عبدالرحمن الراشد (شرق الاوسط) – هدف قرار دادن فرودگاه‌ها و مخازن نفتی سعودی در شهرهای جیزان و جده توسط شبه‌نظامیان حوثی در چند روز گذشته تأمل‌برانگیز بود اما تعجب‌آور نبود. این حملات موشکی همزمان با نزدیک شدن احیای توافق هسته‌ای کشورهای غربی با جمهوری اسلامی ایران انجام شد.
چرا رژیم تهران از واشنگتن می‌خواهد تحریم‌ها را لغو کند و در عین حال از طریق نیروهای نیابتی خود در یمن حملاتی را ترتیب می‌دهد که عرضه و قیمت جهانی نفت را تهدید و به کشورهای مذاکره‌‌کننده با خود آسیب می‌رساند؟ این پرسشی است که بطور کلی علاوه بر رفتار خصمانه این رژیم همواره مطرح می‌شود.
داستان رژیم عقرب‌صفت ایران با قورباغه‌‌های غربی حکایت همان عقربی است که از قورباغه خواست او را بر پشت خود از رودخانه عبور دهد و به قورباغه اطمینان داد که او را نیش نخواهد زد زیرا اگر این کار را انجام دهد هر دو غرق می‌شوند اما عقرب در میان قورباغه را نیش زد! چرا؟ زیرا ماهیت و اقتضای رژیم تهران عین عقرب جز این نیست و ماهیت دین‌سالار و افراطی این رژیم چه به توافق هسته‌ای برسد چه نرسد، تغییر نخواهد کرد و دست از حمله به دوستان و متحدان آمریکا در منطقه بر نخواهد داشت.
رژیم ایران لبنان را به تصرف درآورد و آن را به مرکزی برای عملیات خود در شمال منطقه عربی تبدیل کرد؛ یمن را تصرف کرد و آن را به پایگاهی برای هدف قرار دادن عربستان و کشورهای عربی و تهدید کشتیرانی و تجارت بین‌المللی در تنگه باب‌المندب و دریای سرخ تبدیل کرد. این رژیم همچنین جنگجویان و تجهیزات نظامی به کشورهای آشوب‌زده آفریقای شرقی منتقل می‌کند و به خرابکاری در روند تشکیل یک نظام باثبات در عراق که پایه‌های آن را ایالات متحده آمریکا در آنجا ریخت، ادامه داده و همزمان اسرائیل و کشورهای خلیج فارس را تهدید می‌کند.
این ماهیت یک رژیم افراطی است که از اوایل دهه هشتاد با مشت آهنین بر ایران حکومت می‌کند. هرگونه توافقی در وین نوعی پیروزی تلقی می‌شود که توانایی‌ها و اشتهای تهاجمی چنین رژیمی را افزایش می‌دهد.
آنچه در یمن می‌گذرد بخشی از نزاع برای نفوذ و هژمونی منطقه‌ای توسط رژیم ایران است، نه وضعیت جنگ داخلی. ناکامی و آشفتگی اوضاع یمن زمانی آغاز شد که شبه‌نظامیان حوثی (انصارالله) در تابستان ۲۰۱۴ به صنعا پایتخت این کشور حمله و آن را تصرف کردند.
در آن زمان، تعداد بسیار کمی از گستردگی خطری که حوثی‌ها برای یمن، عربستان و منطقه ایجاد خواهند کرد، آگاه بودند. مأموران رژیم ایران با ورود حوثی‌ها به یمن عملا در صنعا حضور دارند.
رژیم ایران از طریق حوثی‌ها بطور غیرمستقیم کشوری تقریباً سه برابر سوریه و پنجاه برابر بزرگتر از لبنان یعنی دو کشوری را که قبل از یمن تحت نفوذ رژیم تهران قرار گرفته بودند، تصرف کرد.
برخلاف تصور عمومی، جنگ یمن توسط عربستان سعودی و ائتلاف عربی به راه انداخته نشد بلکه مشخص شد که حوثی‌ها گروه نیابتی رژیم ایران هستند و جنگ در یمن یک درگیری بین نیروهای محلی یمن نیست که در شرایط ناشی از قیام «بهار عرب» در آن سال‌ها رخ داده است. حوثی‌ها پس از ورود به کاخ ریاست جمهوری و تهدید مسلحانه‌ی رئیس جمهور انتقالی، به اشغال شهرها ادامه دادند تا اینکه عدن را نیز که آخرین قلعه مقاومت در برابر آنها بود به محاصره درآوردند. جنگ به این دلیل آغاز شد که شبه‌نظامیان حوثی بخشی از رژیم ایران هستند و نه یک گروه مستقل و متعلق به مردم یمن.
رژیم ایران از آن زمان تا کنون، اوضاع یمن را مانند لبنان مدیریت کرده است. گروه نیابتی جمهوری اسلامی طی این مدت با زور اسلحه شمار زیادی از رهبران جنبش مدنی محلی و خانواده‌های آنها در یمن را تهدید کردند تا اینکه اکثر آنها به ریاض، قاهره و دیگر کشورهای عربی مهاجرت کردند و درواقع حوثی‌ها همان اقدامی را در یمن مرتکب شدند که حزب‌الله لبنان در سال ۲۰۰۵ با ترور رفیق حریری نخست وزیر سابق لبنان مرتکب شد.
رژیم ایران سپس تصمیم گرفت از شرّ علی عبدالله صالح رئیس جمهوری سابق که مانند رفیق حریری نفوذ سیاسی و قبیله‌ای زیادی در این کشور داشت خلاص شود. پس با دست و سلاح گروه نیابتی خود عبدالله صالح را در دسامبر ۲۰۱۷ به قتل رساند.
جنگ یمن بخشی از نزاع منطقه‌ای است و هدف قرار دادن شهرهای پادشاهی سعودی بخشی از طرح رژیم ایران علیه قدرت‌های منطقه‌ای است که در مقابل پروژه سلطه‌جویانه رژیم تهران ایستاده‌اند.
امروز رژیم تهران در عراق، سوریه و لبنان تقریبا نیمه‌مسلط است و به استثنای ائتلاف عربی به رهبری عربستان سعودی در یمن، به ندرت کسی را می‌یابید که در منطقه این رژیم را به چالش بکشد. بنابراین رویارویی و مخالفت با طرح‌های رژیم ایران در همه جا یک ضرورت جمعی برای افزایش هزینه‌های اشغالگری و محدود کردن کنترل چنین رژیمی بر منطقه است.
این است که باید گفت هدف قرار دادن انبارهای نفت در جده و بمباران شهر اربیل کردستان عراق در دو هفته متوالی، مذاکره‌کنندگان با جمهوری اسلامی در وین را در معرض آزمون عملی قرار داده است و نه آزمایش نظری!
این همان رژیم ایران است که کشورهای غربی قصد دارند آن را از لیست تحریم‌ها خارج کنند و اجازه دهند به عنوان یک کشور عادی در جامعه بین‌المللی نقش ایفا کند.
همه کشورهای منطقه نه تنها عربستان سعودی، با خطرات واقعی روبرو هستند که در راه است زیرا هیچ خط و مرزی برای نیات و طرح‌های توسعه‌طلبانه رژیم ایران وجود ندارد. این رژیم همیشه زیاده‌خواه است و زیاده‌خواه باقی خواهد ماند و قصد متوقف شدن در نقطه یا جای به‌خصوصی ندارد. برخی فکر می‌کردند که چشم رژیم جمهوری اسلامی فقط به عراق دوخته شده یا اینکه اهداف آن به مرزهای دریایی سواحل لبنان ختم می‌شود اما به حضور در آنجاها راضی نشد و به سوی سوریه و یمن نیز خیز برداشت و در این کشورها نیز متوقف نمانده و نخواهد ماند.
*منبع: شرق الاوسط
*نویسنده: عبدالرحمن الراشد
*ترجمه و تنظیم از کیهان لندن
