱۳۹۹ در سن ۸۰ سالگی در آمریکا درگذشت.
قطعه «آزادی» یکی از ساخته‌های مشهور گلنوش خالقی است که بارها در ایران اجرا شده است.
گلنوش خالقی ۱۷ دی سال ۱۳۱۹ در تهران متولد شد. او در سال ۱۳۳۰ به هنرستان موسیقی ملی راه یافت و فراگیری ساز پیانو را آغاز نمود. از استادان او در هنرستان می‌توان به حسین صبا، جواد معروفی و مصطفی کمال پورتراب اشاره کرد.
او درباره علاقه‌اش به موسیقی از زمان کودکی گفته بود: «از پنج سالگی رهبری پدرم را در ارکستر انجمن موسیقی می‌دیدم و من هم به پیروی از او همیشه مشغول رهبری بودم، یعنی به محض شنیدن موسیقی دست‌هایم را به شکل رهبری کردن تکان می‌دادم. مادرم می‌گفت تا جایی را پیدا می‌کردم، دست‌هایم را به حالت پیانو زدن روی آن به حرکت در می‌آوردم.»
وی در سال ۱۳۳۸ پس از دریافت دیپلم هنرستان موسیقی ملی، با رتبه نخست به هنرستان عالی موسیقی وارد شد و تحت آموزش امانوئل ملیک اصلانیان قرار گرفت. او پس از یکسال دیپلم هنرستان عالی موسیقی را نیز با رتبه اول دریافت کرد. پس از آن به عنوان دستیار استاد به آموزش پیانو و سرایش در هنرستان عالی موسیقی مشغول شد.
گلنوش خالقی در سال ۱۳۴۱ برای ادامه تحصیلات موسیقی به اتریش سفر کرد و در «آکادمی موتزارتئوم سالزبورگ» به تحصیل در رشته «رهبری کُر» مشغول شد و پس از ۳ سال به آمریکا مهاجرت کرد و در «کالج اوبرلین» (اوهایو) تحصیلات خود را ادامه داد.
پس از آن در سال ۱۳۵۳ مدرک فوق لیسانس رهبری کُر را از دانشگاه ویسکانسین در شهر مدیسون دریافت کرد. در این هنگام با رهبرانی نظیر رابرت فاونتن و کورت پرستل همکاری داشت.
https://www.instagram.com/p/CHdXfXOHsvg/
گلنوش خالقی در سال ۱۳۵۳ به دعوت رادیو و تلویزیون ملی ایران به کشور بازگشت و نخستین گروه کُر مجلسی «هم‌آوازان» را جهت اجرای آثار کلاسیک ویژه گروه کُر و ارکستر بنا نهاد که تا سال ۱۳۵۷ رهبری آن را نیز به عهده داشت.
خالقی یکسال پس از انقلاب در سال ۱۳۵۸ به آمریکا مهاجرت کرد و فعالیت‌های هنری خود را در «کانون دوستداران فرهنگ ایران» آغاز نمود. در سال ۱۳۶۴ ارکستر روح‌الله خالقی را در واشنگتن تاسیس کرد و آثار این موسیقیدان شهیر ایرانی را در آمریکا و کانادا به اجرا در آورد. او همچنین با رهبران معروف ارکستر از جمله هلموت ریلینگ، کارول توش و روبن گریگورین همکاری داشت.
گلنوش خالقی بسیاری از سال‌های عمر خود را صرف جمع‌آوری، بازسازی و اجرای آثار پدرش روح‌الله خالقی و دیگر استادان قدیمی موسیقی ایران و نیز آهنگسازی، تدریس و تحقیق درباره موسیقی ایرانی کرد. او در سال ۱۳۶۹ به ایران سفر کرد و قصد داشت به مناسبت بیست و پنجمین سالگرد درگذشت پدرش روح‌الله خالقی، برنامه‌هایی در تهران و شهرستان‌ها برگزار نماید اما به او اجازه رهبری ارکستر داده نشد.
او در یک گفتگو در این ارتباط گفته بود، تجربیاتش برای دریافت مجوز اجرای این یادبود بیشتر شبیه یک کمدی بوده و صادرکننده مجوزها، دفترچه نُت را برعکس گرفته بود. به گلنوش خالقی مجوز اجرای دو قطعه «بهار عاشق» و «یار رمیده» با اشعار رهی معیری را ندادند و او قطعه «بهار عاشق» را با شعری از فریدون مشیری و «یار رمیده» را بدون کلام اجرا کرد.
گلنوش خالقی همچنین مجوز اجرای موسیقی را نیز به دلیل ممنوعیت فعالیت موسیقی برای زنان دریافت نکرد و از اجرای موسیقی تنها برای زنان نیز امتناع کرد.
در این هنگام به ضبط دو آلبوم موسیقی از آثار روح‌الله خالقی با عنوان «می ناب» با صدای کاوه دیلمی پرداخت و دوباره به آمریکا بازگشت. گلنوش خالقی در واشنگتن به آهنگسازی و آموزش پیانو مشغول بود.
یادش جاودان باد
قلب پاره پاره ایران، دیگر کسی نمانده ، دیگر کسی نخواهد آمد ، افسوس !