سپیده حجامی – احمد وحیدی وزیر کشور دولت ابراهیم رئیسی در نشست «مدیران کل امور زنان و خانواده» گفت: «اگر انقلاب بخواهد ضربه ببیند از ناحیه زنان است».
این سخن دلیل ۴ دهه زن‌ستیزی حاکمان جمهوری اسلامی را آشکارا می‌کند و چکیده منویاتِ ذهنی آنهاست.
اعمال زن‌ستیزانه این حکومت از اردیبهشت ۵۸ با اعدام فرخ رو پارسا یکی از زنان نامدار ایرانزمین به حکم صادق خلخالی آغاز شد، رفتار و کردار بنیانگذار حکومت جمهوری اسلامی در مهر ۵۸ هنگام مصاحبه با اوریانا فالاچی روزنامه‌نگار زن ایتالیایی، آیینه‌ای بود در برابر جامعه ایران که به درستی نگاه او به زنان را مشخص کرد.
از سال‌های ابتدایی انقلاب و در دهه ۶۰ زنان در مبارزه علیه حکومت دیکتاتور جمهوری اسلامی پیشرو بودند. حلقه مادران خاوران از اولین گروه مبارزان رسمی زنان با استبداد رژیم اسلامی بود و بعدها مادران پارک لاله، مادران آبان ۹۸ و افرادی مانند گوهر عشقی مادر ستار بهشتی و اکرم نقابی مادر سعید زینالی با برافراشتن پرچم دادخواهی راه نفس دیکتاتور را بند آوردند. طی این سال‌ها بارها و بارها مادرانی همچون شعله پاکروان، شهناز اکملی و… بازداشت و محکوم به حبس شده‌اند، اما هرگز تن به سکوت و مماشات با حکومت نداده‌اند.
علاوه بر آن سایر زنان فعال مدنی و سیاسی هم به مرور زمان به صفوف مبارزه علیه حکومت جمهوری اسلامی پیوستند.
حاکمانِ این حکومت در اتاق فکر خود به خوبی نمودار رشد زنان مبارز را در طی ۴ دهه رصد کرده و وزیر کشور در اعترافی ناخواسته ترس حکومت را از زنان بیان کرد. زنان نه پا به پای مردان، که در بسیاری مواقع پیشتر از آنها مبارزه می‌کنند.
حتا اگر به گفته و باورهای اسلامی خود این حاکمان رجوع کنیم به زنان مهمی در تاریخ خود اسلام برخورد می‌کنیم: فاطمه زینب خدیجه و…
حکومت جمهوری اسلامی به قدرت زنان آگاه است و مداحانِ این حکومت بارها و بارها از خطبه‌های آتشین زینب در بارگاه یزید گفته‌اند، حال آنها با زنانی از جنس زینبی که خودشان باور دارند روبرو گشته‌اند منتها تاب تحمل آن را ندارند زیرا این زینبان خودِ این حاکمان را در جایگاه یزید نشانده‌اند و در برابرشان با قدرت خطابه می‌کنند. امروزه دختران جوانی همچون صبا کرد‌افشاری، یاسمین آریانی، آتنا دائمی و سپیده قلیان هر کدام به بازیگران مهمی در صفحه شطرنج جمهوری اسلامی بدل گشته، و قدرتمند و استوار همه موانع را کنار زده و مقام عظمای ولایت را هدف گرفته‌اند.
کار زنان ایرانی از آن جهت قابل ستایش و مهم است زیرا این مبارزان شجاع در سرزمینی زیسته‌اند که رژیم اسلامی با قوانین و سنت‌های متحجرانه بر آن حکومت دارد، اما در جای جای ایرانزمین زنان مبارز همچون گلی در شوره‌زار از خاک سر بر آورده و به خاری در چشم دیکتاتور تبدیل شدند.
نمونه بارز ضعف و بیم حکومت از زنان سوء قصد به گوهر عشقی است، زنی با جثه‌ای نحیف که از خانه کوچک ته یک کوچه بن‌بست، توانست پایه‌های بیت رهبری را به لرزه درآورد.
و در انتها، وزیر کشور درست گفته، درواقع اینبار یکی از موارد نادر است که کسی از حکومت جمهوری اسلامی سخنی راست بر زبان می‌آورد. این حکومت نامشروع به زودی توسط زنان شجاع ایرانی به زباله‌دان تاریخ انداخته خواهد شد.
♦← انتشار مطالب دریافتی در «دیدگاه» و «تریبون آزاد» به معنی همکاری با کیهان لندن نیست.
