از اعتراضات مردم خوزستان حمایت می‌کنیم!
اعتراض مردم خوزستان علیرغم کشتار و دستگیری های وسیع، همچنان ادامه دارد و به تدریج به استان های همجوار و استان های دیگر گسترش و زمینه را برای فراروئیدن آن به اعتراض سراسری فراهم می کند. اعتراض‌ها ابتدا به بی‌آبی در ۱۱ شهر آغاز شد و به سرعت به دیگر شهرهای این استان و به شهرهای شاهین‌شهر و یزدان‌شهر اصفهان، کرج، بوشهر، گناوه،جونقان، الیگودرز، بجتورد و سقز گسترش یافت. اکنون مردم تهران و تبریز هم به حمایت از اعتراض مردم خوزستان برخاسته اند. این تجمعات با اعتراض مردم عرب خوزستان نسبت به مشکل بی‌آبی و تاثیرات مخرب آن در معیشت‌شان شروع شد و به مناطق دیگر گسترش یافت.
گردانندگان حکومت به شدت نگران گسترش اعتراضات به سایر استان ها و سراسری شدن آن هستند. آنها برای مهار و سرکوب اعتراضات نیروهای انتظامی و نظامی خود را از مناطق دیگری به خوزستان گسیل کرده‌اند. ولی علیرغم تیراندازی ها، کشتن ۸ تن از تظاهرکنندگان جوان و نوجوان، دستگیری های گسترده و حاکم کردن جوّ شدید امنیتی در تعدادی از شهرها، خانه گردی و قطع اینترنت، ارگان های سرکوب قادر نشده اند که خیزش اعتراضی مردم خوزستان را فرو بنشانند. این امر نشانگر ریختن ترس مردم، افزایش مقاومت آنها و کاهش توان سرکوب حکومت است. تداوم اعتراضات می تواند ارگان های سرکوب حکومت را به تدریج فرسوده و توان سرکوب را از آنها سلب کند. سست شدن اراده سرکوب حکومتگران و فرسودگی ارگان های سرکوب، بر توان و تعرض اعتراضات مردم خواهد افزود و می تواند راه را برای تحولات سیاسی باز کند.
اعتراضات مردم خوزستان ابتدا با شعار علیه بی آبی آغاز شد. ولی در تداوم اعتراضات به شعار علیه جمهوری اسلامی، دیکتاتوری و خامنه ای فرا رویید. شعارهای ضدحکومتی در تهران، تبریز و شهرهای دیگر هم تکرار شد. نارضایتی گسترده مردم، مسدود شدن راه تغییر از کانال صندوق های رای، بی کفایتی حکومت در اداره کشور، فساد ساختاری و حدت یافتن شکاف های اجتماعی، زمینه را برای فرا روییدن اعتراضات مردم به برآمد سیاسی فراهم می‌کند.
خیزش مردم خوزستان با حمایت و همبستگی بی سابقه گروه های مختلف اجتماعی، احزاب و سازمان ها و فعالین سیاسی و مدنی روبرو شده است. کارگران اعتصابی صنعت نفت، کارگران اعتصابی هفت تپه، کارگران فولاد، سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، گروه هائی از کارگران استان کرمانشاه و کردستان، کانون نویسندگان ایران، سینماگران و مستندسازان، ۱۲۰۰ نفر از هنرمندان، ۲۳۰ تن از وکلای دادگستری، شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان، تشکل های بازنشستگان، کانون صنفی فرهنگیان گیلان، کانون صنفی معلمان همدان، برخی تشکل های دانشجوئی، ۸۰ تن از کارتونیست ها، جمعی از فعالان مدنی و سیاسی ایران، تعدادی از زندانیان سیاسی، نسرین ستوده، نرگس محمدی و فعالان کارگری از جمله اسماعیل بخشی و سپیده قلیان و تعداد زیادی از فعالان مدنی و زندانیان سیاسی سابق از اعتراضات مردم خوزستان حمایت و اعلام همبستگی کرده اند. شماری از هنرمندان سینما نیز در حمایت از مردم خوزستان در مقابل خانه هنرمندان تجمع کردند. جریان ها و فعالان سیاسی نیز در روزهای گذشته اعتراضاتی در حمایت از مردم خوزستان در تعدادی از شهرهای اروپا، کانادا و امریکا برگزار کردند.
این همبستگی و حمایت گسترده و پیوستن تعدادی از شهرها به اعتراضات خوزستان و فریاد شعارهای اتحاد، نشانگر شکل گیری همبستگی ملی و شکست حکومت برای تفرقه انداختن بین گروه های اجتماعی و اتنیکی است. همچنین حمایت مردم ایران از عدم توازن در توزیع منابع را نشان میدهد که برخی از اتنیک‌های ایرانی چون اعراب و بلوچ‌ها بطور نسبی بیشتر متضرر شده‌‌اند.
کشور ما در وضعیت ملتهبی بسر می برد. در دو ماه گذشته، ما شاهد سه برآمد مهم بودیم. اولین و مهمترین آن تحریم انتخابات فرمایشی و امتناع دست‌کم ۵۸ درصد مردم از ریختن رای در صندوق های رای به نفع لیست حکومت بود. در انتخابات برای اولین بار همصدایی و همسویی بی سابقه ای بین نیروهای سیاسی مخالف و منتقد در داخل و خارج از کشور به وجود آمد که به انتصابات حکومت «نه» گفتند. این شکست بزرگ حکومت و پیروزی مردم و اپوزیسیون بود. دومین برآمد اعتصاب گسترده کارگران پیمانی صتعت نفت است که بیش از ۱۰۰ هزار نفر در آن شرکت دارند و بیش از یک ماه است که ادامه دارد. سومین برآمد خیزش مردم خوزستان است که فضای سیاسی کشور را تحت تاثیر قرار داده و حکومت را به یک چالش جدی فراخوانده است. این برآمدها در طول زمان انباشته می شوند، پتانسیل های اعتراضی را افزایش می دهند، به فرو ریختن ترس مردم منجر می شوند، به تدریج در اراده سرکوبگران تزلزل به وجود می آورند، دستگاه سرکوب را فرسوده می کنند و نیروهایی را برای رهبری میدانی و میانی جنبش اعتراضی پرورش می‌دهند و زمینه را برای خروج گروه هایی از بدنه حکومت از آن فراهم می کنند.
جمهوری اسلامی تا کنون ناکارآیی و ناتوانی خود را در اداره کشور با درآمد کلان نفت پوشانده است. اما اکنون با کاهش درآمد نفت و تداوم تحریم های اقتصادی، ناتوانی حکومت در اداره کشور و حل بحران های متعدد بیش از پیش آشکار شده است. بحران ها، امروز در خوزستان کانونی شده است. ولی چهره زخمی امروز خوزستان آیینه ایران فردا است. خوزستان سرزمین ثروتمندی که بیش از ۸۵ درصد نفت کشور را تولید می‌کند، بیش از ۳۰ درصد آب‌های کشور در آن جریان دارد، ۱۵ درصد محصولات کشاورزی کشور را تأمین می‌کند. اما اکنون مردم آن در شب‌های داغ تابستان با تشنگی و بی‌برقی در خیابان‌ها راه افتاده و به جای بهره‌مندی از ثروت استان، در تاریکی شبانه به ناچار در جستجوی سپری هستند در برابر گلوله‌هائی که به سوی‌شان شلیک می‌شوند.
بحران خوزستان همه جانبه است و در کوتاه‌مدت و با ساختار سیاسی کنونی و با برنامه های توسعه ناپایدار، نامتوازن و غیرمشارکتی قابل حل نیست و مستلزم تغییر ساختارهای سیاسی، قطع دست مافیای آب و اراده جریان های ذینفع، بهره گیری از کارشناسان و برنامه توسعه پایدار، متوازن و مشارکتی است.
با تداوم وضعیت موجود، مخاطرات مربوط به یکپارچگی سرزمینی، منافع ملی و پایداری اجتماعی روز به روز افزایش می یابد. لازمه برون رفت از وضعیت فعلی، رشد جنبش ها و خیزش های اعتراضی و همبستگی و هم پیوندی بین آنها است. قدرتمند شدن جنبش ها و خیزش های اعتراضی و پیوند یافتن نخبگان و گروه‌های سیاسی باورمند به گذار از جمهوری اسلامی ایران به جمهوری سکولار دموکراتیک، می تواند راه تحولات سیاسی برای گذار از نظام را باز کند. ما سه حزب و سازمان جمهوری خواه سکولار دموکرات از خیزش مردم خوزستان حمایت و کشتار معترضین را محکوم می کنیم و به نوبه خود در تداوم و گسترش اعتراضات می کوشیم. گسترش و تداوم خیزش مردم خوزستان رویداد امیدبخشی است که ضمن آشکار کردن ظرفیت «قدرت مردم» در عبور از مخاطرات کنونی، در تداوم خود می تواند در همگامی با مبارزات مردم در دیگر عرصه‌ها وضعیت سیاسی کشور را تغییر دهد.
هیئت‌های سیاسی ـ اجرائی:
اتحاد جمهوریخواهان ایران
حزب چپ ایران (فدائیان خلق)
همبستگی جمهوریخواهان ایران
۴ مرداد ۱۴۰۰ (۲۶ ماه ژوئیه ۲۰۲۱)
