نامه سرگشاده به سازمان عفو بین‌الملل و نهادهای حقوق بشری درباره اتهامات جنایی محمدجعفر محلاتی

- فقدان واکنش سازمان عفو بین‌الملل و دیگر سازمان‌های معتبر حقوق بشر در این زمینه بسیار محسوس است. این گروه‌ها ، تا آنجا که می‌دانیم، در مورد منصفانه بودن برخورداری محلاتی از کرسی استادی در دانشکده اوبرلین واکنشی نشان نداده و علیرغم داشتن اطلاعات کافی و صلاحیت لازم برای اظهار نظر در مورد اعمال نادرست این فرد،  به حضور او در دانشگاه اوبرلین اعتراض نکرده‌اند. متأسفانه سکوت عفو بین‌الملل و دیگر سازمان‌های حقوق بشری درمورد محلاتی و ادامه کار او در اوبرلین ضربه‌ای به وجهه گزارش «اسرار به خون آغشته» سازمان عفو بین‌الملل و حتی بی‌اهمیت و بی‌ارزش جلوه دادن آن است. این سکوت زحمات و دستاوردهای گزارش سال ۲۰۱۸ عفو بین‌الملل را بر باد داده است.

جمعه ۶ فروردین ۱۴۰۰ برابر با ۲۶ مارس ۲۰۲۱


در سال ۲۰۱۸ سازمان عفو بین‌الملل در گزارشی پیشگامانه به فریب سی ساله جمهوری اسلامی ایران در مورد قتل عام زندانیان رژیم در سال ۱۹۸۸ (۱۳۶۷) پرداخت. سازمان عفو بین‌الملل با شناسایی مقامات مسئول ایران که اطلاعات نادرستی در مورد این قتل‌ها منتشر کرده بودند، یکسری اسامی را مطرح کرد.

محمدجعفر محلاتی

از سپتامبر ۱۹۸۸، پس از آنکه اخبار مربوط به اعدام‌های دستجمعی مورد توجه بین‌المللی قرار گرفت، وزرای ارشد و دیپلمات‌های دولت میرحسین موسوی طی مصاحبه‌های رسانه‌ای و تبادلات با سازمان ملل متحد نقش فعالی در انکار کشتارهای جمعی به منظور محافظت از مسئولین در برابر پاسخگویی داشتند. از مقامات مسئول در این زمینه می‌توان از وزیر کشور عبدالله نوری، وزیر امور خارجه علی اکبر ولایتی، معاونان وزیر امور خارجه در سال‌های ۱۹۸۹ و ۱۹۹۰ محمد حسین لواسانی و منوچهر متکی، نمایندۀ دائمی جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل در ژنو سیروس ناصری، نماینده دائمی جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل در نیویورک محمدجعفر محلاتی، کاردار جمهوری اسلامی ایران در لندن محمدمهدی آخوندزاده باستی و کاردار جمهوری اسلامی ایران در اتاوا محمد علی موسوی نام برد.

گزارش عفو بین‌الملل گام مهمی در جهت افشای این قتل‌های گسترده و همچنین افشاگری درباره افرادی بود که در مورد این قتل‌ها به جامعه بین‌المللی دروغ می‌گفتند.

https://kayhan.london/1399/12/07/%da%af%d8%b2%d8%a7%d8%b1%d8%b4-%d9%88%db%8c%da%98%d9%87-%d8%a8%d9%86%db%8c%d8%a7%d9%85%db%8c%d9%86-%d9%88%db%8c%d9%86%d8%aa%d8%a7%d9%84-%d8%af%d8%b1-%d9%81%d8%a7%da%a9%d8%b3-%d9%86%db%8c%d9%88%d8%b2

افراد مسئول در رژیم باید پاسخگو باشند، که متاسفانه تا حال نبوده‌اند. یک مقام رسمی جمهوری اسلامی ایران دخیل در این جنایت که از سوی سازمان عفو بین‌الملل به عنوان جنایت علیه بشریت به رسمیت شناخته شده است، محمد جعفر محلاتی است که در دانشگاه اوبرلین در آمریکا تدریس می‌کند. اخیراً مدافعان عدالت و دادخواهی افشا کرده‌اند که محلاتی، علی‌رغم همکاری گذشته خود با رژیم اسلامی ایران در این جنایت، همچنان اعتبار و موقعیت خود در دانشگاه اوبرلین را حفظ کرده است. این موضوع باعث جنجال رسانه‌ای و محکومیت این وضعیت شد اما  محلاتی در پاسخ از پذیرفتن هرگونه مسئولیتی در انکار و لاپوشانی این جنایت علیه بشریت  شانه خالی کرد.

https://kayhan.london/1400/01/05/%d9%be%d8%b3-%d8%a7%d8%b2-%d8%a7%d9%86%d8%aa%d8%b4%d8%a7%d8%b1-%da%af%d8%b2%d8%a7%d8%b1%d8%b4-%d8%af%d8%b1-%d9%85%d9%88%d8%b1%d8%af-%d8%ac%d9%86%d8%a7%db%8c%d8%a7%d8%aa-%d9%86%d9%85

بسیار خوب است که اعضای کالج اوبرلین، و حتی جوامع گسترده‌تر، به گزارش سازمان عفو بین‌الملل و مسائل مطرح‌شده در زمینه عدالت و دادخواهی توجه نشان دادند. اما فقدان واکنش سازمان عفو بین‌الملل و دیگر سازمان‌های معتبر حقوق بشر در این زمینه بسیار محسوس است. این گروه‌ها ، تا آنجا که می‌دانیم، در مورد منصفانه بودن برخورداری محلاتی از کرسی استادی در دانشکده اوبرلین واکنشی نشان نداده و علیرغم داشتن اطلاعات کافی و صلاحیت لازم برای اظهار نظر در مورد اعمال نادرست این فرد،  به حضور او در دانشگاه اوبرلین اعتراض نکرده‌اند. متأسفانه سکوت عفو بین‌الملل و دیگر سازمان‌های حقوق بشری درمورد محلاتی و ادامه کار او در اوبرلین ضربه‌ای به وجهه گزارش «اسرار به خون آغشته» سازمان عفو بین‌الملل و حتی بی‌اهمیت و بی‌ارزش جلوه دادن آن است. این سکوت زحمات و دستاوردهای گزارش سال ۲۰۱۸ عفو بین‌الملل را بر باد داده است.

https://kayhan.london/1397/09/14/%d8%b9%d9%81%d9%88-%d8%a8%db%8c%d9%86%e2%80%8c%d8%a7%d9%84%d9%85%d9%84%d9%84-%d8%ae%d9%88%d8%a7%d8%b3%d8%aa%d8%a7%d8%b1-%d8%aa%d8%ad%d9%82%db%8c%d9%82-%d8%a7%d8%b9%d8%af%d8%a7%d9%85%e2%80%8c%d9%87

ما از عفو بین‌الملل و دیگر سازمان‌های حقوق بشری مانند دیده‌بان حقوق بشر، عدالت برای ایران،  مرکز اسناد حقوق بشر ایران، کمپین حقوق بشر ایران، و اتحاد برای ایران  تقاضا داریم بیانیه‌ای منطبق با ارزش‌های خود در زمینه عدالت و دادخواهی صادر کنند و به درخواست ما از کالج اوبرلین ملحق شوند تا محلاتی را، به واسطه‌ اقدامات ناشایست او به نمایندگی از رژیم اسلامی ایران، وادار به پاسخگویی کنیم. هرگونه اقدامی جز این از طرف سازمان عفو بین‌الملل و دیگر سازمان‌های حقوق بشری نشان‌دهنده بی‌تفاوتی غیرقابل توجیه نسبت به قتل‌ دستجمعی زندانیان سیاسی  و دروغ‌هایی که محلاتی به جامعه بین‌الملل در انکار و تکذیب این جنایات گفته و در گزارش سازمان عفو بین‌الملل مطرح شده است، خواهد بود.
۲۴ مارس ۲۰۲۱
لادن بازرگان و کاوه شهروز


*لادن بازرگان زندانی سیاسی سابق، یکی از اعضای خانواده قربانیان قتل عام زندانیان سیاسی سال ۱۹۸۸ و فعال حقوق بشر است. وی که فارغ‌التحصیل دانشگاه ایالتی کالیفرنیا- فولرتون است، مطالب زیادی درباره قتل عام زندانیان سیاسی در ایران در سال ۱۹۸۸، جنبش‌های آزادیخواهانه و غم و اندوه مادران و اعضای خانواده‌هایی که عزیزان خود را در سرکوب‌ها از دست داده‌اند، نوشته است.
*کاوه شهروز وکیل و فعال حقوق بشر و یکی از اعضای ارشد موسسه مکدونال- لاریر است. وی همچنین مشاور ارشد سابق سیاست‌های حقوق بشر در امور جهانی کانادا است. کاوه شهروز فارغ‌التحصیل دانشکده حقوق هاروارد و دانشگاه تورنتو است و اخیراً در زمینه حقوق بشر و امور بین‌الملل کتابی نوشته است. تلاش‌های وی پارلمان کانادا را متقاعد کرد که قتل عام زندانیان سیاسی در ایران در سال ۱۹۸۸ را طبق قوانین بین‌المللی به عنوان جنایت علیه بشریت به رسمیت بشناسد.

برای امتیاز دادن به این مطلب لطفا روی ستاره‌ها کلیک کنید.

توجه: وقتی با ماوس روی ستاره‌ها حرکت می‌کنید، یک ستاره زرد یعنی یک امتیاز و پنج ستاره زرد یعنی پنج امتیاز!

تعداد آرا: ۰ / معدل امتیاز: ۰

کسی تا به حال به این مطلب امتیاز نداده! شما اولین نفر باشید

لینک کوتاه شده این نوشته:
https://kayhan.london/?p=235297

3 دیدگاه‌

  1. نوید رازقی

    عبدالله نوری در زمان نخست وزیری میرحسین موسوی وزیر کشور نبود؛ وزیر کشور موسوی در آن زمان علی اکبر محتشمی پور بود. عبدالله نوری وزیر کشور در دولت اول رفسنجانی و دولت اول خاتمی بود.

  2. ایران بانو

    “فقدان واکنش سازمان عفو بین‌الملل و دیگر سازمان‌های معتبر حقوق بشر در این زمینه بسیار محسوس است.”
    این جمله برای من خیلی معنی داشت چون ۹ سال پیش برای یکی از همین سازمان های حقوق بشر ایمیل زدم و درخواست وقت برای اعلام نکات خود را کردم که هیچ جوابی دریافت نکردم.
    مطلب جالبی است!

  3. بهین

    درود یاران جان سال نو وبهاران بهاریتان کند
    چنان که به شما نازنینان گفتم سرنوشت ایران پس از هجوم اعراب تنها تسخیر
    سرزمین ومنابع آن نبود بل ویروسی در جان این مردم باقی نهاد که ثمره غضب
    وکهتر بودن اعراب بود (نگاه کنید به رساله ها وزبان عربی بهشت وزبان پارسی
    جهنمیان که اگر فردوسی نبود قرنها از مرگ زبانی بنام پارسی در این قسمت
    از دنیا گذشته بودیا دشمنی با هر چه فرهنگ وادب ایرانی است تا جایی که
    بزرگان ادب مجبور به درج مفاهیم دو پهلوچون می ویار وو شدند ).
    عجیب است دنیای کنونی علی رغم زخم هایی که از القاعده وداعش وجیم الف
    وتالبان ووو خورده ومی خوردهنوز دم برنمی ارد که این چه دینی است که
    بخش اصلی ان گردن زدن غیر است واز هیتلرونازی ها به مراتب خونخوار تر
    در عوض فلان رجاله را که بیش از نیمی از کتاب مقدسش فقاتلوهم است
    وبه گفته خود این رجاله به بند بند ان متعهداست رابعنوان استاد صلح بله
    صلح انتخاب می کند شاید منظور صلح پس از کشتن تمامی غیر باشد که
    میدانیم این نوع نا انسان ها پس از فارغ شدن از غیر به خودی ها می پردازند
    (رژیم خمینی در ایران).شاید وشاید اگر اعلام شود کلیه کسانی که به آیات
    مکی معتقدند جزعی از دیگر ستیزان چون هیتلر ووو بحساب می ایند دیگر
    دانشگاهی قبلن معتبرشاید برای چانه زنی هایش این گونه استادان صلح ویا
    اینگونه جاسوس (کسی که اعلام نکند طرفدارکیست) بسیار کمتر شود . به
    امید روزی که این ساز را منابع رسمی مانند گذشته از سر گشادش نزنند
    تا شاید کمکی شود ایرانیان نیز از این یوغ بدر ایند .

Comments are closed.