عدم نظارت و بازرسی از محیط کار میزان حوادث در محیط کار را افزایش داده و سبب شده کارفرمایان دیگر حقوق کارگران را به راحتی نادیده بگیرند. بیکاری و گرانی نیز باعث می‌شود کارگران برای حفظ امنیت شغلی در برابر شرایط نامناسب در محیط کار سکوت کنند.
حادثه در محیط کار در سال جدید خورشیدی آمار فزاینده داشته بطوری که فقط در دوشنبه ۱۳ تیرماه چهار کارگر در شهرهای شیراز و کرج در زمان انجام کار دچار حادثه شدند.
در شیراز یک کارگر ۲۴ ساله از ارتفاع چهار متری ساختمان نیمه‌کاره در محل گودبرداری سقوط کرد و از ناحیه کمر و پا آسیب دید و در بیمارستان بستری شد.
همزمان بر اثر انفجار شارژ کپسول اکسیژن در یک کارگاه در حصارک کرج ۲ کارگران قطع عضو شدند و یک کارگر دیگر جان باخت.
در روزهای دهم و یازدهم تیرماه نیز ۶ کارگر در شهرهای سیرجان و شاهین‌شهر حین انجام کار دچار حادثه شدند. یک کارگر در شهرستان سیرجان به دلیل ریزش چاه فاضلاب به درون چاه سقوط کرد و پس از نجات توسط آتش‌نشانی جان باخت. همچنین سقوط دستگاه جرثقیل در کارگاه ساختمانی در شاهین‌شهر اصفهان پنج کارگر زخمی و به بیمارستان منتقل شدند.
ایران در زمینه رعایت مسائل ایمنی کار در میان کشورهای جهان رتبه ۱۰۲ را به خود اختصاص داده که رتبه بسیار پایینی است. این در حالیست که در سال‌های گذشته نیز کارفرمایان برای کاهش هزینه‌ها بسیاری از اصول ایمنی در محیط کار را نادیده می‌گرفته‌اند. همچنین کارگران به دلیل فشارهای معیشتی و اقتصادی نیز تمرکز روانی خود را در محیط کار از دست داده و این موضوع نیز عامل دیگری برای افزایش آمار حادثه در محل کار شده است.
در همین حال عدم نظارت و بازرسی از محیط کار سبب شده کارفرمایان به راحتی حقوق کارگران را در محیط کار زیر پا بگذارند. بخشی از کارگران به دلیل مشکلات معیشتی و با هدف حفظ امنیت شغلی به شرایط نامطلوب و حتی غیرانسانی در محیط کار تن می‌دهند اما در آنسو برخی کارگاه‌ها نیز با کمبود نیرو روبرو هستند و کارگران حاضر به کار در شرایط دشوار کاری با درآمد ناچیز نیستند.
در همین رابطه خبرگزاری ایلنا گزارش داده که یکی از عمده‌ترین دلایلی که موجب شده بسیاری از واحدهای تولیدی نتوانند نیروی کار لازم را داشته باشند، عدم رعایت حقوق کارگران بر اساس قانون است و دیگری عدم بازرسی‌های ادعایی وزارت و ادارات کار است. آنها صرفا به ارائه بیلان کاری درباره ایجاد اشتغال بسنده می‌کنند.
در این گزارش آمده که در برخی واحدهای تولیدی و کارگاهی مبلمان چهاردانگه در جنوب غرب تهران کارگران ناچار هستند در گرمای طاقت‌فرسای تابستان در هوای آزاد و در فضای بدون سقف ساعت‌ها کار کنند.
از سوی دیگر در شهرک ایرین (نرسیده به «اسلامشهر») جمعی از کارگران قطعه‌سازی این مسئله را مطرح کردند که باید نیازهای مصرفی خود را هر روز از شب قبل خریداری کنند تا صبح به سرویس برسند، زیرا طی کار برای اقلام خوراکی و آشامیدنی باید فاصله زیادی را از کارگاه تا اولین سوپرمارکت شهرک طی کنند و از ناهار و حتی زمان کافی برای خوردن غذا نیز برخوردار نیستند.
عوض‌علی سلطانی دبیر خانه کارگر شهرستان پاکدشت نیز درباره مشکلات کارگاه‌ها و شهرک‌های صنعتی گفته که حدود ۸۰درصد کارگران ایرانی شاغل در شهرک‌های صنعتی دارای قراردادهای موقت یک ماهه، ۱۵ روزه یا نهایتا دو ماهه هستند و در این زمینه بسیاری از شرایط و امکانات برای آنها سخت می‌شود و امکان طرح خواست‌های آنها نیز در این موقعیت دشوار می‌شود.
این فعال صنفی افزوده که « برخی کارفرمایان در ماه‌های اخیر تهدید کردند که در صورت افزایش دستمزد در کارگاه، باید تولید خود را تعطیل کنند و از این طریق تلاش دارند تا علیرغم نیاز به نیروی کار، در مقابل مطالبات به حق کارگران خود درباره دستمزد بایستند.»
فشار بر کارگران و نادیده گرفتن حقوق آنها با عدم نظارت و بازرسی از سوی نهادهای مسئول افزایش می‌یابد. عوض‌علی سلطانی در اینباره گفته که «اداره کار مناطق و شهرستان‌های دارای شهرک صنعتی در این حوزه بسیار ضعیف عمل می‌کند. هم برای بازرسی و هم برای بحث تشکیل شوراهای اسلامی کار و هم بحث تشکیل انجمن‌های صنفی در واحدها به‌دلیل عدم نظارت و بازرسی وزارت کار، مشکل شدیدی وجود دارد.»
اینهمه نشان می‌دهد کارگران در حالی مجبور هستند در ایران با رقمی ناچیز و زیر خط فقر کار کنند که شرایط کار آنها نیز ناایمن است و برخی کارفرمایان در عمل از کارگران بیگاری می‌کشند.
