اول ماه مه روز جهانی کارگر از راه می‌رسد. روزی که نماد مبارزه ما کارگران برای یک زندگی بهتر و انسانی است.
این روز متعلق به همه ما زنان و مردان کارگر و فرصتی برای پیوند و همبستگی از یک طرف و سر دادن فریاد اعتراض به نابرابری‌ها و بی عدالتی‌های موجود از طرف دیگر است.
دولت و حکومت با همه جناح‌ها و دسته‌جات غارتگرش بیش از پیش به طبقه کارگر و مزد بگیران هجوم آورده و کمر به نابودی ما بسته است.
سیستم موجود در اشکال گوناگون از جمله تعیین دستمزد ناچیز و فلاکت‌آوری که با تورم واقعی فاصله نجومی دارد، بودجه‌ای انبساطی برای اقلیت حاکم و انقباضی برای عامه مردم، ناامنی شغلی و قراردادهای موقت، بیکارسازی و اخراج‌های گسترده و… مصیبت‌های فراوانی را بر سرمان آوار کرده است؛ در حالی که خود و اعوان و انصارشان از همه ثروت‌های عمومی برخوردارند و از حاصل رنج و زحمت و مشقت ما هر روز سهم بیشتری می‌برند.
در سالی که گذشت دومین اعتصاب گسترده و بلندمدت ما کارگران پروژه‌ای و پیمانی رقم خورد. نتایج این اعتصاب در بخش‌هایی رضایت‌بخش بود و در بخش‌های دیگری همچنان در بر پاشنه قبلی می‌چرخد و وعده‌های داده شده عملی نشد.
به دلیل پراکندگی جغرافیایی و به این دلیل که با یک کارفرمای واحد مواجه نبودیم و در مقابل‌مان صدها پیمانکار و کارفرما وجود داشت، شاید کمتر کسی تصور می‌کرد که اعتصاب سراسری ما ممکن و میسر شود اما با تجارب ارزنده‌ای که از اعتصاب قبلی کسب کردیم قادر شدیم در سطوح قابل قبولی خودمان را سازماندهی کنیم و هزاران کارگر علیرغم کارشکنی‌ها و تهدیدات کارفرماها با هم متحد شدیم. این رویداد یکی از بارزترین و درخشان‌ترین نقاط جنبش کارگری بود.
خواسته‌ها و مطالبات ما همچنان به قوت خود باقی است و به زودی خود را آماده رویارویی دیگری خواهیم ساخت.
آنچه امروز بر ما می‌گذرد مرگ تدریجی و تحمیلی است و میلیون‌ها نفر از اکثریت مردم تهیدست و مزد بگیر در سراشیبی سقوط به عمق دره فقر مطلق سوق داده می‌شوند که باید کاری کرد.
ما کارگران و ما همه مردم دردهای مشترکی داریم، مطالبات ما کارگران جدای از مطالبات مردم و سایر بخش‌ها نیست بنابراین ضرورت دارد برای رهایی از این شرایط، مبارزات ما در همه بخش‌ها منسجم و متحد به هم گره بخورد.
زمینه‌های آن فراهم است و این همگرایی را در اعتراضات هر روزه ما کارگران با معلمان، با بازنشستگان و با بخش‌های مختلف جامعه می‌بینیم. دفاع از زندگی و معیشت و داشتن کرامت انسانی حلقه پیوند همه ما کارگران و ما مردم به یکدیگر است.
آنکه خواستش لغو کار کودک است و دغدغه‌اش زندگی‌ای شاد و انسانی برای همه کودکان، درد و حرف ما را فریاد می‌زند.
آنکه آموزش رایگان را خواهان است، آنکه از حقوق زن دفاع می‌کند، فریاد اعتراض مرا هم بر زبان دارد. ستم و تبعیض علیه زن، درد من کارگر هم هست، ما کارگران هم از کودک‌همسری و از دیدن قتل‌های ناموسی قلب‌مان به درد آمده است.
ما همگی همدرد و هم‌سخن هستیم پس می‌توانیم و باید کنار هم باشیم.
از سوی دیگر، ما کارگران پروژه‌ای و پیمانی این روز همبستگی جهانی کارگری را باید متحدتر از هر زمان دیگری کنار هم قرار بگیریم و برای استقبال از چنین روزی تدارک تجمعاتمان را مقابل مراکز کاری، پالایشگاه‌ها، پتروشیمی‌ها، نیروگاه‌ها و مناطق ویژه ببینیم.
یک‌صدا خواسته‌هایمان را اعلام کنیم و اولتیماتوم دهیم که همچنان پیگیر مطالبات‌مان هستیم.
ما همچنان خواستار کوتاه شدن دست پیمانکاران چپاولگر و لغو قوانین برده وار مناطق آزاد و ویژه اقتصادی هستیم.
خواستار افزایش دستمزدها و رسیدن سطح آن در حد یک زندگی شایسته انسان هستیم.
خواستار بهبود قابل قبول محیط‌های کاری و زیستی‌مان در نفت و پتروشیمی، داشتن ایمنی محیط کار و پایان دادن به امنیتی کردن مبارزات و حق داشتن تشکل، تجمع و اعتراض هستیم.
با صدای بلند اعلام کنیم که ما باز هم می‌آییم.
این روز می‌تواند مناسبتی باشد برای تاکید بر خواسته‌های سراسری کارگران و فرصتی برای مطالبات پاسخ نگرفته‌مان.
از همه کارگران و مزدبگیران دعوت می‌کنیم بیانیه‌ها و قطعنامه‌های خود را تدارک ببینند.
بیایید در کنار هم قطعنامه سراسری اول ماه مه داشته باشیم و درد مشترک‌مان را فریاد کنیم.
برای پایان دادن به این بربریت اتحاد سراسری‌مان را به نمایش بگذاریم و بدین گونه روز جهانی کارگر را به روز اعتراض خود علیه وضعیت نابسامان معیشتی و زیستی‌مان تبدیل کنیم.
«معیشت، منزلت، حق مسلم ماست»
شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت
فروردین ۱۴۰۱
