امید موسوی از مجروحان بازداشتشده اعتراضات آبان ۱۳۹۸ بر اثر سکته قلبی در ۲۲ سالگی درگذشت. او ۱۵ ماه در زندان بدنام «تهران بزرگ» تحت شکنجه قرار داشته است.
امید موسوی از مجروحان بازداشتشده اعتراضات آبان سال ۱۳۹۸ شامگاه دوشنبه ۲۰ دی‌ماه بر اثر سکته قلبی در ۲۲ سالگی جان سپرد. سن وی در نخستین خبرها ۲۷ سال اعلام شده بود که بعد تصحیح گشت.
امید به پنج سال حبس محکوم شده بود که فروردین امسال پس از گذراندن ۱۵ ماه از حبس خود آزاد شده بود.
— +۱۵۰۰تصویر (@۱۵۰۰tasvir) January 11, 2022
طبق اعلام حساب حقوق بشری «+۱۵۰۰تصویر» این شهروند جوان در جریان اعتراضات آبان‌ماه هدف گلوله قرار گرفته و زخمی بوده و پس از بازداشت نیز تحت شکنجه قرار گرفته بود.
گزارش منابع آگاه حاکیست، امید موسوی به پنج سال زندان محکوم شد و فروردین‌ماه امسال پس از ۱۵ ماه زندان، آزاد گشت. این زندانی سیاسی روز ۲۹ آبان‌ماه ۱۳۹۸ در منزل خود توسط پلیس امنیت بازداشت شده بود.
رضا رمضان‌زاده و رامین باقریان در مراسم هم بندی سابقشان #امید_موسوی هر سه نفر آ‌ن‌ها در #آبان۹۸ بازداشت شدند. pic.twitter.com/f8VGecljMc
— ایران کارگر (@Irankargar_site) January 12, 2022
منابع نزدیک به این معترض جانباخته گفته‌اند، او به دلیل شعار دادن علیه جمهوری اسلامی در زندان، مورد آزار و اذیت زندانبانان و مسئولان زندان قرار گرفته بود.
گفته می‌شود امید موسوی یک مادر سالمند دارد و او نان‌آور خانواده‌اش بوده است.
خبرگزاری رویترز دوم دی‌ماه ۹۸ به نقل از منابع آگاه نزدیک به حکومت، تعداد کشته‌شدگان اعتراضات آبان‌ماه ۹۸ را بیش از ۱۵۰۰ نفر اعلام کرد که بر اثر شلیک مستقیم گلوله به ناحیه سر و سینه جان سپردند.
وبسایت «حقوق بشر در ایران» نیز با بررسی‌‌های بیشتر و تحقیقاتی که در ارتباط با کشته‌شدگان و بازداشت‌شدگان اعتراضات آبان‌ماه ۹۸ به عمل آورده به آمار «دست‌کم ۳ هزار کشته و ۱۹ هزار نفر بازداشتی» دست یافته و هویت ۸۵۰ نفر از کشته‌شدگان این اعتراضات را اعلام کرده است.
در تداوم جنایات جمهوری اسلامی، بسیاری از بازداشت‌شدگان در زندان‌های حکومت تحت شدیدترین شکنجه‌های فیزیکی و روانی قرار می‌گیرند و در این روند ضدبشری، شمار نامشخصی از این بازداشت‌شدگان به دلیل پیامدهای ناشی از اثرات شکنجه، انفرادی و نبود بهداشت و درمان اقدام به خودکشی می‌کنند و یا بیمار می‌شوند و در فقدان درمان و محرومیت از دارو، جان می‌سپارند. این مرگ‌های ثبت‌نشده، پس از زندان و به اصطلاح «آزادی» نیز ادامه پیدا می‌کند و تأثیرات شکنجه‌ها و فشار بر زندانیان در بیرون از زندان نیز عامل مرگ آنان می‌شود.
