ناف جمهوری اسلامی و آخوندهایش را با دروغ بریده‌اند. نهادهای ظاهرا غیرمذهبی و نظامی‌شان نیز فقط پوشش‌شان متفاوت است وگرنه هدف‌شان جز برخورداری از موهبت‌های این جهان و آن جهان از باور و بلاهت مخاطبان ساده‌‌اندیش نیست.
مخاطبانی که دروغ را به اشکال مختلف از جمله باورهای مذهبی و خرافی و همچنین توجیهات سیاسی برای رسیدن به هدف زمامداران دروغگو باور می‌کنند و به تدریج خودشان نیز جزئی از دروغ می‌شوند. دروغی که هر اعتمادی را از بین می‌برد و در بزنگاه‌های تاریخی زیر پای نظام دروغگو را خالی می‌کند. همان «خدعه»ای که روح‌الله خمینی بذر آنرا زیر درخت سیب در حومه پاریس کاشت، نخستین موریانه‌ها را نیز روانه‌ی پایه‌های نظام کرد تا آنرا دهه‌ها چنان بجوند و از درون خالی کنند که جامعه اساسا به بازنگری در باورها و فرهنگ خود بپردازد!
دروغ چه در ارتباطات فردی و چه اجتماعی، یک آفت زیانبار است. در سیاست با نظام حقوقی و آزادی اندیشه و بیان و رسانه و احزاب، می‌توان آنرا مهار کرد. اگرچه با تکنولوژی ارتباطات و اختراعات نرم‌افزاری دروغ ابعاد پیچیده‌تری یافته تا جایی که صدا و تصویر و مستندات نیز می‌بایست راست‌آزمایی شوند، اما دروغ در یک سیستم فکری و مذهبی که آن را به نام «تقیه» مجاز می‌شمارد، مرزهای تخیل و اختراعات جدید را هم پشت سر می‌گذارد! مرزهایی که رژیم اسلامی در ایران پیش از روی کار آمدن از جمله با فاجعه آتش زدن سینما رکس آبادان زیر پا نهاده بود.
اینکه کسانی ظاهرا بالغ و معقول و «روشنفکر» و «پیشرو» به دروغ‌ها و فریبکاری‌های بنیانگذاران جمهوری اسلامی باور کرده و هربار برای انتخابات نمایشی هورا بکشند و از شوق سازندگی و اصلاح و اعتدال و «برجام» در خیابان‌ها به بوق زدن بپردازند و یا در رسانه‌ها و محافل خارج کشور با یا بی جیره و مواجب به توجیه یک رژیم ضدبشری بپردازند، به روانشناسی اجتماعی و آگاهی و درک مسئولیت فردی بر می‌گردد. اما بار این مسئولیت عظیم و آلوده به خیانت و جنایت که قدرت مافیایی در نبردی نابرابر، با تمامی منابع مالی و وسایل سرکوب و تبلیغ، فضای سیاسی و اقتصادی و فرهنگی را چنان به انحصار خود در بیاورد که سال‌ها هر صدای دیگری تخطئه و تحریف و حذف شود، فقط متوجه زمامداران و مقامات کشوری و لشکری جمهوری اسلامی از همه جناحین است.
افسوس که گویا ویرانی‌هایی گسترده‌تر از انقلاب ارتجاعی و جنگ هشت ساله و تجربه‌هایی مرگبارتر از اعدام‌های انقلابی و ریختن خون جوانانِ آبان در خیابان‌ها و انواع مرگ و اضمحلال و حتا شلیک عمدی موشک به هواپیمای مسافری لازم بود تا دروغ چنان آشکار شود که فریاد دروغگو! دروغگو! فراتر از وعده و وعیدهای اقتصادی در تظاهرات و تجمعات طنین افکند. وقتی بسیاری از مردم سرانجام دروغ‌ها را تشخیص دادند، یعنی دوران تغییر و جایگزینی حکومت دروغگویان فرا رسیده است.
الاهه بقراط| توئیتر | اینستاگرام|
