کارگران و مردم آزادیخواه ایران
معلمان زندانی اسماعیل عبدی، اسکندر لطفی و مسعود نیکخواه از روز یازدهم اردیبهشت در اعتصاب غذا به سر میبرند و با توجه به بی‌خبری از وضعیت آنان و انتقال اسماعیل عبدی به زندان کچویی، جان آنان در معرض خطرات جبران‌ناپذیری قرار دارد.
ابوالفضل رحیمی‌شاد از فعالین صنفی معلمان و همچنین زندانیان سیاسی مهدی فراخی شاندیز، مهدی بیرامی، منوچهر بختیاری و سیدساسان مکانیک‌ناریه در حمایت از خواست اسماعیل عبدی و در همبستگی با او دست به اعتصاب غذا زده‌اند که سلامت همگی آنان نیز در مخاطره قرار گرفته است.
رسول بداقی، جعفر ابراهیمی، محمد حبیبی، علی‌اکبر باغانی، محسن عمرانی، هادی صادق‌زاده، اصغر حاجب، رضا امانی‌فر و… نیز در جریان سرکوب تجمع معلمان در روز جهانی کارگر از روز دهم و یازدهم اردیبهشت تاکنون در بازداشت به سر میبرند.
مطالبات معلمان جدای از خواست‌های برحق شغلی و معیشتی که دارند، با سرنوشت و آینده‌ی تحصیلی و زندگی فرزندان ما گره خورده است.
همانطوریکه همه ما کارگران و عموم مردم ایران آگاهیم، حاکمیت با هدف جلوگیری از شکل‌گیری تجمعات حق‌طلبانه روز یازده اردیبهشت‌ماه کارگران و معلمان، دست به سرکوب گسترده‌‌ای زد و تعداد زیادی از پیشروان جنبش معلمان را دستگیر کرد که بیشتر آنان هنوز در بازداشت به سر میبرند.
اما مگر این معلمان چه جرمی مرتکب شده‌اند که چنین باید سرکوب و زندانی شوند؟ یا اسماعیل عبدی چه جرمی مرتکب شده است که پس از گذراندن هفت سال زندان ظالمانه، این‌چنین ناچار به اعتصاب غذا شده است؟
اکنون که حاکمیت علاوه بر نادیده گرفتن مطالبات معلمان به شدیدترین شیوه دست به سرکوب می‌زند و تجمعات آنان را مورد یورش وحشیانه قرار می‌دهد، دیگر هیچ راهی بجز تداوم و گسترش این اعتراضات از سوی معلمان و ما کارگران و مردم ایران باقی نمانده است.
بی هیچ پرده‌پوشی باید بگوییم امروز حکومتگران جمهوری اسلامی، بی‌شرمانه‌تر از هر دوره‌ای در مقابل ما کارگران و معلمان و عموم توده‌های زحمتکش مردم ایران ایستاده‌اند.
آنان یکی از ثروتمندترین کشورهای جهان را به فقیرترین کشور و مهد تمدن و آزادی و انقلاب در خاورمیانه را به زندانی برای نزدیک به نود میلیون انسان تبدیل کرده‌اند.
آنان در طول چهل و سه گذشته آموزش و پرورش و همه زیر ساخت‌های کشور را به نابودی کشانده و امروز در برابر دادخواهی و اعتراضات کارگران و معلمان، به جای شرمندگی و عذرخواهی از مردم و کناره‌گیری از قدرت، با دار و درفش در مقابل اعتراضات ما کارگران و معلمان و عموم مردم ایران ایستاده‌اند.
کارگران و مردم آزاده ایران!
این تنها نیروی متحد ماست که می‌تواند در شرایطی که حکومتگران جمهوری اسلامی جامعه ما را به خطیرترین شکلی در معرض فروپاشی اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی قرار داده‌اند ما و آیندگان ما را نجات دهد.
نباید تردید داشته باشیم که امروز معلمان به مثابه پیشروترین و آگاه‌ترین عناصر اجتماعی در صف مقدم گذار از وضعیت موجود قرار دارند.
تردید نداشته باشیم که معلمان زندانی همچون عبدی و حبیبی و اسکندر لطفی و بداقی و صدها معلم دارای پرونده و زندانی، نماینده آمال و آرزوهای ما برای گذر از وضعیت جهنمی موجود هستند.
حبس هفت ساله و ظالمانه اسماعیل عبدی و اینک سرکوب ددمنشانه جنبش معلمان، هدفی جز تداوم وضعیت جهنمی موجود و جهنمی‌تر کردن آن از سوی حکومتگران جمهوری اسلامی ندارد.
جان معلمان زندانی، اسماعیل عبدی و اسکندر لطفی و مسعود نیکخواه در خطر است.
از فراخوان شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی معلمان در روز پنجشنبه هفته جاری، ۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۱، حمایت کنیم و با شرکت و حضور گسترده در تجمعات این روز به یاری معلمان متعهد، آگاه و دلسوز فرزندانمان بشتابیم.
اتحادیه آزاد کارگران ایران- ۲۰ اردیبهشت ۱۴۰۱
