در حالی که پژوهش سازمان ملل متحد، ایران را در رتبه ۱۱۰ جدول سعادت جهانی قرار داده است، مرکز آمار ایران مدعی شده که حدود ۷۶ درصد ایرانیان در خانواده‌های خود به میزان «متوسط»، «زیاد»، «خیلی زیاد»، و «کاملا» احساس «شادی» دارند.
مرکز آمار ایران به تازگی آماری از سال ۹۹ منتشر کرده که مدعیست حدود ۷۶ درصد ایرانیان در خانواده‌های خود به میزان «متوسط»، «زیاد»، «خیلی زیاد»، و «کاملا» احساس «شادی» دارند. این آمار پس از انتشار گزارش پژوهشی سازمان ملل متحد منتشر شده که در جدول خوشبختی از بین ۱۴۶ کشور دنیا، ایران را در رتبه‌ی ۱۱۰ قرار داده است.
مرکز آمار ایران گفته که در سال ۹۹، اغلب ایرانیان یعنی ۳۸/۲ درصد از ایرانیان در خانواده‌های خود به میزان متوسط، ۲۵/۶ درصد به میزان زیاد، ۱۲/۶ درصد به میزان کم، ۸/۴ درصد به میزان بسیار زیاد، ۷/۴ درصد به میزان بسیار کم، ۴/۶ درصد اصلا و ۳/۱ درصد کاملا احساس شادی می‌کنند.
البته نباید فراموش کرد که این ادعا مربوط به سال ۹۹ در شرایطی است که کرونا در ایران یکساله شده و ناامنی از نبود واکسن و آمار بسیار بالای ابتلا و مرگ میر و کمبودهای ناشی از ناکارآمدی حکومت و نهادهای مسئول، میلیون‌ها ایرانی را به شدت آزرده و همچنین سوگوار ساخته بود! به همین خاطر رسانه‌های داخل ایران در حالی این آمار را بازنشر داده‌اند که معتقدند نمی‌توان از آمار ایرانیانی که به میزان کم، بسیار کم و اصلا، احساس شادی در خانواده‌های خود ندارند، چشم‌پوشی کرد.
یکسال پیش از آن در گزارشی که مؤسسه گالوپ منتشر کرده بود، ایران به عنوان یکی از ده کشور غمگین جهان معرفی شد.
https://kayhan.london/1398/02/07/%d9%85%d9%88%d8%b3%d8%b3%d9%87-%da%af%d8%a7%d9%84%d9%88%d9%be-%d8%a7%db%8c%d8%b1%d8%a7%d9%86-%db%8c%d9%83%d9%89-%d8%a7%d8%b2-%d9%a1%d9%a0-%d9%83%d8%b4%d9%88%d8%b1-%d8%ba%d9%85%da%af%db%8c%d9%86
چنین ارزیابی‌هایی در مقایسه‌ی جهانی را معمولا سازمان ملل نیز تازه آنهم بر اساس آمار رسمی کشورها که در مورد جمهوری اسلامی معمولا نادرست است، انجام می‌دهد. بر اساس ارزیابی سازمان ملل، ایران در رتبه ۱۱۰ جدول از بین ۱۴۶ کشور جهان قرار گرفته است.
با اینکه مشخص نیست مرکز آمار ایران چه خصوصیات و عواملی را برای ارزیابی خود در نظر گرفته، اما معیار بررسی شادی در گزارش سازمان ملل، سرانه تولید ناخالص داخلی، حمایت اجتماعی دولت، امید به زندگی سالم، حق انتخاب و شاخص برداشت از فساد است.
علاوه بر معیارهای یادشده، ویروس کرونا در سال گذشته برای تمامی مردم جهان، روزگاری پر از اضطراب و غم به همراه داشت اما مدیریت صحیح در برخی کشورها به گونه‌ای بوده است که مردم‌شان از این بحران آسیب‌های کمتری را متحمل شده‌اند.
فنلاند برای پنجمین سال متوالی، شادترین ملت جهان معرفی شده و پس از آن کشورهای دانمارک، سوئیس، ایسلند، هلند، نروژ و سوئد قرار داشته‌اند.
در پایین جدول، افغانستان به عنوان غمگین‌ترین کشور جهان با نرخ پایین امید به زندگی و سرانه تولید ناخالص ملی قرار گرفته که این تازه قبل از تسلط طالبان بر این کشور پس از خروج شتابزده نیروهای آمریکا در اوت ۲۰۲۱ بوده است. زیمبابوه، رواندا، بوتسوانا و لسوتو پایین‌ترین نرخ‌های شادی را داشته‌اند.
در دهه‌های گذشته و خصوصا دو سال گذشته، مردم ایران درگیر مشکلات و مصیبت یکی پس از دیگری بوده‌اند. مشخص نیست در احوال کنونی کشور، مخابره آمار شادی آنهم مربوط به دو سال گذشته با چه هدفی بوده اما پاسخ هرچه باشد، تفاوت چندانی در بهبود حال مردم نخواهد داشت. حتا ممکن است یادآوری این آمارها و ادعاهای دروغ خود به عاملی برای غصه خوردن بیشتر تبدیل شود.
اگرچه نوع تربیت، فرهنگ و دیدگاه فردی در بازآفرینی شادی نقشی اساسی دارد اما عوامل اجتماعی و بیرون از خانه را نمی‌توان نادیده گرفت. دکتر ربابه نوری عضو تیم تخصصی مهارت‌های زندگی در انجمن ازدواج و خانواده کشور معتقد است: «زوجین آنقدر برای فعالیت‌های اشتغال خود انرژی صرف می‌کنند که برای با هم بودن دیگر هیچ انرژی ندارند. آنها گاهی زوجین مشکلات بیرون خانه و دیگران نظیر مشکلات مادر و پدر و خواهر و برادر را درون خانه می‌آورند و بر سر همسر خالی می‌کنند.»
به گفته او، «ما اصلا بلد نیستیم شادی را چطور ایجاد کنیم و دنبال برنامه‌هایی هستیم که هزینه دارند.
اگرچه نمی‌توان منکر این نکته شد اما باید این را هم در نظر گرفت که در فضای عمومی کشور نیز هیچ المانی برای ایجاد و یا افزایش احساس شادی وجود ندارد.»
https://kayhan.london/1401/01/02/%d8%b1%d9%82%d8%b5-%d9%88-%d9%be%d8%a7%db%8c%da%a9%d9%88%d8%a8%db%8c-%d9%81%d8%b1%d8%a7-%d8%b1%d8%b3%db%8c%d8%af%d9%86-%d9%86%d9%88%d8%b1%d9%88%d8%b2-%d8%a8%d8%a7-%d9%88%d8%ac%d9%88%d8%af
طی چهل سال گذشته هرگونه تجمع خوشحالی، رقص و پایکوبی در انظار عمومی ممنوع بوده و غالبا کسانی که گرایش‌های مذهبی داشته‌اند فقط می‌توانستند به شیوه خاص خود آنهم با گریه و زاری و توی سر و کله‌ی خود زدن، ابراز احساسات کنند. اما جشن‌هایی ملی و شادی‌های آیینی ایرانیان که از دیرباز جزو فرهنگ و تاریخ ملی این کشور بوده، از سوی جمهوری اسلامی با سرکوب و بگیر و ببند همراه می‌شود!
