هم‌میهنان عزیزم،
فرا رسیدن نوروز باستانی را به شما شادباش می‌گویم و برای‌تان در سال نو، تندرستی و بهروزی آرزو می‌کنم.
سالی که گذشت، با وجود همه سختی‌ها، سالِ نمایشِ همبستگی و اتحادِ ایرانیان در مبارزات‌شان برای بازپس‌گیری ایران بود؛ همبستگی کم‌نظیری که با نهِ بزرگ به جمهوری اسلامی آغاز شد، و تا پایانِ سال، در قالبِ اعتراضاتِ دلاورانه و جنبش‌های حق‌طلبانه سراسری ادامه پیدا کرد. در این اعتراضاتِ شکوهمند بود که بختیاری و عرب، اصفهانی و خوزستانی، لرستانی و تهرانی، کارگر و کشاورز، معلم و بازنشسته، در مقابل تفرقه‌افکنان ایستادند و فریاد بلند «اتحاد» سر دادند.
این همبستگی، ریشه در پیوستگی تاریخی ملتِ ایران دارد؛ در عین تنوع و تکثری که جوهرِ ماندگاری ایران را ساخته؛ تا این سرزمینِ کهن با تمام فراز و نشیب‌هایی که پشت سر گذاشته، همچنان سرفراز و استوار باقی بماند.
نوروز جمشیدی، از درخشان‌ترین نماد‌های قوام و پیوستگی ملت ایران است. نوروز، همچون دیگر جشن‌های ملی-میهنی ما، پیام‌آور پاکی و روشنایی، شادزیستی و دیرزیستی، و امید به فردایی بهتر است؛ نویدبخش روزی نو در ایران نو؛ ایرانی برآمده از فرهنگ غنی و تمدن بزرگ‌‌مان، و سازگار با ارزش‌های جهان امروز.
ساخت این ایران نوین با کوشش و تلاش تک تک ما ممکن می‌شود، و در این پروژه ملی، همه ایرانیان نقشی دارند. به ویژه جوانان برومند، آگاه و میهن‌پرستی که عشق‌شان به ایران، آنان را مصمم به تغییر وضع موجود کرده است.
در این لحظات، با گرم‌ترین احساسات درونی‌ام، یاد جانباختگان آزادی و سرفرازی ایران را گرامی می‌دارم. در آغاز سال نو، هم‌پیمان می‌شویم که با همت و همبستگی ملی، راه آن جاویدنامان را ادامه دهیم. باور دارم که دگرباره، شکوه و عظمت ایران‌مان را به چشم خواهیم دید.
دل‌تان شاد و جان‌تان خرسند باد!
هر روزتان نوروز! نوروزتان پیروز!
