در حالی که با اعتراض محمدباقر قالیباف رئیس مجلس شورای اسلامی در مورد توقف ساخت مجتمع پتروشیمی میانکاله، دُم خروس این پروژه بیرون زده، ۳۰۵ نفر از اعضای «هیئت علمی» و استادان دانشگاه‌ها با نوشتن نامه‌ای خطاب به علی خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی، از او خواسته‌اند تا مداخله کند و دستور به توقف آن بدهد.
انتشار ویدئوی اعتراض محمدباقر قالیباف رئیس مجلس شورای اسلامی به تلاش‌ها برای توقف پروژه مجتمع پتروشیمی میانکاله در روستای حسین‌آباد میانکاله، به شدت مورد توجه رسانه‌ها و فعالان محیط زیست قرار گرفته است. مخالفان اجرای این پروژه ضدمحیط زیستی بالاخره پس از نزدیک به یکماه تلاش، اکنون دریافت‌ه‌اند دلیل متوقف نشدن کار این پروژه با وجود احکام قوه قضاییه و قوه مجریه هرچند صوری برای توقف آن، این پروژه از حمایت‌هایی مشابه پشتیبانی «سردار قالیباف» برخوردار است.
حالا ۳۰۵ نفر از اعضای «هیئت علمی» دانشگاه‌های ایران در نامه‌ای خطاب به علی خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی خواسته‌اند تا او دخالت کرده و دستور به توقف این پروژه بدهد چرا که با فرامین گذشته‌ی او و بند ۱۱ سند چشم‌انداز صنایع نفت و گاز در افق ۱۴۰۴» مبنی بر «توسعه صنایع پتروشیمی در مناطق نفتخیز جنوب کشور» در تضاد است.
دانشگاهیان خواستار این شده‌اند تا خامنه‌ای دستور توقف اجرای طرح پتروشیمی میانکاله را با «توجه به قابلیت‌ها و محدودیتهای طبیعی این منطقه مهم زیستی در برنامهریزی و اجرای هرگونه طرح اقتصادی و توسعه‌‌ای» صادر کند.
اعضای هیئت علمی دانشگاه‌هایی چون دانشگاه تهران، مازندران، گلستان، «بهشتی»، دانشگاه صنعتی اصفهان، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات تهران، دانشگاه «تربیت مدرس» تهران، دانشگاه چابهار، دانشگاه «حکیم سبزواری»، دانشگاه شهرکرد، دانشگاه آزاد اهواز، دانشگاه بوعلی سینا همدان، دانشگاه خیلج‌فارس و دانشگاه کرج جزو ۳۰۵ نفری هستند که این نامه را امضا کرده‌اند.
در بخشی از این نامه به «سند ملی حفاظت از محیط زیست» که خامنه‌ای در سال ۱۳۹۴ ابلاغ کرد، اشاره شده که «رعایت سیاستهای حافظ آن بیتردید به حفاظت و صیانت مبتنی بر دانش و خرد از منابع ارزشمند طبیعی کشور خواهد انجامید و مانع قدرتمندی در برابر دستاندازیها و زیادهخواهیها ایجاد خواهد شد.»
امضاکنندگان این نامه وضعیت محیط زیست در چند سال گذشته را آسیب‌پذیر دانسته و نوشته‌اند: «همچنان که کشور در حوزههای مختلف سیاسی و اقتصادی و اجتماعی در معرض تهدیدات و دسیسه چینی‌های متفاوت قرار دارد، در زمینه محیط‌زیست نیز بیدفاعتر و مظلوم‌تر از سایر بخشها آماج آسیب‌های متعدد است.»
اعضای «هیئت علمی» دانشگاه‌های ایران همچنین ابراز تأسف کرده‌اند که «زخم‌هایی که شاهد رشد بیرویه آنها بر پیکر محیط زیست کشور هستیم در مواردی نه از سوی دشمن نقشه‌پرداز خارجی بلکه از سوی فرزندان ناآگاه این سرزمین و به قصد خدمت وارد میشوند.» آنان نوشته‌اند، شرایط اقتصادی باعث شده تا به بهانه اشتغالزایی دست‌درازی به محیط زیست رخ دهد.
اعضای هیئت علمی دانشگاه‌ها در نامه خود به رهبر جمهوری اسلامی یادآور شده‌اند: «در حالی که بیش از ۹۰ پروژه پتروشیمی ناتمام در کشور به حال خود رها شده و ۴۰ مورد از مجوزهای احداث آن به دولت قبل برمی‌گردد، متاسفانه در واپسین روزهای اسفند سال گذشته در اقدامی عجولانه و با استفاده از سکوت خبری نوروز ۱۴۰۱ کلنگ پروژهای فاقد مجوزهای لازم تحت عنوان پتروشیمی مازندران (پتروشیمی میانکاله) در مرتع حسین‌آباد واقع در ذخیرهگاه جهانی زیست‌کره میانکاله بر زمین زده شد».
در بخش دیگری از این نامه تأکید شده است: «از آنجا که در طرح آمایش استان مازندران زمینهای در نظر گرفته شده برای استقرار واحد مورد نظر جزو اراضی مرغوب درجه ۲ کشاورزی تعیین شده است، احداث این مجتمع با کاربریهای نهایی طرح آمایش استان و همچنین سیاستهای مصوب واگذاری اراضی موصوف به بانک زمین تطابق ندارد.»
۳۰۵ استاد دانشگاه‌های کشور ساخت مجتمع پتروشیمی میانکاله را «فاقد توجیه اقتصادی» و «مجوز شورای اقتصاد» خوانده‌اند که پس از شکست پروژه مشابه در شمال کشور (پتروشیمی گلستان) پیگیری شده است.
بر مبنای این نامه، مجتمع پتروشیمی میانکاله در «تعارض حقوقی با تعهدات سازمان محیط زیست ایران به شبکه جهانی ذخیرهگاههای زیست‌کره (برنامه انسان و کره مسکون)» و در «تقابل با دستورالعملهای ضوابط واگذاری اراضی منابع ملی و دولتی به طرحهای کشاورزی و غیرکشاورزی» قرار دارد و همچنین «باعث نابودی تولیدات بومی و معاش ۷۰ دامدار محلی دارای پروانه چرای دام برای ۱۱۰۰۰ واحد دامی معارض با قانون است.»
آنان نوشته‌اند که مجتمع پتروشیمی میانکاله از مشکل جدی‌تری نیز برخوردار است که آن «نقض سیاستهای کلی نظام در بخش نفت و گاز (در راستای بند اول اصل ۱۱۰ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و بند ۱۱ سند چشم‌انداز صنایع نفت و گاز در افق ۱۴۰۴)» است که توسط علی خامنه‌ای صادر شده و بر «توسعه صنایع پتروشیمی در مناطق نفتخیز جنوب کشور تصریح شده و اجرای آن برای تمامی قوا لازم الاجراست.»
در این نامه بر این نکته نیز تأکید شده است که «هدف پروژه احداث واحد GTP به منظور تولید پروپیلن در واحدهای دیگر است در حالی که حجم انبوهی از این ماده اولیه هم‌اکنون در انبارهای کشور بلااستفاده باقی مانده است.»
