بیش از ۳۰۰ سینماگر زن در بیانیه‌ای مشترک به خشونت جنسی علیه زنان در سینمای جمهوری اسلامی ایران اعتراض کرده و خواهان تشکیل یک کمیته مستقل در «خانه سینما» برای رسیدگی به این خشونت‌ها شدند.
چندسالی است با شکستن تابوی فرهنگ سکوت و «آبروداری» در مقابل تجاوز و تعدی علیه زنان، صداهای اعتراض به آزار جنسی بیش از پیش برخاسته و آسیب‌دیدگان افرادی را، اعم از قاری قرآن، استاد دانشگاه، نقاش، بازیگر و غیره، به تعرض و آزار جنسی و حتی تجاوز متهم کرده‌اند.
تازه‌ترین اتفاق در این زمینه مربوط به هفته گذشته است که یک زن دستیار و برنامه‌ریز سینما از رفتار نامناسب یک بازیگر مرد و مشکلات پشت صحنه زنان در پشت صحنه سینما پرده برداشت. این افشاگری باعث شد تا بسیاری از هنرمندان در ایران در اینباره واکنش نشان دهند و این اقدام را محکوم کنند.
اتفاق متفاوتی که نسبت به دفعات گذشته روی داده این است که برخی مردان بازیگر و چهره‌های شناخته شده پشت صحنه نیز به روی صحنه آمده و خواستار پیگیری موضوع شده‌اند.
در واکنش به افشاگری سمیه میرشمسی دستیار کارگردان در یک پروژه سینمایی، برخی زنان دست اندرکار سینما در اعتراض به خشونت علیه زنان در این عرصه، بیانیه‌ای صادر کردند و «هرگونه خشونت، آزار و باج‌گیری جنسی» در محیط کار را محکوم کرده و خواستار رسیدگی قانونی با متخلفان شدند.
آنان به جامعه سینمایی ایران در مورد شدت و گستردگی این آزارها علیه زنان هشدار دادهاند؛ «آزارهایی که علیرغم آشکار بودن‌شان در تمام این سال‌ها نادیده گرفته شده‌اند.»
زنان سینمای ایران خواستار تشکیل کمیته‌ای مستقل شده و نوشته‌اند «کار این کمیته باید بررسی جرائمی در حوزه خشونت جنسی و جنسیتی باشد. شامل: خشونت جنسی کلامی، باج‌گیری جنسی یعنی تحمیل هر نوع ارتباط یا عمل جنسی با به گروگان گرفتن دستمزد و تهدید وضعیت شغلی فرد، قلدری و اعمال فشار روانی و ایجاد ناامنی جسمی و روانی، لمس ناخواسته، اقدام به تجاوز و تجاوز.»
آنها نوشته‌اند: «ما زنان سینماگر اعلام می‌کنیم که به احترام راویانی که رنج خود را از خشونت سیستماتیک در این عرصه اعلام کردند برای رسیدن به دستاوردهای عملی در جهت توقف این خشونت‌ها ایستادگی می‌کنیم و معتقدیم این پیشنهادها گامی ابتدایی در جهت عملی کردن توقف خشونت جنسی در محیط کاری ما است.»
هدیه تهرانی، ترانه علیدوستی، نیکی کریمی، هانیه توسلی، سارا بهرامی، میترا حجار، ویشکا آسایش، تهمینه میلانی، الهام کردا، شبنم مقدمی، آیدا پناهنده و… هنرمندانی هستند که این بیانیه را امضا کرده‌اند.
این زنان سینماگر با ارائه جزئیات بیشتر، مجموع مطالبات خود را بیان کرده و امیدوارند شاهد اتفاقات مثبتی در این زمینه باشند.
اما موضوع قابل تاملی که بطور موازی با بحث آزار از سوی مردان مطرح می‌شود، حضور برخی زنان سودجو است که از این جنبش‌ها مصادره به مطلوب می‌کنند. زنانی که در فکر رسیدن به جایگاهی بهتر اتفاقا با ایجاد رابطه، سعی در جلب رضایت مردان داشته‌اند و زمانی که به هدف خود نرسیدند، خود را در لباس قربانی جا زده‌اند.
وجود چنین افرادی باعث شده قربانیان واقعی نتوانند برای احقاق حق خود تلاش کنند و بارها متهم شده‌اند که خود عامل ارتباط جنسی و آزاربینی بوده‌اند. از این رو، با طرح موضوع جنبش «می تو» یا «من‌هم) و انتشار بیانیه‌های مرتبط با دفاع از زنان آزاردیده، بلافاصله صحبت زنان فرصت‌طلب به میان می‌آید و از آنجا که نهادهای مسئول در ایران هیچ ساز و کاری در این زمینه ندارند کار را برای زنانی که حقیقتا آسیب دیده‌اند، دشوارتر می‌کند.
