نگرانی پناهندگان ایرانی در افغانستان با بازگشت طالبان؛ از جمهوری اسلامی و طالبان به کجا باید پناه برد؟!

- با بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان، پناهندگان ایرانی در این کشور در نگرانی بسر می‌برند و بسیاری از آنها مخفی شده‌اند.
- برآورد می‌شود که بیش از یکصد خانواده ایرانی در سال‌های گذشته به افغانستان پناهنده شده‌ باشند.
- افغانستان با وجود پیوستن به معاهده‌های جهانی در مورد پناهندگی، هرگز قانونی را در این رابطه به تصویب نرسانده است.

دوشنبه ۱۵ شهریور ۱۴۰۰ برابر با ۰۶ سپتامبر ۲۰۲۱


احمدرأفت – بسیاری از پناهجویان ایرانی در افغانستان که بنا بر برخی برآورد‌ها بیش از یکصد خانواده را شامل می‌شود، با بازگشت طالبان به قدرت به شدت نگران هستند و برخی از آنها به زندگی مخفی روی آورده‌اند.

این پناهجویان واهمه دارند که با تشکیل دولت جدید و توافق‌هایی با جمهوری اسلامی آنها به ایران برگردانده شوند. همایون زارعان که قبل از فرار به افغانستان در دانشگاه‌های تهران و اصفهان دوتار تدریس می‌کرد یکی از این  پناهجویان است که این روزها در حومه کابل مخفی شده است.

همایون زارعان به افغانستان پناه برد تا از آنجا راهی کشوری دیگر شود؛ اما طالبان آمدند!

همایون زارعان به کیهان لندن می‌گوید «من ۸ سال پیش چون امکان داشت برای بار چهارم بازداشت شوم تصمیم به خروج از ایران گرفتم و در آن روزها چون مسیر ترکیه به شدت تحت کنترل بود، بنابراین به افغانستان آمدم اگرچه قصد ماندن در این کشور را نداشتم و مقصد نهایی من کشورهای دیگری بودند.»

همایون زارعان وضعیت این روزهای کابل را چنین توصیف می‌کند: « آرامش در سایه وحشت و ترس از وقوع جنگ جدیدی در افغانستان». همایون زارعان می‌گوید «من در این روزها چند نگرانی دارم از جمله امکان توافقی بین جمهوری اسلامی و طالبان که به برگرداندن پناهجویان منجر شود. نگرانی دیگر، پا گرفتن داعش در این کشور است که جان هر ایرانی را در افغانستان به خطر می‌اندازد.» همایون زارعان البته با توجه به اینکه در زمینه موسیقی و نوازندگی فعال است و از آنجا که در مرام طالبان موسیقی در هر شکل آن حرام است، واهمه دارد که جان او به این خاطر نیز در خطر باشد و به سرنوشت غم‌انگیز بسیاری از نوازندگان و هنرمندان افغانستانی دچار شود.

همایون زارعان پناهجوی ایرانی که حالا نمی‌داند از طالبان به کجا پناه جوید!

همایون زارعان که با نوازندگی در افغانستان امرار معاش می کند، توانسته بود در روزهایی که فرودگاه کابل «دریچه امیدی برای فرار از این جهنم بود» خود را به فرودگاه برساند. او می‌افزاید «توانستم به داخل فرودگاه نیز بروم ولی حتا با ارائه مدارک پذیرفته شدن به عنوان پناهنده از سوی سازمان ملل نیز هیچکس حاضر نشد مرا به کشور دیگری منتقل کند. مسئولین ‌اداره پناهندگان سازمان ملل گفتند سهمیه‌ای برای خارج ساختن پناهندگان در نظر گرفته نشده زیرا هیچ خطری در حال حاضر متوجه آنها نیست!» همایون زارعان که می‌گوید دو هفته پیش در جریان تیراندازی‌ها در اطراف فرودگاه کابل زخمی نیز شده است، اداره پناهندگان سازمان ملل در افغانستان را متهم به بی‌تفاوتی در امور پناهچویان می‌کند.

او می‌افزاید «این بی تفاوتی داستان این روزها نیست. من دو سال پیش نیز برای استفاده از کمک‌هایی که این نهاد باید در اختیار پناهجویان قرار دهد مجبور به اعتراض شدم و تنها پس از ۱۹ روز اعتصاب غذا و جلب توجه رسانه‌ها توانستم حداقل این حقوق را به دست آورم.»

افغانستان با وجود اینکه به معاهده‌های بین‌المللی در مورد پناهندگان پیوسته ولی هرگز قانونی را در ۲۰ سال گذشته در این ارتباط به تصویب نرسانده است و پناهجویانی که به این کشور می‌آیند و تحت حمایت سازمان ملل قرار می‌گیرند، تنها امید آنها انتقال به کشور دیگریست تا شاید در آنجا بتوانند یک زندگی نسبتا عادی پیدا کنند. طبق آخرین آمار سازمان ملل در کابل، در پایان سال گذشته میلادی ۸۱۳ نفر به عنوان پناهجو در این کشور زندگی می‌کردند که عمتا از کشورهای پاکستان و ایران به افغانستان پناه برده بودند. قدیمی‌ترین پناهنده ایرانی در دو دهه گذشته یک شهروند از استان کردستان به نام سعدی خالدی است که در دوران ریاست جمهوری حامد کرزی توانست با حکم او شهروندی افغانستان را دریافت کند.

همایون زارعان سه سال اول در افغانستان به صورت غیرقانونی زندگی می‌کرد تا اینکه ۵ سال پیش تقاضای پناهندگی او از سوی سازمان ملل پذیرفته شد. او در ابتدای ورود به افغانستان در شهر هرات نیز بازداشت و چند ماه به ظن جاسوسی برای جمهوری اسلامی در زندان بود. همایون زارعان قبل از ترک ایران یکسالی را نیز در زندان‌های تهران، اصفهان و کرج به دلیل فعالیت در گروه های چپ و شرکت در تجمعات کارگری اسیر بود.

همایون زارعان در پایان گفتگو با کیهان لندن می‌گوید «مسئولین سازمان ملل در کابل می‌گویند تنها راه نجات از این وضعیت داشتن دوست و آشنایی در کشور دیگریست که دولت این کشور را متقاعد به پذیرفتن پناهجو کند». کاری که در شرایط کنونی با توجه به توقف پروازهای بین‌المللی به کابل و هنوز عدم به رسمیت شناختن دولت طالبان بسیار بعید و مشکل به نظر می‌آید.

 

 

برای امتیاز دادن به این مطلب لطفا روی ستاره‌ها کلیک کنید.

توجه: وقتی با ماوس روی ستاره‌ها حرکت می‌کنید، یک ستاره زرد یعنی یک امتیاز و پنج ستاره زرد یعنی پنج امتیاز!

تعداد آرا: ۰ / معدل امتیاز: ۰

کسی تا به حال به این مطلب امتیاز نداده! شما اولین نفر باشید

لینک کوتاه شده این نوشته:
https://kayhan.london/?p=254997

3 دیدگاه‌

  1. یاد اوری :

    ورود خمینی کشمیری ملعون , عمله سفارت انگلیس در ایران ..

    با حمایت جیمی کارتر بادام فروش ,, نوکر مافیای انگلیس در امریکا .. سال ۱۹۷۹ میلادی بوده ،

    نه به سال , ۱۹۷۵ میلادی .

  2. #دختر_آبى BlueGirl#

    ای وای بر اسیری / کز یاد رفته باشد

    ما ایرونیها از جهنم جمهوری اسلامی مجبور به پناهنده شدن به افغانستان طالبان شده‌ایم. ای وای بر ما!

  3. Farid

    ترامپ گفت: “من می بینم که همه جو بایدن را با جیمی کارتر مقایسه می کنند. به نظر من این بی عدالتی در حق جیمی کارتر است.” جیمی بحران پس از بحران را اشتباه مدیریت کرد ، اما بایدن بحران را پس از بحران ایجاد کرده است. ”
    – در سال ۱۹۷۵ ، جیمی کارتر خمینی را از پاریس با ایر فرانس به ایران آورد تا خاورمیانه و شمال آفریقا را به میدان ترور تبدیل کند. او با اشغال سفارت آمریکا و گروگانگیری شروع کرد و با ساخت موشک های بالستیک و بمب های هسته ای پایان داد. بیش از ۴۰ سال است که مردم ایران با این رژیم افراطی مبارزه کرده اند که در آن هزاران نفر کشته و زندانی شده اند.
    – بایدن در سال ۲۰۲۱ طالبان تروریست را با یک هواپیمای آمریکایی از قطر منتقل کرد تا تروریست ها را صادر کند و دوباره مردم بی گناه افغانستان را بکشد ، حتی با تجهیزات نظامی و سلاح های اهدا شده توسط عمو بایدن! آنها شروع به گروگانگیری کردند و همان اشتباه تاریخی در حال تکرار است !!
    – رئیسی ، رئیس جمهور جعلی رژیم اسلامی ایران موفقیت بزرگ طالبان در شکست ارتش آمریکا و داشتن یک کشور تروریستی دیگر را یک موفقیت بزرگ (مانند بایدن) خواند!

Comments are closed.