احمد رأفت – نیروهای تحت حمایت جمهوری اسلامی در انتخابات پارلمانی لبنان که یکشنبه ۲۵ اردیبهشت برگزار شد، همچون انتخابات پائیز سال گذشته در عراق، بخشی از آرای خود را از دست دادند.
«حزب‌الله» و «امل» دو گروه شیعی تحت حمایت جمهوری اسلامی البته توانستند عمده آرای خود را حفظ کنند، اگرچه برای اولین بار یک کاندیدای مخالف «حزب‌الله» توانست در جنوب لبنان کرسی مسیحیان را به دست آورد. الیاس جراده دندانپزشکی که در فهرست انتخاباتی «قوات لبنانی» حضور داشت توانست اسعد حردان رهبر «حزب سوسیال ناسیونالیست‌های سوری» متحد دیرینه «حزب‌الله» را شکست دهد. اسعد حردانی از سال ۱۹۹۲ به عنوان نماینده مسیحیان جنوب لبنان در پارلمان حضور داشت و از متحدین بسیار نزدیک «حزب‌الله» و از حامیان سرسخت بشار اسد به حساب می‌آید. الیاس جراده پس از اعلام پیروزی‌اش به خبرگزاری رویترز گفت این انتخابات «شروع جدیدی برای جنوب و کل لبنان است.»
در جبهه دروزی‌ها نیز یکی دیگر از متحدین «حزب‌الله» نتوانست به مجلس راه پیدا کند. طلال ارسلان از سال ۱۹۹۲ یک کرسی مجلس لبنان را اشغال می‌کرد و در چندین دولت نیز با حمایت «حزب‌الله» به عنوان وزیر حضور داشته است. بجای او مارک ضوی استاد دانشگاه که از مخالفان سرسخت «حزب‌الله» است در پارلمان آینده حضور خواهد یافت.
بزرگترین شکست را ولی «جنبش میهنی آزاد» متحد اصلی «حزب‌الله» و «امل» که رهبری آن با میشل عون رئیس جمهوری کنونی لبنان است متحمل شد. جبران باسل نفر دوم این تشکل مسیحی و داماد میشل عون که رویای ریاست جمهوری در سر داشت حتی نتوانست به مجلس راه پیدا کند. در انتخابات چهار سال پیش «جنبش میهنی آزاد» با کسب ۲۰ کرسی، بزرگترین حزب در پارلمان بود. این تشکل مسیحی همراه با «امل» و «حزب‌الله» و برخی دیگر از احزاب ۷۱ کرسی از مجموع ۱۲۸ کرسی را در اختیار داشتند و مهم‌ترین ائتلاف پارلمانی را تشکیل می‌دادند. «جنبش میهنی آزاد» در این انتخابات که هنور نتایج نهائی آن اعلام نشده، بین ۴ تا ۵ کرسی از دست داده است.
برنده اصلی انتخابات یکشنبه در لبنان حزب مسیحی «قوات لبنانی» به رهبری سمیر جعجع است که توانست شمار نمایندگان خود در پارلمان را از ۱۵ به ۲۰ برساند. سعد کیوان تحلیلگر لبنانی در بیروت به کیهان لندن می‌گوید «حزب سمیر جعجع نماد مخالفت با نفوذ جمهوری اسلامی و احزاب تحت حمایت این کشور است و این پیروزی را مدیون این مواضع است.»
پیروزی «قوات لبنانی» (نیروهای لبنانی) و شکست «جنبش میهنی آزاد» در انتخابات ریاست جمهوری آینده که در ماه اکتبر برگزار خواهد شد، تعیین کننده خواهد بود. بر مبنای تقسیم قدرت در لبنان بین گروه‌ها و فرقه‌های مذهبی، رئیس جمهور باید مسیحی باشد. سعد کیوان در ادامه گفتگو با کیهان لندن می‌افزاید: «با ورود رئیس جمهور جدید که به احتمال بسیار زیاد یک مسیحی مخالف حزب‌الله خواهد بود، جمهوری اسلامی و گروه‌های شیعه لبنانی دیگر دوست و حامی در کاخ بعبدا [مقرّ ریاست جمهوری] نخواهند داشت.»
سنی‌های لبنان در این انتخابات به صورت پراکنده شرکت کردند و یکی از دلایل مشارکت پائین نیز عدم حضور مهم‌ترین تشکل سنی‌ها در این انتخابات است. سعد حریری نخست وزیر سابق و مهم‌ترین شخصیت سنی لبنان، در ماه ژانویه اعلام کرد که او و حزب «المستقبل»، مهم ترین تشکل سنی‌ها، در انتخابات شرکت نخواهند کرد. سعد کیوان در این رابطه به کیهان لندن می‌گوید «این تصمیم از سوئی می‌تواند نمایش قدرت سعد حریری و حزیش باشد، ولی از سوی دیگر سنی‌ها را از صندوق رای دور کرد و این مسئله می‌تواند نمایندگان سنی غیرحزبی را در مجلس آینده تشویق به حمایت از ائتلاف به رهبری حسن نصرالله [رهبر «حزب‌الله»] کند. انتخابی که در شرایط کنونی کاملا به ضرر لبنان است و بحران را تشدید می‌کند.»
https://kayhan.london/1401/02/25/%d8%ad%d8%b2%d8%a8%d8%a7%d9%84%d9%84%d9%87-%d8%a8%d8%a7-%d8%ad%d9%85%d8%a7%db%8c%d8%aa-%d8%ac%d9%85%d9%87%d9%88%d8%b1%db%8c-%d8%a7%d8%b3%d9%84%d8%a7%d9%85%db%8c-%d8%a7%d9%86%d8%aa%d8%ae%d8%a7
بحرانی که سعد کیوان به آن اشاره می‌کند تنها بحران اقتصادی که سه چهارم لبنانی‌ها را به زیر خط فقر فرستاده نیست. پارلمان آینده به احتمال بسیار قوی به سرنوشت پارلمان عراق پس از انتخابات سال گذشته در این کشور دچار خواهد شد، که هنوز نتوانسته است دولتی تشکیل دهد و یا رئیس جمهور جدیدی انتخاب کند. اگرچه باید منتظر نتایج نهائی انتخابات یکشنبه ۱۵ ماه مه در لبنان ماند، ولی بعید به نظر می‌رسد دو جناحی که در پارلمان جدید در مقابل هم قرار خواهند گرفت بتوانند به تنهائی دولتی را شکل دهند که قادر به مهار بحران سیاسی و اقتصادی کنونی باشد.
آنتوانت جرداق زن جوان مسیحی که از روز اول در اعتراض‌های «میدان شهدا»ی بیروت حضور داشته و در این انتخابات از کاندیداهای مستقل و به گفته وی، فرزندان «انقلاب اکتبر» حمایت کرده است به کیهان لندن می‌گوید «مشکل ما تنها با گروه‌های سیاسی مسلح و وابسته به دولت های خارجی نیست. تمام احزاب که در سه دهه اخیر در صحنه سیاسی لبنان حضور فعال داشته‌اند در ایجاد بحران کنونی نقش داشته و تا زمانی که آنها پارلمان را در دست داشته باشند نمی‌توان انتظار تغییرات بنیادین داشت. شعار اصلی ما در انقلابی که در اکتبر ۲۰۱۹ شکل گرفت «کلّن یعنی کلّن» (همه یعنی همه) بود: همه مسئول هستند، همه باید از قدرت کنار بروند و باید تقسیم مذهبی- فرقه‌ای در قدرت را به بایگانی تاریخ سپرد.»
آنتوانت جرداق در خاتمه می‌گوید «شاید این تقسیم‌بندی فرقه‌ای تنها راه برای پایان دادن به جنگ داخلی (۱۹۷۵ تا ۱۹۹۰ میلادی) بود، ولی رای ما امروز لبنان است و نه این فرقه یا آن فرقه! نمی‌توان لبنان و لبنانی‌ها را فدای جنگ فرقه‌ها برای کنترل و حفظ قدرت خودشان کرد. در «میدان شهدا»، جوانان لبنانی که می‌خواهند کشورشان آینده‌ای داشته باشد، از هر مذهب و فرقه‌ای در کنار هم ایستاده بودند.»
