مدیر کمپین معلولان با اشاره به بالا بودن موارد گزارش شده از تجاوز و خشونت علیه افراد دارای معلولیت می‌گوید: «گزارش‌های مبنی بر تجاوز به معلولان در مراکز نگهداری به کرّات داریم! اما بهزیستی به هیچ وجه قبول نمی‌کند و کاملا حامی این مراکز است.»
بهروز مروتی با اعلام این مطلب به وبسایت «جامعه ۲۴» می‌افزاید: «به عنوان مثال در جریان تجاوز به سه دختر دارای معلولیت در ارومیه قرار گرفتیم که تاییدیه پزشکی قانونی را هم داشتند. وقتی مسئله را در فضای مجازی بازگو کردیم بهزیستی اعلام کرد که موضوع در دست بررسی است، حالا ۲ سال از ماجرا گذشته و هیچ اتفاقی هم نیفتاده است.»
وی با تاکید بر اینکه تعداد حوادث معلول‌آزاری بسیار بیشتر از آن است که گاهی در رسانه‌ها منتشر می‌شود، عنوان می‌کند: «ما به همه ۵۰ هزار خانواده‌ای که فرزندشان در مراکز نگهداری از معلولان است دسترسی نداریم، اما میزان این خشونت‌ها و تجاوز‌ها به شدت بالاست. »
مروتی از بهزیستی درخواست کرد که اجازه دهد هیات امنایی از خانواده‌ها تشکیل شده تا بتوانند به صورت سرزده به هر مرکزی که می‌خواهند بروند و از شرایط بازدید کرده و بچه‌ها را بررسی بدنی کنند تا مبادا آسیب دیده باشند. وی معتقد است «اگر سازمانی مستقل از بهزیستی تشکیل شده و این موارد را با دقت بررسی کند آمار وحشتناکی از خشونت، تعرض، تجاوز و شکنجه علیه معلولان خواهیم داشت، اما وجود چنین سازمانی می‌تواند باعث کاهش موارد این آسیب‌ها شود.»
بهروز مروتی علت بدرفتاری با معلولان و سالمندان در مراکز نگهداری را استفاده از افراد غیرمتخصص و حتی کم‌سواد برای مراقبت از این افراد به دلیل عدم تمایل به پرداخت حقوق و مزایای بیشتر به متخصصان دانسته و اضافه می‌کند: «این افراد حتی تحت آموزش‌های ضروری هم قرار نمی‌گیرند و به همین علت بنا به اقتضائات روحی و روانی خود با مددجویان برخورد می‌کنند.»
وی با تاکید و کنایه در مورد این موضوع که بهزیستی با وجود اینکه در سیاست‌های دیگر هیچ کارآمدی ندارد اما در یک مورد به شدت «موفق» است ادامه می‌دهد «و آن اینکه نمی‌گذارد آنچه در این مراکز می‌گذرد به بیرون درز کند، اما وقتی این موارد به هر طریقی منتشر می‌شود سازمان بهزیستی به صورت کلی آن را حاشا می‌کند.»
به گفته مروتی، سازمان بهزیستی مسائل را کتمان می‌کند و بر آنها سرپوش می‌گذارد تا منبع مالی عظیمی که از سمت نیکوکاران به سویش سرازیر می‌شود از دست ندهد.
وی با تاکید بر اینکه مراکز نگهداری به خانواده‌ها فشار مضاعف می‌آورند تا چنین مواردی را رسانه‌ای نکنند، اضافه می‌کند: «اولین مسئله‌ای که در چنین مواردی مراکز به خانواده‌ها می‌گویند آن است که شما هیچ سندی ندارید و دوربین‌های ما هیچ چیزی را ثبت نکرده است در حالی که دوربین در اختیار مسئولان این مرکز است و به راحتی می‌توانند هر آنچه لازم می‌بینند را پاک کنند.»
مدیر کمپین معلولان در ادامه می‌گوید: «همچنین ممکن است تخلف در نقطه‌ای دور از چشم دوربین رخ دهد و ضبط نشود به عنوان مثال چند وقت پیش در مرکز مرکز نگهداری از بیماران اعصاب و روان کرج فردی یک بیمار را پشت حیاط ساختمان کتک می‌زد که همسایه دیده و صحنه را ضبط می‌کند، قطعا اگر آن فیلم نبود مسئله کتمان می‌شد.»
اینهمه در حالیست که به گفته وی در بسیاری موارد خانواده‌ها نمی‌دانند که حق دارند و می‌توانند موضوع را پیگیری کنند و بهزیستی هم راهنمایی و حمایت نمی‌کند و به همین دلیل هم خانواده‌ها نمی‌توانند مسائل را منتشر کنند. خانواده‌ها هم وضعیت مالی مناسبی برای گرفتن وکیل ندارند.
بهروز مروتی مدیر کمپین معلولان با اشاره به اینکه حدود چهار پنج سال پیش در یک مرکز خیریه نگهداری از معلولان غذای مسموم به بچه‌ها دادند که بیش از ۲۰ نفر مسموم شدند و ۳ نفر هم جان باختند، اضافه می‌کند: «نهایتا عنوان شد غذای مرکز تنها ۱۰ تا ۲۰ درصد در مرگ این ۳ مددجو نقش داشته و اگر این افراد معلولیت نداشتند این غذا آنها را نمی‌کشت!»
این اولین بار نیست که اخبار بدرفتاری و شکنجه و آزار و اذیت شهروندان دارای معلولیت در ایران منتشر می‌شود. در روزهای گذشته، تصاویری مربوط به ضرب و جرح و سوزاندن بدن یک فرد دارای معلولیت در «قائم‌شهر» (شاهی) در استان مازندران منتشر شد. در فروردین‌ماه نیز ویدئویی از ضرب و جرح یک مددجوی ۱۶ ساله توسط یکی از کارکنان مرکز توانبخشی در منطقه مهرشهر کرج خبرساز شد. در سال ۹۶ نیز خبرهایی در مورد آزار و اذیت و «سگ‌درمانی» در یک مرکز نگهداری از معلولان روانی در تهران منتشر شده بود به این معنی که معلولان را در اقدامی ضدانسانی و وحشیانه با غل و زنجیر می‌بندند و یا سگ به جان آنها می‌اندازند!
