در برگ‌ریز بی‌امان زمان، در وسعت همیشه ماندگار سرزمین آریایی، مردی از جنس آینه، خدمتگزار مردم ایران «دکتر امیر اصلان افشار قاسملو عزیز» به آسمان پر کشید و رفت تا در آستان جانان، نجوای جاوید ایران و وطن‌پرستی را بخواند و در سپیده‌دم با ندای آزادی و آزاد‌اندیشی ناله مستانه سر دهد.
زنده‌یاد همواره کلام‌اش در مورد وطن و میهن‌دوستی بود.
می‌گفتند: «علاقه‌ای در دنیا شدیدتر ازعشق به وطن نیست، دلیرترین و فداکارترین مبارز کسی است که تا آخرین لحظه برای وطن‌اش می‌جنگد.»
او همیشه دلش و قلبش با ایران بود؛ زبان و کلام‌اش پیوسته اینگونه زمزمه می‌کرد: وطن من گهواره حوادث تاریخی فراوانی بود و مصیبت‌های زیادی را گذراند ولی می‌بایست برای شکوه و عظمت ایران و مرز و بوم‌مان یک‌صدا و متحد باشیم.
جاودانگی امثال وی را تاریخ، پاسخی شایسته خواهد داد.
او رفت ولی در زیر این گنبد فیروزه‌ای، سالها دل به عشق وطن، سالها ندای «ایرانِ همیشه جاوید» سر داد.
به راستی انسانی والا و بزرگ بود و از آندسته آدم‌هایی که همواره در ضمیر جان و دل عاشقان میهن جا دارد.
دعای فرشتگان بدرقه راه‌اش باد!
حسام الدین خلعتبرى
خانواده‌های افشار- ملکى- فرشاد- غارایوا- landy- فرمانفرماییان- خلعتبرى
روانشان به مینو شاد و آرام و درخشان باد…برای خانواده گرامی ایشان بردباری آرزو می کنم.
براستی که ایران ما یکی از خدمت گذاران و میهن دوست ترین فرزندان خود را از دست داد. کارنامه زنده یاد دکتر امیرصلان افشار در تاریخ ایران ثبت و پاک نشدنی است. جای و گفتارش از ایران برای ایرانی تا ابد خالی خواهد ماند.
این فقدان را به خانواده او و تمام ایران دوستان واقعی تسلیت میگویم.