|نگاهی از «پنجره» به اوضاع ایران و جهان|
توافق اتمی یا برجام بین جمهوری اسلامی و کشورهای پنج بعلاوه یک در ۲۳ تیر ۱۳۹۴ در دولت اول روحانی و دولت دوم اوباما در وین به دست آمد.
برجام به گفته محمد جواد ظریف وزیر خارجه وقت، به امضاء نرسیده و یک توافق است.
سه سال بعد در ۸ ماه مه ۲۰۱۸ دونالد ترامپ رئیس جمهور پیشین آمریکا با در پیش گرفتن فشارهای حداکثری از برجام که سه سال از عمر آن می‌گذشت خارج شد.
همزمان رژیم ایران با نقض مداوم برجام ثابت کرد، آنچه گویا توسط این توافق مهار شده بود در مدتی کوتاه برگشت‌پذیر است!
پس از روی کار آمدن دولت بایدن از ژانویه ۲۰۲۱ مذاکرات اتمی از سر گرفته شد.
طرفین امیدوار بودند آمریکا بسرعت به برجام بازگردد و تحریم‌ها لغو شود. اما چنین نشد.
«دولت انقلابی» نیز به همان دوراهی رسید که «دولت تدبیروامید» رسیده بود و رهبر جمهوری اسلامی مجبورست تصمیم بگیرد آنهم درحالیکه حمله نظامی روسیه علیه اوکراین بر وین سایه انداخته و روسیه با کارت برجام برای معامله با غرب بازی می‌کند.
از سوی دیگر، درون نظام بر سر یک نرمش قهرمانانه‌ی دیگر اختلاف وجود دارد و اسرائیل که بیش از همه در معرض تهدید قرار دارد تأکید می‌کند امنیت این کشور، تاریخ انقضا ندارد و به هیچ توافقی پایبند نخواهد بود.
در این شرایط مبهم دو موضوع روشن است:
یکی، هر توافقی با اهداف متضادِ طرفین محکوم به شکست است!
دیگری، با توافق یا بی‌‌توافق، تا جمهوری اسلامی هست، چیزی به سود مردم ایران تغییر نخواهد کرد بلکه وضعیت بدتر نیز خواهد شد.
از پنجره تماشا کنید
