ما، سازمان‌های حقوق بشری امضاکننده زیر، نگرانی‌های جدی مشترکی در مورد سفر اخیر مرتضی طلایی، ناقض شناخته شده حقوق بشر، به کانادا داریم. ما از دولت کانادا می‌خواهیم که برای حفظ تعهد خود نسبت به حقوق بشر اقدام فوری انجام دهد و اطمینان حاصل کند که مصونیت از مجازات در داخل (ایران) به معنای معافیت از مجازات در خارج از کشور نیست.
اجازه ورود آزادانه به مرتضی طلایی به کانادا پیامی خطرناک دارد. پیامی که توهین به ایرانیانی است که خود به کانادا پناه آوردند.
از زمان قطع روابط دیپلماتیک با ایران در سال ۲۰۱۳، بسیاری از ایرانیان همچنان با چالش‌هایی در زمینه اخذ ویزای کانادا مواجه هستند که ظاهراً برای فرماندهان سابق سپاه مانند سردار طلایی صادق نیست.
یکی از ایرانیان (ساکن کانادا) در پاسخ به این سوال که حضور طلایی در کانادا چه احساسی در آنها ایجاد کرده است، گفت: «احساس می‌کنم دولت کانادا به من خیانت کرده است چون به کسانی که ما را در ایران سرکوب کرده اند اجازه می‌دهد به راحتی وارد کشوری شوند که اکنون آن را وطن می‌نامم.»
در سال ۲۰۱۷، کانادا قانون عدالت برای قربانیان مقامات خارجی فاسد را تصویب کرد که برای هدف گرفتن مقامات خارجی مسئول در نقض فاحش حقوق بشر طراحی شده است. این قانون عمدتا برای محافظت از پناهندگان در برابر اتباع خارجی که تهدیدی برای امنیت آنان تلقی می‌شوند، تصویب شده است.
ما از دولت کانادا می‌خواهیم که عملکرد مرتضی طلایی را به ویژه به خاطر «نقض فاحش حقوق بشر علیه افرادی که به‌دنبال کسب، اعمال، دفاع یا ارتقای حقوق بشر و آزادی‌های به رسمیت شناخته‌شده بین‌المللی هستند» بررسی کند.
سازمان‌های حقوق بشری پیشتر موارد نقض حقوق بشر بی‌پایان ناشی از عدم تحمل و بی‌رحمی طلایی را مستند کرده‌اند. طلایی به عنوان رئیس سابق پلیس تهران، سرکوب گسترده معترضان مسالمت‌آمیز از جمله دانشجویان معترض را سازماندهی کرده است. او در زمان شکنجه و قتل، شهروند ایرانی- کانادایی، زهرا کاظمی، در زندان اوین تهران، رئیس پلیس این شهر بود. او همچنین بنیانگذار چیزی است که برخی آن را «پلیس حجاب» تهران می‌خوانند و تحت عنوان «مبارزه با منکر» زنانی را که به گفته آنها پوشش نامناسب دارند مجازات می‌کنند. به عنوان یک فرمانده سابق سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، نهادی که بطور گسترده به دلیل نقض جدی حقوق بشر تحریم شده است، بی‌رحمی او مثال‌زدنی است.
نخست وزیر کانادا پیشتر این کشور را پناهگاه امنی برای «آنهایی که از آزار و اذیت، ترور و جنگ می‌گریزند» اعلام کرد، جایی که «به همه خوشامد می‌گوید».
یک پناهگاه امن برای کسانی که در معرض آسیب هستند، نباید اجازه ورود آزادانه به افرادی مانند مرتضی طلایی را بدهد. ناقضان حقوق بشر نباید در کمپین «همه خوش آمدید» نخست وزیر قرار بگیرند. ما از کانادا می‌خواهیم که به تعهد اعلام شده خود به حقوق بشر پایبند بماند.
اسامی سازمان‌های حقوق بشری امضاکننده این بیانیه در پی می‌آید:
۱.بنیاد عبدالرحمن برومند
۲.مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران
۳. سازمان حقوق بشر ایران
۴.بنیاد سیامک پورزند
۵. سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان
۶. انجمن حمایت از حقوق بشر آذربایجانی ها در ایران
۷. ایمپکت ایران
۸. با هم علیه مجازات اعدام
