ماه‌ها پس از آنکه طالبان با فرش قرمز قدرت‌های جهانی و منطقه‌ای با خشونت بر سر کار آمدند می‌گذرد.
بیگمان محروم کردن دختران افغانستانی از حق تحصیل تنها یکی از هزاران ستمی است که به دنبال چشم‌پوشی جهانیان به روی جنایات و ارتجاع طالبان رخ داد.
اگرچه حق تحصیل بنا بر میثاق‌نامه‌های جهانی از جمله کنوانسیون حقوق کودکان، یک حق طبیعی و جهان‌شمول است، اما محروم کردن دختران از تحصیل ریشه در رویکرد و تصمیمات زن‌ستیزانه‌ی طالبان و رهبری امارت اسلامی دارد.
محروم کردن دختران از ادامه تحصیل بعد از پایه‌ی ششم یک عمل ضدانسانی است که یکی از پیامدهای آن بیکار شدن تعداد زیادی از معلمان به ویژه معلمان زن خواهد شد.
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران ضمن دفاع از حق تحصیل دختران در افغانستان هر نوع ممنوعیت و محدودیت کاری معلمان به ویژه زنان معلم را محکوم می‌کند.
همانگونه که در طی سال گذشته ما شاهد حمایت‌های گسترده جهانی از مطالبات معلمان ایران بودیم اینک وظیفه خود می‌دانیم نسبت به وضعیت آموزشی در افغانستان و تهدیدات علیه معلمان سکوت نکنیم و با جامعه‌ی فرهنگی افغانستان به ویژه معلمان آن کشور اعلام همبستگی نماییم.
آنگونه که همه می‌دانیم سرکوب زنان و دختران محدود به افغانستان نیست و این یک معضل جهانی است و در دنیای امروز زنان حقوق برابر با مردان ندارند و به شیوه‌های گوناگون، این نابرابری بازتولید می‌شود. در ایران نیز طی چهار دهه‌ی گذشته زنان بطور پیوسته و گسترده سرکوب شده‌اند.
در آخرین اقدام ضد زن، به شیوه‌ی طالبان، دیدیم در مشهد زنانی که قصد ورود به ورزشگاه داشتند با حمله وحشیانه‌ی ماموران و اسپری فلفل روبرو شدند. بیگمان این شیوه‌ی سرکوب در ادامه اسیدپاشی به چهره‌ی زنان قابل تحلیل است و باید ریشه‌های آن را در روزگاری جست که عده‌ای با شعار « یا روسری یا توسری » زمینه‌های قوانین ضدزن را فراهم کردند.
قوانینی که تمام جناح‌های درون حاکمیت از اصلاح‌طلب تا اصولگرا و اعتدالی در تصویب و اجرای آن نقش داشتند.
https://kayhan.london/1401/01/06/%d8%aa%d8%b8%d8%a7%d9%87%d8%b1%d8%a7%d8%aa-%d8%af%d8%b1-%d8%a7%d9%81%d8%ba%d8%a7%d9%86%d8%b3%d8%aa%d8%a7%d9%86-%d8%b9%d9%84%db%8c%d9%87-%d8%af%d8%b3%d8%aa%d9%88%d8%b1-%d8%b7%d8%a7%d9%84%d8%a8%d8%a7
کسانی که امروز فاجعه‌ی مشهد را به شرایط حاکم در خراسان رضوی تقلیل دهند، یا از شرایط تاریخی بی‌اطلاع هستند یا می‌خواهند جامعه نقش آنان در سرکوب زنان را فراموش کند.
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران همانگونه که با کودک‌همسری مخالف است و خواهان برخورداری دختران در مناطق محروم از حمایت‌های آموزشی و اجتماعی است؛ همانگونه که با اختناق در مدارس دخترانه مخالف است و خواهان حق انتخاب پوشش برای زنان است؛ همانگونه که با نابرابری دستمزد بین زن و مرد مخالف است و خواهان حق اشتغال برای زنان است، از حضور در اجتماع و آزادی‌های اجتماعی زنان حمایت می‌کند.
جلوگیری از حضور زنان در استادیوم برای تماشای بازی، از اخلاق ورزشکاری به دور بوده و رفتاری غیرقانونی و غیرانسانی است.
شورای هماهنگی ضمن حمایت از زنان معترض و فعالان زن از ورزشکاران مردمی و با شرافت و تمام مردان برابری‌خواه می‌خواهد که در برابر این هجمه علیه زنان سکوت نکنند.
متاسفانه همانگونه که جامعه‌ی جهانی در برابر طالبان در افغانستان مماشات می‌کند تا آنان زنان را قربانی کنند.
فیفا نیز خواسته زنان ایران را قربانی منافع خود می‌کند. پس همانگونه که مردم افغانستان برای تغییر باید متکی به خود باشند مردم ایران نیز شایسته است، با اتحاد و قدرت جمعی قوانین ضد زن را پس بزنند.
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران ضمن حمایت از حق تحصیل برای تمام کودکان جهان از جمله حق تحصیل دختران در افغانستان، خواهان واکنش موثر نهادهای بین‌المللی به ویژه یونسکو و آموزش بین‌الملل است.
همچنین تعرض به زنان ایران در مشهد را به شدت محکوم می‌کند و با هرگونه سیاست ضدزن در هر جای جهان به ویژه در افغانستان و ایران مخالف است و از نهادهای مردمی می خواهد، برای دفاع از حقوق زنان متحد شوند.
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران
۱۳ فروردین ۱۴۰۱
