جمهوری اسلامی و ونزوئلا سند همکاری‌های جامع راهبردی ۲۰ ساله در حوزه‌های سیاسی، فرهنگی، اقتصادی، نفتی و پتروشیمی و گردشگری امضا کردند. این سند پس از امضای سند همکاری ۲۵ ساله با جمهوری خلق چین و ۲۰ ساله با روسیه امضا شده است.
سند مشترک همکاری‌های جامع راهبردی ۲۰ ساله بین جمهوری اسلامی و ونزوئلا روز شنبه ۲۱ خرداد ۱۴۰۱ میان رؤسای دو دولت اسلامی و چپگرا در کاخ سعدآباد تهران امضا شد.
نیکلاس مادورو رئیس‌جمهور ونزوئلا روز جمعه بیستم خرداد در بدو ورود به تهران اعلام کرده بود که دو کشور سند نقشه راه برای همکاری ۲۰ ساله را امضا می‌کنند.
رئیس‌جمهور ونزوئلا مبارزه با استعمار و امپریالیسم را هدف مشترک تهران و کاراکاس عنوان و تاکید کرد که «دوران سلطه نظامی آمریکا به پایان رسیده است»
رئیس جمهور چپگرای ونزوئلا همچنین از رابطه برادری دولت‌اش با جمهوری اسلامی سخن گفته و افزوده که پیش از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران نیز بسیاری از مردم در مبارزات‌شان علیه رژیم شاه، از انقلاب‌ها در آمریکای لاتین الهام می‌گرفتند.
او در بخش دیگری از سخنانش ادعا کرده که جمهوری اسلامی ایران و ونزوئلا پیشگامان نظم نوین جهانی در حال ظهور هستند: «نظام ژئوپولیتیکی نوینی در حال شکل گرفتن در جهان است. نتیجه آنهم رهایی یافتن از سلطه استعماری آمریکا است. نظامی که در مسیر انحطاط قرار گرفته و اروپا را هم شامل می‌شود. می پرسید ایران و ونزوئلا کجای این معادله قرار می‌گیرند و من پاسخ می‌دهم؛ ما پیشگامان این عصر نوین هستیم! عصر تجلی انسانیت نوین و نیز نظام ژئوپولتیکی نوین در جهان، یا همان جهان نو. جهانی عاری از قدرت‌های سلطه‌گر، عاری از استعمارگری، عاری از مجازات‌های سلطه‌گران جهانی. ما پیشگامان این نهضتیم. مثل هر تحولی از این دست. فرمانده چاوز همیشه می‌گفت: نیکلاس، ما باید جلودار باشیم. در خط مقدم! همیشه باید انتظار داشته باشیم با سلاحشان ما را بکشند. باید در خط مقدم باشیم.»
حکومت‌های جمهوری اسلامی و ونزوئلا هر دو تحت تحریم‌های ایالات متحده قرار دارند و طی دو دهه گذشته به ویژه از دوران ریاست محمود احمدی نژاد بر دولت نهم و دهم روابط خود را با یکدیگر گسترش داده‌اند.
ابراهیم رئیسی رئیس دولت سیزدهم روز شنبه پس از امضای سند همکاری ۲۰ ساله گفت: «ونزوئلا نشان داد که در مقابل امپریالیسم و تحریم‌ها مقاومت داشته است. تحریم‌ها برای ملت ایران در این چهار دهه فراوان بوده است اما ملت ایران تصمیم گرفته است که از این تحریم‌ها به عنوان فرصتی برای خود استفاده کند.»
ابراهیم رئیسی این سند همکاری را دارای ابعاد مختلفی عنوان کرد و افزود که «همکاری‌هایی با ونزوئلا صورت می‌گیرد که در حوزه انرژی، نیروگاه‌های حرارتی و صادرات خدمات فنی و مهندسی و همچنین همکاری در حوزه‌های دفاعی و حوزه کشاورزی است که همه اینها نشان می‌دهد ظرفیت‌های بسیاری برای همکاری بین دو کشور وجود دارد.»
اسناد شرکت دولتی پترولئوس دی ونزوئلا (پی‌دی‌وی‌اس‌ای) نشان می‌دهد که ونزوئلا واردات نفت خام سنگین ایران را برای تأمین پالایشگاه‌های داخلی خود بر اساس یک قرارداد تهاتری آغاز کرده است.
ونزوئلا بر اساس پیمان‌های دوستی و همکاری با جمهوری اسلامی طی سال‌های اخیر برای نوسازی پالایشگاه‌های خود از ایران تجهیزات گرفته است. جمهوری اسلامی همچنین تا کنون چندین نفتکش با بیش از یک و نیم میلیون بشکه بنزین و مشتقات نفتی به ونزوئلا فرستاده تا کمبود بنزین این کشور را جبران کند.
اینهمه در حالیست که ونزوئلا یکی از بزرگترین ذخایر نفتی جهان را دارد اما کمبود سرمایه‌گذاری و فساد باعث شده است که هم تولید روزانه نفت آن از سه میلیون بشکه به حدود ۳۴۰ هزار بشکه برسد و هم بخش اعظمی از پالایشگاه‌هایش کهنه و از رده خارج شوند.
مقامات جمهوری اسلامی خیال می‌کنند قراردادهای بلندمدت با کشورهای دیگر راهی برای ماندگاری آنها خواهد بود و در این راه از هیچ ایرانفروشی ابایی ندارند! یکی از مهمترین نمونه‌ها قرارداد ۲۵ ساله میان دولت روحانی و دولت کمونیست چین است. قرارداد ۲۰ ساله با روسیه نیز از همین نوع است و حالا قرارداد ۲۰ ساله با ونزوئلا بسته شده.
جزییات منتشر شده از بخشی از قراردادهای بلندمدت با چین و روسیه نشان می‌دهد مقامات جمهوری اسلامی در این قراردادها امتیازهای ویژه‌ای به کشورهای طرف قرارداد داده و منابع کشور را برای سالیان سال در اختیار این کشورها قرار می‌دهند.
https://kayhan.london/1400/08/26/%d8%aa%d8%af%d8%a7%d9%88%d9%85-%d8%a7%db%8c%d8%b1%d8%a7%d9%86%d9%81%d8%b1%d9%88%d8%b4%db%8c-%d8%a8%d8%a7-%d9%86%d9%82%d8%b4%e2%80%8c%d8%a2%d9%81%d8%b1%db%8c%d9%86%db%8c-%d8%b3%d9%be%d8%a7
برای نمونه قرارداد توسعه و بهره‌برداری میدان عظیم گازی چالوس میان جمهوری اسلامی و روسیه تحت بخشی از «قرارداد ۲۰ ساله ایران و روسیه» امضا شده است. بر اساس این قرارداد تقسیم سهام میدان گازی چالوس به این ترتیب است که شرکت‌های گازپروم و ترانس‌اویل روسیه در مجموع ۴۰ درصد، سی.ان.پی.سی و سی.ان.او.او.سی چین در مجموع ۲۸ درصد و شرکت اکتشاف و تولید خزر ایران (KEPCO) ۲۵ درصد سهم دارند.
ارزش این قرارداد چند تریلیون دلار عنوان شده و در حالی روسیه و چین به ترتیب بیشترین سهم و در انتها ایران از این میدان گازی نفع می‌برد که میدان گازی چالوس در بخش ایرانی آب‌های دریای کاسپین قرار دارد و تحت «حاکمیت کامل» ایران است.
