در زیر یکی از گنبدهای موزه‌ای ساخت اواخر قرن نوزدهم در شهر وین با حروف طلایی بر نیاز هر «زمانه به هنر خود و هنر به آزادی خود»* تاکید شده است. بدون هنر زندگی از شور و طراوت و تعالی، فکر و فرهنگ محروم است. در وصف هنر همچنین گفته‌اند: «جایی که ادب و فرهنگ با هنر همراه نباشد، آن سرزمین دچار هجوم دشمنان می‌گردد و نابود می‌شود».
هنرمند بیش از هر چیز به آزادی و حمایت نیاز دارد تا بتواند در محیطی امن و آرام، با دلگرمی و خلاقیت تمام و به هر شکل و شیوه‌ای که می‌خواهد هنر خود را خلق و عرضه کند. در کشورهای پیشرفته هنرمندان از بهترین موقعیت‌‌ها و بالاترین احترام در جامعه برخوردارند. جامعه از راه‌های گوناگون از ایشان پشتیبانی می‌کند و مردم با استقبال از هنر ایشان شدیدا بر آنان ارج می‌گذارند. در فقدان آزادی، هنر از خلاقیت و نوآوری تهی می‌شود و می‌تواند به وسیله‌ای برای پیشبرد اهداف حاکمان تبدیل گردد.
سیاست‌‌های ضد هنری نظام جهل و جنایت و فساد جمهوری اسلامی از آغاز کوشش داشته که انسان‌ها را در چارچوب ایدئولوژی واپسگرایانه خود محبوس ساخته و مردم را از ابعاد شور و طراوت و تعالی بخش زندگی محروم نماید. رژیم با ممنوعیت‌‌های مسخره در عرصه هنر مانند ممنوع نمودن آواز زنان و موسیقی، محدودیت‌‌های نابود کننده علیه سینما و تئاتر، اعمال فشار و آواره کردن هنرمندان، کارشکنی در ارائه تولیدات هنری به مردم، ممنوع کردن کنسرت‌‌ها و سایر امکانات عرضه هنر به مردم مانند مراسم شادی و عروسی و همراه آن جلوگیری از خلاقیت، نوآوری، نشاط و امکان تولید هنر به سبک زمانه، شدیدترین صدمات روحی و روانی را به هنر و مردم ایران زده است.
در دنیایی که در سراسر جهان موزه‌‌ها، تئاترها و مراکز هنری دیگر مرکزی برای ارتباط و تبادل هنر بین مردم هنردوست و هنرمندان است، با نهایت تاسف ما شاهد آنیم که زیر نظر جمهوری اسلامی مراکز هنری، موزه‌‌ها و بسیاری از مدارس و دانشگاه‌ها، انحصاراً زیر نظر افراد بی‌صلاحیت، بی‌انگیزه و غریب با هنر و بدون کمترین دانشی در این زمینه قرار گرفته است. انتخاب مسئولان نمادهای هنری بر اساس عقاید دینی و وابستگی حکومتی صورت می‌پذیرد و موزه‌‌ها بجای آنکه مرکز نمایش تاریخ و فرهنگ و هنر و عرصه نمایش آثار هنرمندان قدیم و معاصر این سرزمین پرافتخار باشند، حساب شده بی‌حرکت نگاه داشته می‌شوند.
علیرغم همه این تضییقات، فشارها و کارشکنی‌‌ها بسیاری از هنرمندان میهن‌دوست به این شرایط تسلیم نشده‌اند، پیوند خود با مردم را همچنان حفظ کرده به خلق آثار و فعالیت‌‌های هنری خود ادامه داده‌اند. مقاومت و تحمل این هنرمندان قابل تحسین است. یکی از این هنرمندان نمونه خسرو آواز ایران محمدرضا شجریان بود که علیرغم همه تضییقات همواره رابطه خود با مردم را حفظ نمود و متاسفانه در سال گذشته چشم از جهان فرو بست.
سازمانهای جبهه ملی ایران در خارج از کشور از خواست ایجاد سندیکای مستقل و آزاد هنرمندان استقبال و پشتیبانی می‌نماید. ما سیاست‌‌های ضد ملی و ضد هنری جمهوری اسلامی را به شدت محکوم نموده، بار دیگر تاکید می‌کنیم که آزادی هنر و هنرمند بخشی از آزادی انسان‌هاست که تنها با رهایی از هرگونه دیکتاتوری و در سایه دموکراسی و جدایی دین از حکومت میسر می‌گردد.
سازمانهای جبهه ملی ایران در خارج از کشور
۲۶ فروردین ۱۴۰۰ برابر ۱۵ آوریل ۲۰۲۱
[email protected]
http://www.iranazad.info/
(*Der Zeit ihre Kunst, der Kunst ihre Freiheit.
