فرید خلیفی – ورود تکنولوژی هسته‌ای به کشور در دوران پادشاهی پهلوی از مهمترین اقداماتی بود که می‌توانست مسیر دستیابی به ایرانی مدرن و از نظر اقتصادی پیشرفته را هرچه بیشتر هموار کند. در عین حال اسلامگرایان که پیش از بهمن ۵۷ نیز از هیچ عملیات خرابکاری برای تخریب حکومت پهلوی و رسیدن به قدرت دریغ نمی‌کردند، همواره با هر طرح و برنامه سازنده‌ای که موجب پیشرفت بود مخالفت می‌کردند. استفاده از انرژی هسته‌ای هم از این قاعده مستثنا نبود. آینده‌نگری از خصوصیات بارز محمدرضا شاه پهلوی بود. او که نفت را ثروتی ارزشمند می‌دانست و معتقد بود تا حد امکان باید از خام‌فروشی و یا سوزاندن آن برای تولید انرژی حذر کرد، به دنبال به کار گرفتن روش‌های نوین تولید انرژی مانند انرژی خورشیدی و انرژی هسته‌ای بود تا ایران نیز همگام با کشورهای پیشرفته به سوی آینده گام بردارد.
در اسفند ۱۳۳۵ برابر با مارس ۱۹۵۷ یکی از نخستین گام‌های شاه برای استفاده از انرژی هسته‌ای در ایران برداشته شد و طی آن توافقنامه‌ای میان ایران و آمریکا با هدف همکاری در تحقیقات و انتقال دانش هسته‌ای به کشور، در راستای برنامه «اتم برای صلح» آیزنهاور امضا شد.
![
دولت ناتوان در پرداخت یارانههای معیشتی؛
«تأمین مالی نشد!»
سخنگوی سازمان هدفمندسازی یارانهها در مصاحبهای گفته «یارانه دهکهای اول تا سوم [مربوط به ماه آبان] پرداخت شده، اما یارانه دهک چهارم تا نهم به دلیل تامین نشدن منابع هنوز پرداخت نشده است.»
گفته شده بود که یارانه دهکهای باقیمانده به مبلغ ۳۰۰ هزار تومان شامگاه ۳۰ آبانماه به حساب سرپرستان خانوار واریز شود که نشد.
حالا سخنگوی این سازمان قول داده شامگاه اول آذرماه این مبلغ واریز خواهد شد.](https://kayhan.london/wp-content/plugins/instagram-feed/img/placeholder.png)