داریوش اقبالی خواننده پیشکسوت پاپ با انتشار یک پیام ویدئویی نسبت به تهدید هویت ملی ایرانیان ابراز نگرانی کرده و خواستار همبستگی مردم برای حفظ کشور و همدلی ایرانیان در یک جبهه مشترک، صرف نظر از قوم و زبان و تنوعات دیگر شد.
داریوش اقبالی خواننده پاپ و بازیگر قبل از انقلاب که مثل بسیاری از همکارانش پس از بهمن ۵۷ محکوم به ترک ایران شد، در تازه‌ترین پست صفحه اینستاگرام خود مردم را به اتحاد و همبستگی دعوت کرده است.
این هنرمند با بیان اینکه «ایران و هویت فرهنگی ما، مدیون زبان‌ها و فرهنگ‌های مختلف در تمام کشور است»، مردم ایران را به ساختن جبهه‌ای مشترک جهت حفظ سرزمین خود دعوت کرد. وی با اشاره به اینکه «تفرقه و عدم اتحاد سبب نابودی ما خواهد شد»، بر همبستگی ملی و رسیدن به توافق با تفاهم برای کسب آزادی تاکید کرد.
داریوش اقبالی گفت: «از هم جدا بودن یعنی نابودی ما. ما بهم نیاز داریم. ما در کنار هم ما می‌شویم. ما همدردانی هستیم که نسل‌هاست صدمه دیدیم.»
او با انتشار این ویدئو متنی را ضمیمه کرده و نوشته است: «همت کن و از عزم خود یاری طلب که پشت شب می‌شکند. که جلوه خورشید ما پلاس شب ز خانه بیرون فکند. کن رها بازوی در بند مرا، پای در بند دماوند مرا. خیز و چیره شو بر خطر، فکر چاره کن همسفر. فکر چاره کن همسفر…»
اقبالی در این ویدئو به ضرورت ایستادگی تمامی آحاد ملت در کنار یکدیگر اشاره کرده و لزوم بقا را بر همبستگی و همصدایی دانسته است. وی با اشاره به تنوع فرهنگی و قومی در ایران، زبان و هویت ایرانی را در خطر دانسته و هشدار داده که این هویت ملی اکنون در خطر تجزیه قرار دارد.
به اعتقاد این هنرمند، پراکندگی اقوام و مردم متنوع ایران به معنای نابودیست و وظیفه همه است که کشور را از خطر تجزیه نجات دهند.
این خواننده که هم در دوره پهلوی و هم پس از انقلاب به خواندن اشعار سیاسی مشهور است، پیش از این در وبلاگ شخصی خود دلیل خروج خود از ایران را اینگونه نوشته بود: «پس از انقلاب ۱۳۵۷ و به دنبال کشتار، خونریزی و خفقان حاکم بر سرزمینم، مجبور به ترک وطن شدم. از آن زمان تا حال، در سفری بی‌انتها، می‌کوشم در کنار هموطنانم سرود ایرانی آزاد را هم‌صدا شوم.»
او در ۴ دهه زندگی در خارج از ایران، از حامیان جدی پناهجویان بوده و همچنین با تشکیل بنیادهایی چون «آینه» به حمایت از مبتلایان به اعتیاد برخاسته است.
او با شاعران و ترانه‌سرایان بنام چون اردلان سرفراز، ایرج جنتی عطایی، شهیار قنبری، سیمین بهبهانی، مینا جلالی، هما میرافشار، زویا زاکاریان همکاری داشته و از سروده‌های شاعران کهن چون مولانا و حافظ در ترانه‌هایش بهره برده است اما ویژگی منحصر به فرد وی در مقایسه با همکاران، پرداختن به موسیقی سیاسی و اجتماعی از زمان شروع فعالیت هنری‌اش است.
وی ترانه‌های متعددی با موضوع درد و رنج مردم، اوضاع سیاسی، فقر، آزادی و اعتیاد خوانده و برخورداری او از صدایی خاص، داریوش را به یکی از خوانندگان پرطرفدار و محبوب ایرانی تبدیل کرده است.
سخنان کامل وی به شرح زیر است:
«ما بهم نیاز داریم. ما در کنار هم ما میشیم.
ما همدردانی هستیم که نسل‌هاست صدمه دیدیم.
ما اعضای یک پیکریم و در کنار هم می‌تونیم زنده بمانیم.
شکی نیست که ایران متعلق به همه ایرانیان است و بقای هویت فرهنگی ایران در طول تاریخ مدیون قومیت مختلف سرزمین ما بوده.
امروز این هویت ملی در خطر است.
الان قومیت و زبان‌ها و فرهنگ‌های مختلف ما در خطر تجزیه است و این وظیفه همه ماست که سرزمین‌مان را با همه فرهنگ‌ها و زبان‌هاش با همبستگی حفظ کنیم.
بیایین در یک جبهه مشترک برای همبستگی در کنار هم باشیم.
از هم جدا بودن یعنی نابودی ما.»
