فرد پروانه – نیاز نواب خواننده و ترانه سرای ایرانی و نوازنده چند ساز و مدرس موسیقی ساکن پاریس است. نیاز به عنوان فرزند یک خانواده بسیار برجسته اهل موسیقی در اوایل به عنوان فردی دارای استعداد موسیقی نگریسته می‌شد.
در آغاز کار، مادرش به او پیانو آموخت و در سن ۱۰ سالگی به هنرستان موسیقی تهران رفت و نواختن ویولن کلاسیک را یاد گرفت. سرانجام نواختن تنبک، سه‌تار و گیتار را آموخت. اکنون نیاز به عنوان یک خواننده و نوازنده در سطح جهانی به اجرای موسیقی می‌پردازد و پیانو آموزش می‌دهد و برای برنامه‌های رادیو فرانسه آهنگسازی می‌کند. آثار هنری او به شکل گسترده از طریق iTunes و سایر سرویس‌های پخش موسیقی در دسترس است.
نیاز فارغ‌التحصیل مدرسه موسیقی پاریس است و مدرک پیانو را از کالج ترینیتی لندن و کنسرواتوار کرتیل فرانسه گرفته است.
کیهان لندن به تازگی با نیاز در مورد زندگی و حرفه‌‌ی هنری وی گفتگو کرده است.
– شما به یک خانواده ریشه‌دار در موسیقی تعلق دارید که نوازندگان برجسته ایرانی از آن برخاسته‌اند. آنها چه تأثیری در زمینه کاری شما داشته‌اند و نقش موسیقی در سال های اولیه زندگی شما چه بوده؟
– مادرم شیرین یاحقی از خانواده‌ایست که در موسیقی ایرانی بسیار برجسته و پرآوازه‌اند. پدربزرگم حسین یاحقی و دایی‌ام پرویز یاحقی بودند که هر دو در موسیقی کلاسیک ایران بسیار تأثیرگذار بوده‌اند. در دوران کودکی و نوجوانی، پدرم دکتر مرتضی نواب همیشه در خانه پذیرای نوازندگان بنام و شناخته شده بود. استاد احمد عبادی، جلیل شهناز، پرویز مشکاتیان، عبدالوهاب شهیدی و جهانگیر ملک از مهمانان همیشگی خانه ما بودند. آنها معمولا در خانه ما برنامه اجرا می‌کردند و من با گوش دادن به موسیقی آنها بزرگ شدم. با این حال بیشتر جذب موسیقی غربی شدم.
– شما به عنوان یک خواننده بین‌المللی آثار زیادی در سرتاسر جهان اجرا کرده‌اید؛ کدام آنها ویژه و متمایز بوده است؟
– دو تور کنسرت داشته‌ام که هرگز فراموش نمی‌کنم. نخستین آن در سال ۱۳۹۶ بود که آلبوم حافظ من منتشر شد. کل آلبوم را با فیلارمونیک شرق پاریس و گروه کُر بهار به عنوان یک آواز اجرا کردم. آرش فولادوند رهبری ارکستر و گروه کر را بر عهده داشت و ما در پاریس و لندن اجرایی داشتیم که همه بلیت‌هایش فروش رفت. داشتن ۱۵۰ نوازنده و خواننده به عنوان «گروه» برای من احساس شگفت‌انگیزی بود. این کنسرت به صورت ضبط شده نیز از تلویزیون «منوتو» پخش شد و آهنگ «دریا» از این آلبوم، موفقیت جهانی داشت. دومی هم با اروین خاچیکیان سازنده آهنگ و رهبر «گروه کارمندان» در سال ۲۰۱۹ بود . کنسرت در چهارشنبه‌سوری در استکهلم سوئد برگزار شد. این رویداد توسط تئاتر ملی سوئد سازماندهی شده و میزبان بیش از ۱۵۰۰ نفر بود.
– موسیقی شما از این جهت منحصر به فرد است که شعر فارسی را از شاعرانی مانند حافظ می‌گیرید و با تصنیف‌های موسیقایی غربی به آن حالتی مدرن می‌دهید. این ایده در شما چگونه شکل گرفت و چگونه آثار خود را برای افرادی که با آن ناآشنا هستند توصیف می کنید؟
– من هم به شعر کلاسیک و هم به شعر مدرن فارسی علاقه دارم. اولین آلبوم من بر اساس اشعار کلاسیک حافظ بود و آلبوم جدیدم که در بهار امسال منتشر شد بر اساس اشعار احمد شاملو است که سبکی مدرن دارد.
وقتی در سال ۲۰۱۶ به تهران سفر کردم، متوجه شدم که تعداد زیادی از هم‌نسلان من نتوانسته‌اند با موفقیت شعر کلاسیک را وارد ساختار موسیقی غربی کنند. از این رو اشعار را آهسته آهسته کالبدشکافی کردم و ریتمی در شعر پیدا کردم که بر پایه آن می‌توانم ملودی‌های غربی را بسازم و به عنوان آهنگ‌های مدرن شعر را با آن بخوانم.
– همکاری شما با اروین خاچیکیان و «گروه کارمندان» از نظر تجاری نیز موفق بوده. همکاری شما چگونه شکل گرفت و برنامه آینده‌تان چیست؟
– در سال ۲۰۱۸، اروین مرا برای نمایشی به نام «بگذار بخواند» که در سانفرانسیسکو اجرا شد دعوت کرد. این برنامه جشنی بود از خوانندگان و نوازندگان زن که در برخی از نقاط جهان برای نشان دادن هنر خود دچار محرومیت‌اند. تلفنی صحبت کردیم و او آهنگی را که نوشته بود به نام «چرخیدیم» به من معرفی کرد.
من فورا توانستم با این آهنگ ارتباط برقرار کنم و آن را اجرا کردم. موفقیت «چرخیدم» منجر به انتشار اولین مجموعه اثر مشترک ما در سال ۲۰۱۹ به نام «ترمینال۱» شد که ترکیبی از آثار قدیمی و جدید من بود. در دوره پاندمی کرونا ما چند آهنگ از جمله «جهان من» و «دنبال یک راه» را منتشر کردیم. این آهنگ‌ها بخشی از آلبومی به نام «ترمینال ۲» خواهند بود که در سال ۲۰۲۳ منتشر می‌شوند. اروین همچنین در حال تولید آلبوم جدید من به نام «لب» است که یک آلبوم مفهومی بر اساس شعر احمد شاملو است. امیدواریم این آلبوم نیز در بهار ۲۰۲۲ منتشر شود.
من قدردان همکاری با اروین هستم. شبکه‌های تلویزیونی مانند «ایران اینترنشنال»، «ام‌بی‌سی پرشیا» و تلویزیون «منوتو» همگی در برنامه‌های خود کارهای ما را پخش کردند. این پوشش رسانه‌ای منجر به فروش نمایش‌های ما در ونکوور، تورنتو، آلمان و سوئد شده است.
*منبع: کیهان لایف
*ترجمه و تنظیم از کیهان لندن
