نتایج یک نظرسنجی از یک جمعیت ۱۳۰۰ نفری نشان میدهد از هر ۳ نفر در ایران یک نفر مایل به مهاجرت است.
مرکز افکارسنجی داخلی «کیو آنالیتیکس» در آذرماه سال ۱۴۰۰ در یک نظرسنجی میزان «تمایل به مهاجرت» را در ایرانیان مورد بررسی قرار داده که از یک جامعه آماری شامل ۱۳۰۰ شهروند بالای ۱۸ سال ساکن ایران تهیه شده است.
شرکتکنندگان در این نظرسنجی از تمام استانهای کشور، شهر و روستا و نیز زنان و مردان متناسب با حجم جمعیت آنها انتخاب شدهاند.
بر اساس پیمایش وضعیت اجتماعی فرهنگی و اخلاقی جامعه ایران، تمایل به مهاجرت در سال ۹۵ برابر با ۲۹.۸درصد بوده است. به عبارتی ۲۹.۸ درصد از افراد در آن سال بیان کردهاند که مایلند مهاجرت کنند که اکنون بر اساس پیمایش «کیو» در آذرماه ۱۴۰۰، این نسبت به بیش از ۳۳ درصد رسیده است.
یافتههای این نظرسنجی نشان میدهد، یک سوم از پاسخگویان در صورت فراهم بودن شرایط مایلاند به صورت موقت یا دائم مهاجرت کنند. به عبارتی از هر ۳ ایرانی، یک نفر مایل به مهاجرت بوده و بدین ترتیب تمایل به مهاجرت در ایران ۳۳ درصد است.
این آمار دو برابر میانگین جهانی با عدد ۱۵درصد و کمی بالاتر از میانگین منطقه با عدد ۲۴درصد است.
بر این مبنا، تمایل به مهاجرت در بین ساکنان تهران ۴۶ درصد، مراکز استان ۴۱ درصد، همچنین در شهرستانها ۲۸درصد و در روستاها ۲۹ درصد است.
بر اساس نتایج این نظرسنجی، افراد با تحصیلات دانشگاهی و بالای دیپلم ۴۷درصد و همچنین دیپلم و کمتر ۲۶درصد تمایل به مهاجرت دارند.
همچنین جوانان (افراد زیر ۳۰ سال) با ۴۳ درصد و افراد بالای ۳۰ سال ۲۹ درصد تمایل به مهاجرت دارند. بطوری که تقریبا از هر ۲ نفر جوان زیر ۳۰ سال، یک نفر مایل به مهاجرت است.
همچنین مردان با ۳۷درصد بیشتر از زنان با ۳۰درصد متمایل به مهاجرت هستند. علاوه بر این، مهاجرت همراه با خانواده (۶۷ درصد) و به صورت دائم (۸۳ درصد)، مطلوبترین الگوی مهاجرت در بین کسانی است که در این نظرسنجی مایل به مهاجرت هستند.
در مقابل، یک سوم از کسانی که اعلام کردهاند مایل به مهاجرت هستند، مهاجرت موقت را ترجیح میدهند.
همچنین نتایج نظرسنجی کیو نشان میدهد، عوامل اقتصادی مهمترین انگیزه افراد برای مهاجرت به حساب میآید. بطوری که ۸۰ درصد از پاسخگویان دستیابی به موقعیت بهتر اقتصادی یا فرار از وضعیت بد اقتصادی را انگیزه اصلی خود برای مهاجرت بیان میکنند.
۲۲ درصد عوامل فرهنگی، ۷درصد عوامل سیاسی و ۶ درصد تحصیل را دلیل تمایل به مهاجرت عنوان کردهاند.
بعدش از هر سه تا ایرونی مهاجر, سروکله چندتاشون توی مساجد و مراسم و بنگاه های رژیم آخوندی در خارج پیدا میشه؟
علاوه بر بلایای آسمانی تشیع اثنی عشری و آخوندیسم، بلایای طبیعی و شرایط اقلیمی و زیست محیطی هم ایران را به سرزمینی با جابجایی جمعیتی شدید که از نشانه های فروپاشی است،تبدیل کرده است. عشایر، روستا نشین می شوند، روستاییان به شهرهای کوچک، ساکنان شهرهای کوچک به مراکز استانها، سپس از آنجا به شهرهای بزرگ و سرانجام ام القرای جهان تشیع مهاجرت می کنند.
از دانشگاه آزاد واحد رودهن لیسانسکی دریافت و یا پس از کسب تجربه جوشکاری و لوله کشی و سلمانی برای مهاجرت به کانادا و استرالیا و آمریکا و دیگر کشورهای دوست و برادر اپلای می کنند و آنجا می شوند خارجی فارسی زبان یا ایرانی تبار فرهیخته و نخبه و نابغه ومشمول فرار مغزها که چون هی برای مام وطن شان دلشان تنگ می شود داوطلبانه تبدیل می شوند به سفرای فرهنگی جیم الف در دیار کفر. چه بسا پیش از یادگیری زبان انگلیسی ، روزنامه نگاری هم یاد بگیرند و، ماهی یکبار در نیویورک تایمز و واشنگتن پست و هافینگتن پست مقاله منتشر کنند و یا حتی از طریق مرکز ایرانشناسی دانشگاه استنفورد در رشته های احکام اسلامی وطهارت و نجاست و جماع و عرفان و موسیقی قجری و تیاتر روحوضی و رقص باباکرم پی اچ دی بگیرند.
میگویند در زمان شاه فقید ایشان در برهه ای از تاریخ فرمودن که آن کسانیکه از وضعیت مملکت راضی نیستند میتوانند کشور را ترک کنن. به گواهی تاریخ حتی یک نفر راضی به خارج شدن از کشور نشد که هیچ خیلی ها هم که تو خارج بودن برمیگشتن. در حکومت اسلامی به رهبری ملاها همه تو مرزها منتظر نشستند تا مرزی باز شود. کلمه پناهنده در زمان شاه معنی نداشت الان میلیونی شده. اینجا جا دارد از نیروهای مبارز یکه در بوجود آوردن این وضعیت دخیل بودن پیشاپیش سپاسگزاری میگردد.