حسن روحانی در نخستین روزهای تشکیل «تدبیروامید» چشم در دوربین دوخت و به مردم ایران وعده داد که طی ۱۰۰ روز اقتصاد ایران را از بحران عبور خواهد داد. هفت سال و نیم از آن روز گذشته اما هنوز آن ۱۰۰ روز پایان نیافته است. دولت «تدبیروامید» نه تنها نتوانست اقتصاد ایران را از بحران عبور دهد بلکه صدها بحران بر آن تلنبار کرده است.
شاخص‌های اقتصادی کشور آینه تمام نمای چهل سال ناکارآمدی و عملکرد نامطلوب دولت‌های مختلف جمهوری اسلامی از اصلاح‌طلب تا اصولگراست. در بیش از یکسال گذشته نیز شیوع کرونا مزید بر علت شده تا بار رشد منفی اقتصاد کشور بیش از پیش بر دوش اقشار تنگدست و مزدبگیر تحمیل شود. یکسال و دو ماه از وعده «شنبه موعود» روحانی در پشت سر گذاشتن کرونا می‌گذرد اما هیچ نشانه‌ای از کاهش بحران دیده نمی‌شود. در مقابل مقامات جمهوری اسلامی بی‌شرم‌تر از گذشته به دنبال راه‌های تأمین بودجه لازم برای بقای نظام هستند؛ بودجه‌ای که در سال تحریمی و کروناییِ ۱۳۹۹ بخش قابل توجهی از آن، طی سناریویی پلید، از جیب مردم در بازار بورس تأمین شد.
دزدی از جیب مردم
بیکاری، تورم، فقر و سفره‌های خالی در کنار حکومتی که بارها ثابت کرده مردم و زندگی آنها ذره‌ای ارزش و اعتبار برای آن ندارد، پتانسیل اعتراضی وسیعی در سطح جامعه ایجاد کرده است.
اعتراضات مردمی در ایران به صورت تجمعات آموزگاران، کارگران، بازنشستگان، کارمندان، پرستاران، کشاورزان و مالباختگان در شهرهای مختلف از آغاز سال ۱۴۰۰ افزایش یافته است.
عمده مطالبات این تجمعات ریشه در بحران‌های معیشتی و طرح‌های ناکام اقتصادی و عمرانی دولت دارد؛ طرح‌هایی که به نفع خزانه حکومت تمام می‌شوند اما همزمان باعث وارد شدن خسارت به اقشار و اصناف مختلف میشود. تکرار کلاهبرداری از مردم، کاسه صبر آنها را لبریز کرده و دیگر برای تجمع و شعار علیه کلیت نظام جمهوری اسلامی هراسی ندارند.
به بیان دیگر، هرچه می‌گذرد ناتوانی و ناکارآمدی ساختاری جمهوری اسلامی بیش از پیش برمردم آشکار شده و پیام‌ها در شعارهای معترضان بیشتر رادیکال میشود.
اعتراضات دی‌ماه ۹۶ با انگیزه‌های اقتصادی و با شعار محوری «رضاشاه روحت شاد» شکل گرفت اما حکومت تلاش کرد با تبلیغات سازندهی‌شده این اعتراضات را به «تحریک از سوی کشورهای بیگانه» جلوه دهد؛ همزمان با همین اعتراضات اما کشاورزانی که به دلیل مدیریت ناکارآمد جمهوری اسلامی آب به زمین‌های کشاورزی‌شان نمی‌رسید، با پشت کردن به منبر نماز جمعه شعار «پشت به دشمن، رو به میهن» سر دادند. شعار محوری دیگری که در همان زمان از سوی مردم و اصناف معترض سر داده شد «چه اشتباهی کردیم، که انقلاب کردیم» و «اصلاح‌طلب اصولگرا دیگه تمومه ماجرا» بود.
تنها راه اعتراض است
حالا اعتراضات و تجمعات در ۱۴۰۰ در روندی بیسابقه از دوم فروردین‌ماه با تجمع اعتراضی کارگران اخراج‌شده پتروشیمی ایلام مقابل استانداری و در حالی که سفره خالی پهن کرده بودند آغاز شده و هر روز چند اعتراض صنفی و غیرصنفی در چند شهر ایران برگزار میشود.
بازنشستگان تأمین اجتماعی نیز که در هفته‌های گذشته رکورددار برگزاری اعتراضات سراسری بودند حدود ۱۰ نوبت تجمع سراسری برگزار کرده‌اند که در هر نوبت بازنشستگان در ۱۵ تا بیش از ۲۵ شهر همزمان به خیابان آمدند.
کارگران کارخانه‌های مختلف و شهرداری‌ها، آموزگاران، پرستاران، دانشجویان تربیت معلم، دانشجویان پزشکی و دندانپزشکی و پرستاری، بازاریان و کسبه، مالباختگان بورس، مالباختگان کارخانه‌هایی که اقدام به لیزینگ و پیش‌فروش میکنند، کشاورزان، ماهیگیران در جنوب کشور از جمله گروه‌ها و اقشاری هستند که در هفته‌های گذشته به دلایل مختلف تجمعات اعتراضی برگزار کردند. جدا از افزایش تجمعات اعتراضی در تعداد و گروه‌های برگزارکننده، شعارها نیز ساختار نظام را نشانه گرفته‌اند.
یکی از شعارهای برجسته که در همه تجمعات صنفی و غیرصنفی شنیده میشود این است: ما دیگه رأی نمیدیم، از بس دروغ شنیدیم!
این شعار در حالی در همه اعتراضات روزهای گذشته و از سوی بازنشسته و کشاورز تا آموزگار و پرستار سر داده شده که تنها چند هفته تا برگزاری انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ باقی مانده و بسیاری از تحلیلگران جمهوری اسلامی از احتمال عدم مشارکت مردم در رأی‌گیری ابراز نگرانی میکنند.
بسیاری از کسانی که رأی ندادن خود را در خیابان‌ها فریاد می‌زنند، اقشاری هستند که نظام چهار دهه با ترفندهای مختلف آنها را به پای صندوق‌های رأی کشاند.
در دوره‌های پیشین انتخابات ریاست جمهوری، حکومت از طریق جناح اصلاح‌طلب طبقه متوسط و متوسط رو به بالا را هدف تبلیغات قرار می‌داد و همیشه یک نامزد اصولگرا بود که با تکیه بیشتر بر شعارهای پوپولیستی اقشار ضعیف جامعه را به پای صندوق رأی می‌کشاند.
حالا اما در بهار ۱۴۰۰ نظام و مقاماتش هرگز با چنین استیصال سرنوشت‌سازی روبرو نبوده‌اند که نارضایتی عمومی به صراحت در شعارهای معترضان با «رأی ندادن» اعلام شود.
هر چند انتخابات در جمهوری اسلامی هرگز دمکراتیک و به معنی حق تصمیم‌گیری از سوی مردم نبوده و امکان ندارد کسی که بدون رضایت علی خامنه‌ای نامزد این مقام شود، اما نظام از صندوق رأی به عنوان نمایش مشروعیت سوء استفاده کرده است.
ناامید شدن بسیاری از رأی‌دهندگانِ سال‌های گذشته از صندوق‌های رأی، در برخی نظرسنجی‌ها و سخنان مقامات جمهوری اسلامی نیز پیداست.
ناکارآمدی و فساد دشمن اقتصاد
مرکز افکارسنجی دانشجویان ایران (ایسپا) که به جهاد دانشگاهی وابسته است در نخستین روزهای اردیبهشت نتیجه یک نظرسنجی با عنوان «سنجش نگرش مردم ایران درباره انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۴۰۰» را منتشر کرد که بر اساس آن ۴۹.۸ درصد از پاسخگویان یا نمی‌دانستند انتخابات در چه ماهی برگزار می شود، یا به ماه های دیگری غیر از خرداد اشاره کردند.
همچنین ۴۱.۹ درصد پاسخگویان گفتند اصلا اخبار انتخابات را دنبال نمی کنند، ۴۷ درصد از شرکت‌کنندگان نیز به ندرت یا اندکی اخبار انتخابات را دنبال میکنند و تنها ۱۱ درصد از شرکت‌کنندگان پیگیر اخبار انتخابات هستند.
۲۵.۳ درصد از شرکت‌کنندگان مطمئن بودند به هیچ وجه در انتخابات ریاست جمهوری شرکت نخواهند کرد؛ ۲۰.۸ درصد هنوز تصمیم نگرفته‌اند و ۵.۸ درصد از احتمال اندک برای شرکت در انتخابات خبر داده‌اند.
این نظرسنجی با توجه به اینکه در ایران انجام شده و بسیاری از مردم برای پاسخگویی به چنین سوالاتی خود را امن احساس نمی‌کنند، باز هم مشخص میکند که مردم نظر مثبتی نسبت به سیزدهمین انتخابات ریاست جمهوری اسلامی ندارند.
یکی از بخش‌های قابل توجه در این نظرسنجی اینست که ۳۶.۸ درصد از شرکت‌کنندگان در پاسخ به این پرسش که «در چه صورتی در انتخابات ریاست جمهوری شرکت می کنید؟» گفته‌اند اگر شرایط اقتصادی بهتر شود؛ و همچنین ۵.۱ درصد تأکید کرده‌اند که تحت هیچ شرایطی در انتخابات شرکت نمی‌کنند.
اینهمه نشان می‌دهد مشکلات اقتصادی و کوچک شده سفره مردم به پاشنه آشیل جمهوری اسلامی تبدیل شده آنهم در شرایطی که حکومت قادر نیست اقتصاد کشور را سامان دهد. بهبود شرایط اقتصادی کشور نیازمند پیش‌شرط‌هایی چون روابط سازنده و صلح‌آمیز با کشورهای منطقه و جهان، ساختار اداری و اقتصادی غیرفاسد و مدیریت کارآمد است که نظام جمهوری اسلامی هیچیک از این پیش‌شرط‌ها را ندارد و به دلیل پیچیده شدن روابط مافیاهای اقتصادی وابسته به جناحین نظام و ایدئولوژی حکومت هیچ مسئول یا کارشناسی نیز نخواهد توانست در این ساختار فاسد و معیوب، اقتصاد ایران را به مسیر سالم هدایت کند تا مردم از آن بهره‌مند شوند.
در چنین شرایطی طبیعی است وقتی مطالبات جامعه از مسائلی چون آزادی‌های اجتماعی و سیاسی به «سیر کردن شکم و حفظ حیات» برسد، خشم و اعتراض عمومی گسترده‌تر شده و پتانسیل انفجاری در جامعه شکل می‌گیرد و از همه مهمتر مردم برای اعتراض دیگر «هراس» نخواهند داشت.
روشنک آسترکی
این خانم ملیحه محمدی واقعا با این تحلیل های محیر العقول خودش فقط کار تماشا چی های تلوزیون را مشکل می کنه چون بایست بعد اظهار نظرهای عجیب وغریب وی مرتب اسفند دود کنیم چش نخوره!۱ مخصوصا درمورد تاجزاده دلقک ،شیاد که من نمی دونم با شعاراعلامیه جهانی حقوق بشر وارد میدان شده که جبران تمام جنایات وخیانتهای گذشته اصلاح طلبان را بکنند یا با استفاده از چه مکانیزمی این غلطهائی که کرده می خواه اجرائی کنه که این ابله سیاسی اینهمه ذوق زده شده، ودهنش اب افتاده!!!!من فقط به این علامه عرض می کنم جان جدت برو روی فرمایشات اماری دکتر عمار ملکی بیشتر فکرکن البته امیدوارم تا چهل وهشت ساعت اینده متوجه مفهوم فرمایشات ایشان واقای مهندس افشاری بشود گرچه با این بهره هوشی نداشته که با دوجمله طرف مناظره جوش میاره ورشته کلام را از دست میده خیلی بعید است ،البته ایشان واقعا چنان نخبه سیاسیی !! است که معتقد است که بعداز ۴۳ سال ۴۵ نفر اززنان ایران که حقوق ورای انها قبل از زنان سوئیس به رسمیت شناخته شده برای تماشاچی فوتبال به استادیوم رفتند بار دیگر خبط دیگری کرد،من به ایشان توصیه جدی می کنم حتما چندین بار سخنان بانوان شریف وگرامی وطن ، فاطمه سپهری و………را خوب گوش کن چندین بارشاید متوجه بشی یا ازخواب بیدارشوی وزودتر خودت بازنشسته کنی تا بیش از این مضحکه نشوی وکسی بیش ازاین نخواهد به خاطر تحلیلهای اجق . وجقتان خون گریه کند!!!! البته امیدوارم غش نکنی تحریم انتخابات بسیاربسیار جدی است .
«نه به جمهوری اسلامی» و «نه به انتخابات»
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#نه_به_انتخابات
#رأی_بی_رأی
#No2IR
شرکت در انتخابات به معنای «رای مجدد آری» به نظام جمهوری اسلامی است – آخوند احمد خاتمی
گسترش هر چه بیشتر کارزار «نه به جمهوری اسلامی» و «نه به انتخابات» لازمه ورود به فازهای بعدی مانند اعتصابات سراسری است.
امروز: «نه به جمهوری اسلامی»
فردا: «نه به انتخابات»
پس‌فردا: نافرمانی مدنی، اعتصاب سراسری و ملی، براندازی، پیروزی!
«امروز روز انتخاب است، ما یا با هم این کشتی طوفان‌زده را به ساحل می‌رسانیم یا جدا جدا غرق می‌شویم.» – شاهزاده رضا پهلوی
«می‌جنگیم، میمیریم، ایرانو پس میگیریم»
جمهوری اسلامی اخوندیسم جیمی کارتری ،،
( نوکر مافیای غارتگران ۵ + ۱ ) ۴۲ساله با رژیم دست نشانده خودشان دارند به ریش ملت اخته شده ایران میخندند ،،
شب و روز دارند نفت و گاز ایران و خلیج فارس متعلق به ایرانیان را غارت میکنند ،،
ملت ایران بدانید ،،
شما چه رای ندهید ،، ،، یا رای بدهید ،،
( برای مافیای ۵ + ۱ ) جمهوری اخوندیسم
جیمی کارتری برای ادامه غارت ایران مشروعیت دارد ،،
میفهمید ،،برای ادامه غارت ایران مشروعیت دارد ،،
مگر انکه ملت ایران در قیامی سراسری دزدان دست نشانده رژیم دست نشانده جیمی کارتری را خلع سلاح بکنند و صاحب خیابانهای کشور ایران که متعلق به ایرانیان است بشوند ،،
انگاه مافیای ۵ + ۱ قدرت ملت ایران را به رسمیت خواهد شناخت و دست از غارت ایران بر خواهد داشت ..
زنده باد ازادی ، و ابادی و شادی ایرانی ،،
پابنده باد ایران شاهنشاهی ،، سرزمین کورش کبیر ..
تحلیلهایم مبتنی بر سالها مطالعات است، در کامنتهای قبلی هم مشخص است مستند (به دلیل جلوگیری مطول شدن، خود بفرمایید سرچی بزنید) که معلوم است راستی آزموده است.
در اینجا گفته ام، منتهی جرئت و تعهد رسانه ای آزاد میخواهد که منتشر کند.
خلاصه وار: برخلاف اتهامات، در جمهوری اسلامی چندان اتهام تقلب در انتخبات نیست چون اساس با نظارت شورای نگهبان و انواع فیلترینگ اشخاص جای چندان نگرانی نیست، سیستمهای کنترلی و فیلتریگ و حذف از قبل تا بعد از انتخبات تضمین کننده است برای اینکه سیستم مزدوران داشته ملتزم داشته باشد هر چند نشتی زیاد دارد و هر از گاهی از نفوذی ضربه میخورد ، از طرفی دیکتاتورهای توتالیتر و اقتدارگرا خب میدانند هرگز نمتواند اکثریت مردم راضی کنند، ذات حکومت اقتدار وقتی مفید و قوی است برای حاکم مقتدر که مسلط بر همه امور باشد، هر چند بر اسا ماکیاولیسم حرکاتی متظاهری بزند، پوپولیسم کم هزینه یارنه ای عوام فریب، اخری اش همین یارنه هدفمندی حاملهای انرژی و غیره ۱۳۸۹ که اکنون ۴۵ هزار تمانش شده یکدهم ارزش، و یارانه معیشتی بنزین ۵۵ ه ز که اکنون شده نصف! این حربه های پلشت سرمایه داری التقاطی سوپر کمونیستی-لیبرالی ج.ا دیگر نخ نما شده است.
– باری، به دو جهت انتخابات – تا زمانی نظام ولای به سیستم پادشاهی نوین کامل یکی سران ج.ا نشود- رایج است:
الف- برگزاری بخت آزمایی میان رانتخوارن شرکت سهامی ج.ا که بسیار نعمات حرام از برای کارگزاران دارد.
ب- بیعت گیری از عموم مردم، برخلاف تصور بسیاری، ایرانی جماعت- با وجود انحاطا فزاینده اخلاقی-اجتماعی- در گیر امیزه ای درست و غلطی از خرافات و عرفیات است، هر سال که افراد شرکت در انتخابات، لااقل تا یک سال وجدانش دیگر بیعت با نظام است.
برای همین است سران نظام تاکیید زیادی بر شرکت در انتخابات میکنند، شرکت در حرکات سوپاپی و تخلیه انرژی نارضیتی برای یک تا دو سال تخلیه میکند، برای همین علیرغم پیشنهاد مکرر- به جهت کاهش هزینه ها- حاضر نشدند همه انتخابات مجمتع کنند و همچنان دو سال در میان انتخابات میشود، این همان ویژگی سوپاپی و تخلیه انرژی ضد حکومتی نارضایتی عمومی است. تاکید میکند نقش مشوق بخت ازمایی در انتخاباتی برای کارگزاران هم اهمیت دار.