یش از ۴۰۰ فعال فرهنگی و مدنی خواستار آزادی فوری همه نویسندگان و زندانیان عقیدتی در ایران شدند‎‎

به تازگی بیانیه‌ی بیش از ۴۰۰ فعال فرهنگی و مدنی برای گردآوری امضا منتشر شده است که در آن آزای فوری نویسندگان و دگراندیشان که در جمهوری اسلامی در زندان بسر می‌برند خواسته شده است.

متن این بیانیه به شرح زیر است:

هجدهم دی‌ماه همزمان با سوگِ ۱۷۶ قربانی بی‌دفاع پرواز تهران- کی‌یف، بکتاش آبتین شاعر، فیلمساز و عضو زندانیِ کانون نویسندگان ایران پس از جنگی نابرابر با کرونا جان‌‌فدای آرمان‌ تحقق آزادی بیان و عقیده شد. آبتین، از ستارگان خاموشی‌ناپذیر راه آزادی و سانسورستیزی بود که در زندان از دریافت به‌موقع درمان‌های حیاتی محروم شد و وابستگان ناچار به خاکسپاری او تحت فشارهای شدید امنیتی شدند. بکتاش آبتین، رضا خندان مهابادی و کیوان باژن در سال ۱۳۹۹ به اتهام حضور بر مزار احمد شاملو و کشتگان راه آزادی، محمد مختاری و محمدجعفر پوینده و همکاری در تدوین تاریخچه کانون نویسندگان ایران با ۶ سال محکومیت راهی زندان اوین شدند. از آن زمان تا کنون چهره‌های ادبی، اصحاب اندیشه و قلم، اهالی فرهنگ و تشکل‌های مستقل داخل و خارج از کشور پیاپی به این احکام واکنش نشان داده‌اند و با بی‌اساس دانستن تمام این اتهام‌ها از حکومت ایران خواستار آزادی آنها شده‌اند؛ مطالبه‌ای که هرگز به آن وقعی نهاده نشد. این نویسندگان پس از هربار بیماری، دست و پا بسته بر تخت‌های بهداری‌ها مصلوب شدند، تا نمایان‌تر شود که در تفکرِ تمامیت‌خواه، هر فریادِ حقی محکوم به سیاهچال و انفرادی است.

مرگ آبتین ادامه‌ی روند حذف هر تفکر و اندیشه‌ی مستقلی است که در ساختارِ سرکوبگر، غیرخودی محسوب می‌شود. ساختاری که به زعم آبتین و هم‌بندانش: جان‌های جوان را بر لبه‌ی پرتگاهِ نیستی آونگ کرده‌است تا سیستمی بر سر کار بماند که از آغاز جز تحمیل خفقان و فقر و فلاکت بر مردم و ستم مضاعف بر زندانیان و تأمین منافع قشری زراندوز کاری نکرده‌است (بیانیه ۹۶ زندانی سیاسی، اسفند ۱۳۹۹).

همگان می‌دانند که در زندان‌های ایران، سیستم ایمنی افراد در معرض تخریبِ مداوم است. محبوسان و به‌ویژه زندانیان عقیدتی و سیاسی به لحاظ روانی تضعیف می‌شوند. موانع امنیتی و اداری از ارائه‌ی درمان‌های فوری و ضروری جلوگیری می‌کنند یا دریافت خدمات پزشکی را به تعویق می‌اندازند و اکنون با ظهور پی‌ در پی سویه‌های جدید ویروس کرونا، زندانیانی که بارها به این بیماری و دیگر بیماری‌های مهلک دچار شده‌اند، بی‌دفاع‌ و دست‌ و پابسته‌تر از همیشه، گوش به صدای حق‌طلبانِ بیرون زندان‌ها سپرده‌اند.

بر مردم ایران آشکار است که تداوم حبس زندانیان بی‌گناه عقیدتی و سیاسی، در چنین شرایطی مصداق روشنِ آگاهی و بی‌تفاوتی حاکمیت نسبت به قربانیانِ آتی است.

ما نویسندگان، هنرمندان و کنشگران امضاکننده، بار دیگر به تاکید خواستار آزادی بی‌قیدوشرط و فوری همه‌ی زندانیان عقیدتی- سیاسی و نویسندگانِ دربند از جمله رضا خندان مهابادی، کیوان باژن و آرش گنجی هستیم. روشن است با تداوم این حبس‌ها، هر آسیبی که به این سرمایه‌های معنوی جامعه وارد شود نتیجه‌ی نقض آشکار و عامدانه‌ی قوانین و حقوقِ انسان‌ها توسط سازمان زندان‌ها، قوه‌ی قضائیه و دستگاه امنیتی حاکم است.

نویسندگان و آزادیخواهان ایران را آزاد کنید. ما در مقابل فرستادن جان‌های شریف و آزاده‌مان به قربانگاه، سکوت نخواهیم کرد.

برای دریافت نام امضا‌کنندگان و همچنین امضای این بیانیه به وبسایت «چنج» مراجعه کنید.