کارگران ایران امسال در شرایطی به پیشباز روز کارگر می‌روند که سفره آنها هر روز کوچکتر می‌شود و حقوق مدنی و اقتصادی آنها بطور مستمر و نظام‌مند تضییع می‌شود.
اعلامیه جهانی حقوق بشر حق کار با شرایط منصفانه و رضایت‌بخش (ماده ۲۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر بند اول) را برای همه شهروندان به رسمیت شناخته است. بر طبق بند سوم همین ماده «هرکس که کار می‌کند به مزد منصفانه و رضایت‌بخشی که زندگی او و خانواده‌اش را مطابق با شئون انسانی تأمین کند ذیحق می‌شود.»
بند چهارم این ماده تشکیل اتحادیه برای دفاع از منافع خود را یکی از حقوق اساسی کارگران می‌شناسد.
در جمهوری اسلامی ایران هرگونه تلاش جهت برپاسازی سندیکاهای مستقل و سایر اشکال مختلف جمعیت‌های مسالمت‌آمیز جهت دفاع از حقوق کارگران با سد حکومتی مواجه است و فعالان کارگری به اتهامات واهی چون اخلال در امنیت اجتماعی و تبانی علیه امنیت کشور مورد آزار و اذیت قرار گرفته، تعقیب و زندانی می‌شوند.
یکی از وظایف دولت‌ها تهیه پیش‌نیازهای برخورداری از یک زندگی با عزت، کرامت و شرافت انسانی برای شهروندان متبوع خود است. این پیش‌نیازها در درجه اول نیازمند برخورداری از آموزش رایگان، امنیت شغلی، بهداشت و درمان عمومی، حمایت‌های اجتماعی همچون بیمه بیکاری و بازنشستگی، استراحت و مرخصی با حقوق و سرانجام تضمین حداقل دستمزد مورد نیاز هستند.
جمهوری اسلامی نه تنها از اقدامات لازم برای فراهم آوردن این پیش‌نیازها سر باز می‌زند، بلکه به اعتراف خود مقامات مسئول دولتی و حکومتی میلیونها نفر از کارگران، معلمان و سایر مزدبگیران زیر خط فقر زندگی می‌کنند.
در سال گذشته کارگران و معلمان با برگزاری بیش از دو هزار راهپیمایی، تحصن و اعتصاب خواهان «مزد منصفانه و رضایت‌بخش تا سطح حداقل بالای فقر» شده‌اند.
دولت جمهوری اسلامی همچون گذشته از یکسوی با وعده و وعیدهای فریبکارانه و از سوی دیگر با ایجاد جوّ امنیتی، دستگیری و به زندان انداختن نمایندگان سعی در سرکوب و فرونشاندن موج اعتراضات دارد.
اکنون در آستانه روز جهانی کارگر، طبق پیش‌بینی اقتصاددانان و کارشناسان، بحران اقتصادی کشور عمیق‌تر و گسترده‌تر خواهد شد.
این به معنای سالی مشقت‌بارتر از سال‌های پیشین برای کارگران، معلمان و مزدبگیران است.
کمیته دفاع از حقوق بشر همبستگی جمهوریخواهان ایران (هجا) به عنوان بخشی از وظایف ذاتی خود از همه کارگران و معلمان و مردمان ستمدیده ایران که علیه غارتگری‌های حکومت متحد شده و بپا خاسته‌اند و با برگزاری تظاهرات، اعتصاب و راهپیمایی‌های گسترده حقوق انسانی خود را مطالبه کنند، حمایت می‌کند.
معلمان، کارگران و همه زندانیان سیاسی باید آزاد شوند.
