بی‌تفاوتی مقامات جمهوری اسلامی به وضعیت اسفناک کارگران ایرانی در عراق

در حالی که پیشتر خبرهایی درباره شرایط دشوار کارگران ایرانی شاغل در عراق منتشر شده بود، یک فعال کارگری می‌گوید هیچ اقدامی از سوی مسئولان جمهوری اسلامی در ایران برای بررسی شرایط این کارگران انجام نشده است.

میکائیل صدیقی رئیس انجمن صنفی کارگران ساختمانی مریوان و سروآباد گفته کارگران شاغل در کردستان عراق از حقوق صنفی برخوردار نیستند و اکثر آنها با ویزای توریستی مشغول به کارند. این کارگران در صورت بروز حادثه حین کار از هیچ حقوقی برخوردار نخواهند بود.

به گفته میکائیل صدیقی مقامات جمهوری اسلامی حتا برآورد درستی از کارگرانی که برای کار راهی عراق شده‌اند ندارند. او توضیح می‎‌دهد که «آمار دقیقی درباره کارگران ایرانی شاغل در عراق وجود ندارد. سندیکاهای کارگری عراق تعداد کارگران مهاجر ایرانی را حدود ۳۵ هزار نفر برآورد کرده‌اند درحالیکه وزارت کار این میزان را ۱۰ تا ۱۲ هزار نفر اعلام کرده است.»

رئیس انجمن صنفی کارگران ساختمانی مریوان و سروآباد همچنین تأکید کرده که «هیچ اقدامی از طرف ایران انجام نشده اما سندیکای کارگری کردستان عراق خواهان برگزاری جلسه‌ای برای رسیدگی به وضعیت این گروه است. ما اعضای انجمن صنفی کارگران ساختمان مریوان و سروآباد در انتظار تشکیل کابینه جدید بودیم تا به تبع آن، اقدامات لازم را انجام دهیم. این موضوع نیاز به گذر زمان دارد تا واکنش وزیر کار نسبت به این موضوع را ارزیابی کنیم.»

این فعال صنفی درباره علت حضور کارگران ایرانی در عراق گفته که «اگرچه برخی از کارگران مهاجر ایرانی در کشورهای حوزه خلیج‌ فارس شاغل هستند اما اغلب آنها در کردستان عراق اشتغال دارند. شرایط ساخت و ساز عراق، افزایش روز به روز قیمت ارز و وضعیت کار در استان کردستان، از عواملی هستند که کارگران ایرانی را به کردستان عراق می‌کشانند.»

به دلیل تعریف نشدن ساز و کاری برای ویزا و اقامت کارگران ایرانی در عراق، کارگران با ویزای توریستی در این کشور کار می‎‌کنند. به گفته میکائیل صدیقی «مزدبگیران هیچ کارت یا شناسنامه کاری در دست ندارند، یکی از مطالبات انجمن صنفی کارگران ساختمانی این است تا ویزای کار برای آنان صادر شود. اگر یک کارگر ویزای کار در دست داشته باشد و دچار حادثه شود، می‌تواند موضوع را پیگیری کند؛ همچنین مطالبات مزدی از طریق کنسولگری جمهوری اسلامی قابل پیگیری خواهد بود. اگر ویزای کار صادر شود، آمار دقیق این گروه شغلی در دسترس خواهد بود.»

از سوی دیگر بسیاری از کارگران ایرانی که برای کار راهی عراق می‌شدند با بسته شدن مرزها برای گردشگران به دلیل شیوع کرونا، امکان حضور در عراق را از دست دادند؛ این در حالیست که اگر جمهوری اسلامی مذاکراتی برای تعریف روندی رسمی درباره حضور کارگران ایرانی در عراق را با مقامات این کشور انجام می‌داد اکنون این کارگران در انتظار گشوده شدن مرزها به روی گردشگران ایرانی نبودند.

پیشتر نیز کیهان لندن درباره مشکلات کارگران ایرانی مهاجر در عراق گزارش داده بود. بر اساس این گزارش  کارگران ایرانی در عراق از حقوق کافی و بیمه و امنیت شغلی برخوردار نیستند. از سوی دیگر آنها در هر رفت و آمد میان ایران و عراق بطور ماهانه باید عوارض خروج از کشور بپردازند و این در حالیست که عوارض خروج از کشور به صورت تصاعدی در هر خروج، افزایش پیدا می‌کند.

https://kayhan.london/1398/11/03/%d9%85%d8%b4%da%a9%d9%84%d8%a7%d8%aa-%da%a9%d8%a7%d8%b1%da%af%d8%b1%d8%a7%d9%86-%d9%85%d9%87%d8%a7%d8%ac%d8%b1-%d8%a7%db%8c%d8%b1%d8%a7%d9%86%db%8c%d8%9b-%d9%82%d8%b7%d8%b9-%db%8c%d8%a7%d8%b1%d8%a7

عبدالله بلواسی فعال صنفی کارگران نانوا در مریوان درباره شرایط کارگران در عراق گفته بود که «بسیار غیرقابل درک است تصور کردن رنج انسان‌های شریفی که برای به دست آوردن چند دینار بیشتر  تا چه اندازە سختی می‌کشند؛ در عراق چون ارزش دینار بیشتر از ریال است ناچاری کمتر بخوری، کمتر بخوابی، کمتر حرف بزنی و متاسفانه فقط باید چشم قربان بلد باشی! باید به دور از خانه و عزیزان فقط و فقط رنج ببینی؛ این شرایط بسیار دشوار است؛ نه از ایمنی کار خبری هست و نه از بیمه؛ آنجا کارگران به صورت روزمزد بدون قرارداد و امید به آینده کار می‌کنند.»

این فعال کارگری افزوده بود: «بدتر از اینها برای قبول کردن این همه رنج و ناعدالتی، با مجوز و پاسپورت رسمی از مرز عبور می‌کنی. آنگاه که پاسپورت شما مهر خروج از مرز خورد، به دیدگاه خیلی‌ها یعنی به خارج از کشور سفر کرده‌ای! مهاجرت برای یک لقمه نان از دیدگاه کسانی که برای به دست آوردن پول زحمت نکشیده باشند، معنی ندارد و سفر خارجی محسوب می‌شود. آنگاه همان‌ها برای کارگر تصمیم می‌گیرند و برای هر بار خروج آنها را وادار می‌کنند دو برابر و بیشتر عوارض پرداخت کنند.»