چند روز پس از اشغال افغانستان توسط گروه تروریستی و اسلامگرای طالبان، بیش از ۴۰ کشور با صدور بیانیه‌ای مشترک از صاحبان قدرت در افغانستان خواسته‌اند حقوق زنان و دختران را تضمین کنند.
در این بیانیه آمده که «ما عمیقا درباره زنان و دختران افغان و حق آنان در برخورداری از تحصیل، اشتغال و آزادی تحرک نگرانیم. ما از کسانی که قدرت و اقتدار حکومتی را در سراسر افغانستان در اختبار دارند می‌خواهیم صیانت از این حقوق را تضمین کنند.»
بر اساس بیانیه‌ای که در وبسایت وزارت امور خارجه ایالات متحده منتشر شده این متن به امضای کشورهایی چون بریتانیا، ایالات متحده، آلبانی، آرژانتین، استرالیا، برزیل، کانادا، شیلی، کلمبیا، کاستاریکا، اکوادور، السالوادور، اتحادیه اروپا، هندوراس، گواتمالا، مقدونیه شمالی، نیوزلند، نروژ، پاراگوئه، سنگال و سوئیس رسیده است.
در ادامه این بیانیه آمده که زنان و دختران افغانستانی، مانند همه مردم این کشور سزاوار زندگی در امنیت، آرامش و کرامت هستند.
کشورهای امضاکننده افزوده‌اند که «باید از هرگونه تبعیض و اذیت و آزار ممانعت شود» و «ما در جامعه جهانی آماده‌‌ایم تا از زنان و دختران افغان با کمک‌های نوع‌دوستانه حمایت و پشتیبانی کنیم و به آنها اطمینان خاطر می‌دهیم که صدایشان در جهان شنیده خواهد شد.»
خبرگزاری رویترز در گزارشی به وضعیت زنان افغانستان پرداخته و نوشته است که طالبان پس از تصرف افغانستان اعلام کرده که دختران و زنان از حق کار و تحصیل برخوردار خواهند بود اما همچنان نگرانیهایی در اینباره وجود دارد.
در این گزارش به نقل از «خدیجه» که مدیر یک مدرسه دخترانه است آمده که «زمان تغییر کرده است و طالب‌ها می‌دانند که نمی‌توانند ما را ساکت کنند و اگر اینترنت را قطع کنند جهان در کمتر از پنج دقیقه متوجه می‌شود.»
خدیجه تأکید کرده که طالب‌ها باید بپذیرند که ما کی هستیم، چگونه شده‌ایم و شرایط تغییر کرده است.
ذبیح الله مجاهد سخنگوی گروه طالبان در نخستین کنفرانس مطبوعاتی پس از فتح کابل گفت که زنان از حق تحصیل، بهداشت و اشتغال برخوردار خواهند بود و در چارچوب شرع رضایتمند خواهند بود. با اینهمه ذبیح‌الله مجاهد گفته که با زنان «در چارچوب شریعت اسلامی» برخورد خواهند کرد. طالبان در سال‌های حکومت بر افغانستان از ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ نیز ازدواج با دختربچه‌ها، سنگسار، و محدود کردن زنان را بر پایه «شریعت اسلام» انجام داده است.
شماری از فعالان زن با راه‌اندازی یک تجمع مقابل ارگ کابل، خواستار حفظ حقوق زنان، از جمله حق کار، تحصیل و مشارکت سیاسی در حکومت آینده شدند.
زنان #افغانستان حق خود را می‌خواهند
این زنان روبروی ارگ در کابل خواست‌های خود را در سکوت به نمایش گذاشته‌اند. خواست‌های بدیهی و اولیه مانند امنیت اجتماعی و سیاسی، حق تحصیل و کار، حق مشارکت سیاسی و…
۱۷ اوت ۲۰۲۱ pic.twitter.com/PMufmaqynp— KayhanLondon کیهان لندن (@KayhanLondon) August 17, 2021
آنان تأکید کرده‌اند که زنان نیمی از پیکر جامعه را تشکیل می‌دهند و همه طرف‌ها باید زنان افغانستان را نادیده نگیرند و از آنها حمایت کنند.
خبرگزاری رویترز نیز با یادآوری اقدامات طالبان در سال‌های گذشته نوشته هنگامی که طالبان برای اولین بار از ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ میلادی حکومت افغانستان را در دست گرفت، تفسیر آنها از شرع یا قوانین اسلامی- که گاه وحشیانه اجرا می‌شد- حکم می‌کرد که زنان نمی‌توانند کار کنند و دختران اجازه ندارند به مدرسه بروند.
در ادامه این گزارش آمده که زنان اگر می‌خواستند از خانه خارج شوند باید صورت خود را می‌پوشاندند و یکی از اعضای مرد خانواده آنها را همراهی می‌کرد. کسانی که قوانین را زیر پا می‌گذاشتند مورد تحقیر و ضرب و جرح عمومی توسط پلیس مذهبی طالبان قرار می‌گرفتند.
به نظر می‌رسد نخستین محدودیت‌های زنان با خانه‌نشینی و تحمیل حجاب اسلامی اجباری به آنها آغاز شده است. خبرگزاری سی‌ان‌ان در گزارشی اعلام کرده که همزمان با سیطره طالبان بر کابل و قدرت در افغانستان قیمت برقع در این کشور ۱۰ برابر شده است.
یکی از زنان افغانستانی گفته که زنان در این کشور با پیشروی طالبان برای خریدن برقع به بازارها هجوم برده‌اند و مجبور شده‌ایم ساعات طولانی در مقابل بانک برای برداشت مبلغی پول از حساب‌مان منتظر بمانیم!
درست است که زنان به ویژه آماج وحشیگری آدمکشان اسلامی هستند، اما این بلیه بسیار فراتر از جنایت علیه زنان است. در جامعه ای که زن سرکوب شود مرد هم نمی تواند یک زندگی انسانی شایسته داشته باشد.
ما که دست کم چهل و سه سال شاهد جنایات وحوش اسلامی بوده ایم و مماشات بسیاری از دولت های جهان با آنان را دیده ایم می دانیم که جلوگیری از قدرت گیری ناگهانی لشگر موتور سوار و دمپایی پوش طالبان کار دشواری نبود. اگر طالبان به گونه ای برق آسا و بدون مقاومت ارتش افغانستان این کشور را دوباره تصرف کرد فقط می تواند به دلیل یک توافق پنهانی باشد. این جماعت را دوباره از غارها بیرون کشیده و بر شهرها مسلط ساخته اند تا از وجود منحوسشان در جهت انجام برنامه هایی استفاده کنند. همه به یاد دارند که با حمله ارتش آمریکا چگونه طالبان تار و مار شدند و به سوراخ هایشان خزیدند. به نظر من دلایل واقعی حضور دوباره این غارنشینان در صحنه سیاسی افغانستان به زودی روشن خواهند شد.
بیانه های بی ارزش
باید های بی ارزش تر
تظاهر های طبق معمول
.
.
.
افتابه لگن هفت دست !
شام و نهار هیچی !
لطفا این ۴۰ کشور به جای بیانیه جهت نگرانی از وضعیت زنان در افغانستان ،،
به شورای امنیت سازمان ملل ،، اعتراض بکنند ،،
چونکه تصرف کشور افغانستان توسط گروه تروریستی
طالبان با کمک امریکا و اروپا و پول از – قطر – دزد گاز پارس جنوبی ،،
بر خلاف منشور حقوق بین الملل میباشد که یک گروه چند هزار نفره با زور اسلحه و با پشتیبانی مافیای سیاسی ۵ + ۱ ،،
ملت ۴۰ میلیونی افغانستان را به گروگان بگیرد ،،
جمهوری ملی را سرنگون بکند ،،
بدونه رفراندوم و انتخاباتی ،، حکومت نوین تروریسم اسلامی ،، بنام امارات طالبان اعلام بکند ،،
حالا طالبان ادمکش زن ستیز ،، به جای محکوم شدن در دادگاه ی حقوق بشری و بین الملی ،،
با کمک رسانه های غربی ،، تبلیغ عفو عمومی ملت بیگناه افغانستان را اعلام میکند ،
تا اینکه ، جناب جوزف بوردل نماینده اتحادیه پولشوئی اروپا ، نامه فدایت شوم و درخواست ملاقات با جنایتکاران تروریسم اسلامی طالبان ، برای دست بوسی داشته باشد ،
لعنت و نفرین مردم مظلوم افغانستان و ایران و اتش خشم و عذاب الهی * یهوه صبایوت * بر مافیای
سیاسی ۵ + ۱ مسببان و حامیان این جنایات و تروریسم اسلامی در منطقه باد ،،
همانند عذابی که بر فرعون نازل شد ..