گرانی مداوم و کمر شکن ارزاق عمومی و دیگر کالاهای اساسی و جهش سرسام‌آور قیمت‌ها به دنبال حذف یارانه‌های این اقلام، زنگ‌های خطر را در سرتاسر کشور به صدا درآورده است: خطر فرو رفتن هرچه بیشتر کارگران و توده‌های میلیونی مردم در باتلاق فقر و درماندگی و افزایش محرومیت آنها، در اثر سیاست‌های مخرب و خانمان‌برانداز حکومت که تماما در خدمت سرمایه‌داران و باندهای قدرت قرار دارد بیش از پیش بار بحران‌های داخلی و خارجی را بر دوش کارگران و توده‌های مردم محروم و به جان آمده گذاشته و بخش‌های هرچه وسیع‌تری از آنان را به زیر خط فقر و فلاکت پرتاب می‌کند.
مردم البته سالهاست که به این وضعیت فاجعه‌بار، که زندگی نسل‌های کنونی و آینده را به تباهی می‌کشد پی برده و در فرصت‌های گوناگون نارضایتی و اعتراض خود را در شهرها و نقاط مختلف کشور با صدای بلند اعلام داشته‌اند.
در چند روز گذشته نیز شاهد مقاومت دلیرانه و آگاهانهٔ مردم ایذه، اهواز، سوسنگرد، شادگان، شیراز، دزفول و چند شهر دیگر در مقابل این موج گرانی‌ها و سیاست‌های مخرب و ضد مردمی بوده‌ایم که نه تنها نشان از رنج و نارضایتی عمیق مردم در این شهرها دارد، بلکه به نوبه خود بیانگر خشم و انزجار بخش‌های گسترده‌ای از کارگران و زحمتکشان در دیگر شهرها و روستاها، علیه چنین سیاست‌ها و برنامه‌هایی می‌باشد. برنامه‌ها و سیاست‌هایی که بیش از پیش مردم زیر ستم و استثمار را به لبهٔ پرتگاه فقر و استیصال کشانده و آنان را به ورطهٔ نابودی و خانه خرابی سوق می‌دهد.
امضاکنندگان این بیانیه به عنوان بخشی از مردم کارگر و زحمتکش ایران معنا و حقانیت این اعتراضات را با پوست و گوشت خود حس کرده و پشتیبانی خود را از مردم دلیر و آگاه سوسنگرد، ایذه، اهواز، شیراز، شادگان، دزفول و دیگر شهرها اعلام می‌کنند.
به باور تشکل‌های امضاکننده این بیانیه و کارگران و فعالان کارگری متشکل در این تشکل‌ها، برای مقابله با گرانی‌ها و وضعیت روزافزون فقر و فلاکت عمومی و همچنین ایجاد تغییرات اساسی و تعیین‌کننده در کشور، راهی جز اتحاد و همبستگی هرچه بیشتر میان بخش‌های مختلف طبقه کارگر و پشتیبانی از اعتراضات و مبارزات کارگران، معلمان، بازنشستگان، پرستاران، زنان مبارز، دانشجویان، دانش آموزان و… از جنبش‌های اعتراضی و مقاومت و مبارزه مردمی وجود نداشته و نخواهد داشت.
واقعیت این است که اعتراضات مردم کارگر و زحمتکش هنگامی به نتیجه خواهد رسید و حاکمیت را به عقب‌نشینی وادار خواهد کرد که با آگاهی و استقامت تداوم داشته و بر تشکل‌های مستقل و متکی به خود کارگران و دیگر جنبش‌های اجتماعی در کارخانه‌ها و کارگاه‌ها، محلات، دانشگاه‌ها، مدارس و جنبش اعتراضی و اعتصابی آنان متکی باشد.
اعتراضات متحد و متشکل، رمز پیروزی مبارزات حق طلبانهٔ کارگران و زحمتکشان و تمامی مردم آزادی‌خواه و عدالت‌طلب در جامعه است.
تاریخ ۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۱
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه
سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه
گروه اتحاد بازنشستگان
کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری
کمیته پیگیری ایجاد تشکل‌های کارگری ایران
کانون گفتگوی بازنشستگان تأمین اجتماعی
