به نام خداوند جان و خرد
انتقاد عقلانی، ابزار ما بود اما جواب شما، خشونت بود و سرکوب!
معلمان گرانقدر، مردم فهیم ایران،
در هفته‌ای که در تقویم ملی‌مان به نام معلم مزین شده است، حاکمیت، در سراسر کشور، با احضار و پرونده‌سازی علیه فعالان صنفی معلمان، نشان داد که اهمیت مقام معلم که سال‌ها از آن دم می‌زند، سراب و فریبی بیش نبوده است.
از صبح روز دهم اردیبهشت، عوامل حاکمیت با یورش قرون وسطایی به منازل چهار نفر از خدمتگزاران شریف و صادق جامعه معلمان، آقایان رسول بداقی، محمد حبیبی، جعفر ابراهیمی و علی اکبر باغانی، آنها را دستگیر و به زندان اوین منتقل کردند.
پروژه سرکوب علیه کنشگران، به همینجا ختم نشد و صبح روز دهم اردیبهشت، در حرکتی به زعم خود گسترده، بسیاری از معلمان در شهرهای مختلف کشور را تهدید، احضار و بازداشت کردند که این احضارها و تهدیدها، عموماً در جهت تحت فشار قراردادن کنشگران صنفی و لغو تجمع اعتراضی یازدهم اردیبهشت بود.
همچنین، صبح روز یازدهم اردیبهشت، پیش و پس از تجمع، بسیاری از کنشگران صنفی دستگیر شدند که از آن جمع، آقایان: اسکندر لطفی، مسعود نیکخواه، محسن عمرانی، محمود ملاکی، اصغر حاجب، رضا امانی‌فر و هادی صادق زاده هنوز در زندان بسر می‌برند.
همکاران گرانقدر، مردم شریف ایران،
در بند هفتم از اصل سوم قانون اساسی،« تامین آزادی های سیاسی و اجتماعی » از تکالیف مسلم دولت برشمرده شده است.
در اصل ۳۹ همین میثاق نامه ملی آمده است:
«هتک حرمت و حیثیت کسی که به حکم قانون، دستگیر، بازداشت، زندانی یا تبعید شده، به هر صورت که باشد، ممنوع و موجب مجازات است.»
اکنون پرسش از رؤسای قوای سه‌گانه، این است که:
آیا به قانون اساسی التزام عملی ندارید که بنا بر مصلحت، چشم بر معلم‌ربایی‌های اخیر و اقدامات قانون‌شکنانه و غیردمکراتیک حوزه‌ی قضایی و ضابطان آن بسته‌اید؟
آیا پایمال شدن حقوق شهروندی معلمان، آنهم در هفته بزرگداشت مقام آنها، از منظر شما، عین عمل به قوانین نانوشته‌ای است که در آن، فرهنگیان به اقتضای سیاست، از جمله مردم و صاحب حق قلمداد نمی‌شوند؟
سال‌های بسیاری است که آموزش رایگان و معیشت عادلانه معلمان به گروگان تدابیر و تصمیماتی گرفته شده که دستاوردی جز «تبعیض، بی‌عدالتی، فقر، آموزش ناکارآمد، تربیت فشل و تولید افسردگی و ناهنجاری» نداشته است.
چگونه است که در مرامنامه‌ی مدیریت شما، اجتماع برای دفاع از حقوق غیر ایرانیان روا، جایز و حتی تکلیف به شمار می‌آید اما وقتی نوبت به دفاع از حقوق فرهنگیان و دانش‌آموزان ایرانزمین می‌رسد، این حق مدنی و قانونی، در قالب جعلی و ابزاری «اخلال در نظم عمومی، تشویش اذهان، تبلیغ و تبانی علیه نظام و ضدیت با امنیت ملی» تعریف می‌شود؟
تأسف‌برانگیزتر اینکه وزیر آموزش و پرورش در چنین شرایطی، بجای اهتمام به دفاع شرافتمندانه از مجموعه‌ی سازمانی خود، در کنار قانون‌شکنان می‌ایستد تا شاید سهم بیشتری از سفره قدرت نصیب او گردد.
اگر نمایندگان مجلس، براین عملکرد ضد معلمی و منفعت‌جویانه‌ی وزیر، چشم بپوشند، نباید پرسید که آیا نماینده ملت هستید یا خدمتگزار قدرت؟
در حالی که تمام تجمعات اعتراضی معلمان در چارچوب اصول ۲۶ و ۲۷ قانون اساسی و در جهت ارتقای کیفی و عادلانه‌سازی آموزش و ترمیم معیشت فرهنگیان و در فضایی لبریز از خشونت‌پرهیزی صورت گرفته است بی‌اعتنایی محض حاکمیت به آنها و تداوم تصمیمات ناعادلانه و ضد آموزش، نشان از آن ندارد که گویا اراده‌ای به عمد می‌خواهد وضعیت، این چنین بماند؟!
آیا محصول این اراده بنیان‌سوز، اقدام ویرانگر علیه امنیت ملی است یا عدالت‌خواهی بنیادساز معلمان؟
بنابراین، شورای هماهنگی، ضمن پای فشردن موکد بر استیفای مطالبات معیشتی و آموزشی فرهنگیان و دانش‌آموزان، بازداشت‌ها و احضارهای فله‌ای و غیرقانونی معلمان در دو هفته اخیر و برخورد هنجارشکنانه و بعضا توأم با ضرب و شتم آنها را شدیدا محکوم و اعلام می‌نماید که در صورت آزاد نشدن معلمان بازداشتی طی روزهای آتی، در اعتراض به این رفتار انحصارجویانه و ضد مردم‌سالاری، تجمع خود را اینبار در سراسر کشور در روز پنجشنبه ۲۲ اردیبهشت با محوریت ویژه حمایت از معلمان بازداشتی و زندانی و همچنان عدم اجرای رتبه‌بندی و همسان‌سازی حقوق بازنشستگان و پولی‌سازی آموزش برگزار می‌نماید.
طبیعتا، سران سه قوه، مسئول حفظ جان معلمان زندانی ِ به ویژه آقایان اسماعیل عبدی، اسکندر لطفی و مسعود نیکخواه که در اعتصاب غذا بسر می‌برند و دیگرانی که به منظور حمایت به این عزیزان پیوسته‌اند، خواهند بود.
زمان و مکان: ساعت ۱۰ صبح پنجشنبه ۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۱
تهران، مقابل مجلس شورای اسلامی
مراکز استان‌ها: مقابل ادارات کل
شهرستان‌ها مقابل ادارات آموزش و پرورش شهرستان
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی معلمان ایران
