رضا سلمان‌زاده پدر یکی از کشته‌شدگان اعتراضات آبان‌ماه با انتشار ویدئویی از مزار محسن محمدپور نوجوان کُشته شده در اعتراضات آبان۹۸ از «شهید» اعلام کردن او خبر داده است.
رضا سلمان‌زاده پدر مهدی سلمان‌زاده از کُشته‌شدگان اعتراضات آبان‌ماه خبر داد که «بنیاد شهید و امور ایثارگران» شهرستان خرمشهر، محسن محمدپور نوجوان کُشته شده در اعتراضات این شهر را «شهید» اعلام کرده و روز ۲۵ آبان‌ماه ۱۳۹۸ را روز «شهادت» او خوانده است!
سلمان‌زاده در ویدئویی که از مزار این جوان ضبط کرده، نشان می‌دهد که روی سنگ مزار این دانش‌آموز و کارگر ساختمان عنوان «شهید» حک شده و تزئیناتی نیز در اطراف آن دیده می‌شود!
به گفته‌ی این عضو خانواده کُشته‌شدگان آبان‌ماه، این اقدام «بنیاد شهید» بدون اطلاع و اجازه خانواده‌ی این نوجوان صورت گرفته است.
بر این مبنا، تا ۱۰ روز پیش محسن سنگ مزار نداشته و پدر و برادر او با بنایی در تلاش برای تهیه هزینه‌ی آن بودند ولی پیش از اقدام خانواده، «بنیاد شهید» که به نوعی از این امر باخبر شده، خود سنگ را نصب کرده است.
سلمان‌زاده در حساب اینستاگرامش نوشت: «کودک کارگری از خرمشهر که خونین‌شهر شد.. برعکس تمام شنیده‌ها در این دو سال، محسن تک‌فرزند نبود. محسن یک برادر و خواهر ده ساله هم دارد که به خاطر فقر مالی کارگری می‌کنند. پدرش توان کار ندارد، مادر محسن… چشمانش نابینا شده و با درد محسن و نابینایی دست به گریبان است…»
او درباره نحوه کشته شدن محسن محمدپور نیز نوشته است: «محسن را با باتوم نزدند. محسن دو روزه جاویدنام نشده، بلکه محسن را با چند گلوله کار (گاز) اشک‌آور از نزدیک زدند که به کُما رفته و روز ششم آذر پرواز کرده، آنهم در آغوش پدرش.. پدری که تحت انواع فشارهای امنیتی سعی در نگفتن بسیاری حقایق از محسن داشت…
ناگفته‌ها از محسن محمدپور زیاد است که جداگانه خواهم نوشت».
محسن محمدپور متولد سال ۱۳۸۱ بود که پس از پایان درس برای کمک به خانواده‌اش به کارگری و بنایی می‌پرداخت. او در ۲۵ آبان‌ماه ۱۳۹۸ در جریان درگیری‌ها در فلکه دروازه خرمشهر مورد اصابت گلوله قرار گرفت. آنگونه که منابع خبری نوشته‌اند، این کارگر نوجوان بر اثر ضرب و جرح نیروهای امنیتی و وارد آوردن ضربات باتوم به گردن و جمجمه‌اش به کُما رفت و در بیمارستان جان باخت.
خانواده‌ی وی پس از کُشته‌شدن فرزندشان تحت فشار و ارعاب نیروهای حکومت مجبور به سکوت شدند. محسن محمدپور اکنون برای افکار عمومی به نمادی از یک نوجوان فعال و کارگری بدل شده که جان خود را در اعتراض به شرایط موجود و برای حقوق انسانی خود از دست داد.
خانواده‌های کُشته‌شدگان آبان‌ماه ۹۸ در طول سال‌های گذشته همواره مورد اذیت و آزار و فشارهای نهادهای امنیتی قرار داشته‌اند و مورد تهدید بوده‌اند تا در مورد فرزندانشان سکوت کرده و دادخواهی نکنند.
