دکتر شاپور راسخ از پیشگامان علم جامعه‌شناسی در ایران در سن ۹۷ سالگی در شهر ژنو درگذشت.
دکتر شاپور راسخ از پیشگامان علم جامعه‌شناسی و مطالعات و پیمایش‌های کمّی در ایران و استاد برجسته دانشگاه تهران صبح روز سه‌شنبه ۷ دسامبر در سن ۹۷ سالگی در شهر ژنو درگذشت.
او پیش از انقلاب ۵۷ به مدت ۱۰ سال معاون برنامه‌ریزی سازمان برنامه بود و پس از وقوع انقلاب اسلامی مجبور به ترک کشور شد.
دکتر راسخ مشاور یونسکو و نویسنده‌ی کتاب‌ها و مقالات متعددی در حوزه‌های آموزش، جامعه‌شناسی و اقتصاد بود.
این استاد برجسته در سال ۱۳۰۳ در یک خانواده بهایی در شهر تهران به دنیا آمد و تحصیلات خود را در رشته علوم اقتصاد و ادبیات فارسی در تهران به پایان رساند و پس از دریافت مدرک لیسانس در رشته علوم اقتصاد و دکترای ادبیات فارسی از دانشگاه تهران برای ادامه تحصیل عازم اروپا و سوئیس شد و در رشته علوم اجتماعی با رتبه ممتاز دکترای خود را از دانشگاه ژنو دریافت کرد.
راسخ در دوران تحصیل از دانشجویان موفق ژان پیاژه در دانشگاه ژنو سوئیس و ژرژ گورویچ در دانشگاه سوربن فرانسه بوده است.
شاپور راسخ از سال ۱۹۸۰ تا ۲۰۰۶ مشاور یونسکو در امور تربیتی بود و کتاب‌های «محتویات تعلیم و تربیت»، «نگاهی به سوادآموزی» و «تعلیم و تربیت و فرهنگ صلح» را نوشت.
او حدود ۱۰ سال عضو محافل روحانی ملی بهائیان ایران و سوئیس بود و به مدت ۱۲ سال در هیئت مشاوران قاره‌ای بهائیان اروپا عضویت داشت.
شاپور راسخ از سال ۱۹۸۰ با همکاری گروهی مسئولیت تنظیم و انتشار مجله «پیام بهایی» را به عهده داشت و کتاب‌های «امیدها و نویدها»، مجموعه «سرود گذر» و «دنیا نیازمند تمدنی جهانی است» را منتشر کرد.
