انتخابات ریاست جمهوری اسلامی ۱۴۰۰ دستاوردهای شگرفی دارد که باید مورد توجه و دقت مردم از یکسو و فعالان سیاسی و رسانه‌ای از سوی دیگر قرار بگیرد:
– پشتیبانی دو دهه‌ای مردم از جریان موسوم به اصلاحات نه به دلیل همفکری آنان با این جریان، بلکه از روی لجاجت با بازوی دیگر نظام، ترس از بدتر شدن شرایط و درماندگی و ناچاری بوده است. نهایتا پس از گذشت ۲۴ سال از فریب اصلاحات، مردم با تمام وجود واقعیت را تجربه کردند و به پاسخ درست رسیدند، یعنی: اصلاح‌ناپذیر بودن نظام و سوء استفاده جریان موسوم به اصلاحات از امید واهی مردم به اصلاح در جهت حفظ نظام فاسد جمهوری اسلامی با هدف بهره‌مندی از «سفره انقلاب».
– علیرغم حضور دائمی اصلاح‌طلبان در رسانه‌های فارسی‌زبان و فضای مجازی، «نه» بزرگ مردم اینبار نه تنها به رهبر انقلاب و اجامرش، بلکه به کلیت و تمامیت جمهوری اسلامی از اصولگرا و اصلاح‌طلب و تحول‌خواه وابسته به خاندان رفسنجانی بود.
این نتیجه که نشانگر پایگاه قلیل اصلاح‌طلبان در جامعه است، قاعدتا این پرسش کهنه ما از رسانه‌های فارسی‌زبان را تقویت می‌کند که: چرا دیدگاهی با چنین سطح نازل اقبال و پشتیبانی عمومی، بخش عمده تحلیلگران و مفسران خبری این شبکه‌ها را تشکیل داده و همچنان نیز در بر همان پاشنه می‌چرخد؟
چرا تریبون‌های این رسانه‌ها از بام تا شام در خدمت دو درصدی‌های جامعه هستند که طی دهه‌های گذشته به ندرت تحلیل یا تفسیر درست و منتج به واقعیت داشته‌اند؟
و چه دلیلی غیر از وابستگی دست‌اندرکاران این رسانه‌ها به این جریان ورشکسته قابل تصور است؟
ما امضاکنندگان این بیانیه از مدیران این رسانه‌ها می‌خواهیم فریاد بلند «نه به کلیت و تمامیت جمهوری اسلامی» را شنیده و تغییر روش دهند و همزمان از مردم می‌خواهیم در مواجهه با این رسانه‌ها، همچنان گذشته هوشیارانه قضاوت کرده و نکات «بین خطوط» انتشار یافته را به دقت تحلیل نمایند.
۶ تیرماه ۱۴۰۰/ ۲۷ ژوئن ۲۰۲۱
امضاکنندگان به ترتیب الفبا:
میلاد آقایی
سروش اسدپو
علی اشتری
امین اکرمی‌پور
کامران ایازی
علیرضا بازوبند
حامد حسینی
جانان خرم
مازیار رزاقی
پانته‌آ رسولی
شاهین سرتیپی
بابک شکرابی
محمدعلی صنعتی
ناهید غنی
خسرو فروهر
آرش مقدم اصلان‌پور
بابک هروی
اشکان یزدچی
کاملا با صحبتهای گفته شده موافقم .