نزدیک دو دهه است جامعه ما شاهد تلاش های مداوم معلمان در سراسر ایران برای تامین معیشت و مطالبات خود است. طولانی شدن این اعتراضات و پاسخ نگرفتن از جانب نهادهای دولتی، علاوه بر فشار اقتصادی و فقر و بی‌حقوقی که رنج و مشقت زیادی را به معلمان تحمیل کرده است، معلمان و فعالین‌شان با سرکوب و دستگیری‌ها و زندان هم روبرو هستند.
این فشار مضاعف بر معلمان مایه تأسف و نگرانی عمیق کل جامعه و بخصوص دانش‌آموزان و خانواده‌هایشان است. اتحاد درونی و تشکل سراسری معلمان یکی از نقاط قدرت این بخش محروم جامعه است. پیگیری و تداوم مبارزه برای حقوق حقه‌ی معلمان بدون این اتحاد و تشکیلات سراسری ممکن نبود. از این لحاظ باید این اتحاد و تلاش‌های سراسری معلمان را گرامی داشت.
موضوع دیگر انگشت گذاشتن و توجه جدی معلمان روی موانع و مشکلات آموزش است که در مبارزات معلمان منعکس شده است. خصوصی کردن آموزش، محتوای عقبمانده‌ی آموزشی، تفرقه بین معلمان و تقسیم آنان به گروه‌های مختلف مدارس دولتی و خصوصی و حق‌التدریسی، کمبود امکانات آموزشی و بی‌حقوقی بازنشستگان و غیره، همواره با مخالفت و اعتراض جدی معلمان و بازنشستگان روبرو شده و خواستار رفع این مشکلات عدیده هستند.
معلمان در تلاش‌های بیش از یک دهه‌ی خود، همواره بر همبستگی مبارزاتی خود و کارگران و بخش‌های محروم جامعه تأکید داشته‌اند. معلمان همچنین از همبستگی جنبش کارگری و حمایت دانش‌آموزان و خانواده‌هایشان برخوردار هستند.
شکی نیست که گرسنگی و زندگی زیر خط فقر، فشار اقتصادی و روحی زیادی را به معلمان و خانواده‌هایشان تحمیل می‌کند. دغدغه‌ی نان و معیشت توان این بخش مهم جامعه را برای ارتقای فعالیت فکری و آموزشی گرفته است. ما تأکید می‌کنیم که مطالبات و معیشت و رفاه معلمان باید تأمین شود.
ما کارگران هم مثل معلمان زیر بار فشار اقتصادی و روانی زندگی و معیشت خانواده‌هایمان هستیم. بخش بسیار بزرگی در میان کارگران فصلی و بیکار در خط فقر مطلق بسر می‌برند. بدین لحاظ همدلی، هم‌سرنوشتی و همبستگی مبارزاتی معلمان و کارگران حیاتی و ضروری است.
فشار معیشت و گرسنگی گلوی کارگران، معلمان، بازنشستگان و بخش وسیع‌تر محرومان در سراسر ایران را می‌فشارد. ما هیچ راهی جز مبارزه و تلاش برای تأمین معیشت کامل کارگران و زحمتکشان جامعه، نداریم.
ما فعالین کارگری کردستان، به ویژه خود را در کنار تشکل‌های محلی و سراسری معلمان و مبارزات و اعتراضات برحق‌شان می‌بینیم و خواستار پاسخ فوری به مطالبات معلمان هستیم.
ما خواستار آزادی فوری معلمان دربند هستیم. جای معلم زندان نیست، در کلاس درس است.
جمعی از کارگران و فعالین کارگری سنندج
اول اردیبهشت ۱۴۰۱
