گزارش‌ها از استان‌های کُردنشین ایران حاکی از شیوع اقدام به خودکشی مردان به ویژه نوجوانان زیر ۱۸ سال است. از ابتدای سال میلادی تا اکنون گفته می‌شود حداقل ۱۳۰ خودکشی از جمله ۱۵ مورد اقدام به خودکشی کودکان در این استان‌ها صورت گرفته است.
وبسایت حقوق بشری «هه‌نگاو» با اتکا به منابع خود، از افزایش شمار خودکشی‌ها نزد مردان و به ویژه نوجوانان خبر داده و نسبت به آن ابراز نگرانی کرده است.
بر اساس آمار «سازمان حقوق بشری هه‌نگاو» از ابتدای سال میلادی جاری تا کنون و طی هشت‌ماهه، ۱۳۰ نفر که ۴۰نفرشان نوجوان و زیر ۱۸ سال بوده‌اند، اقدام به خودکشی کرده‌اند.
از این افراد، ۱۵ پسر زیر ۱۵ سال بوده‌اند. میانگین خودکشی در شهرهای کُردنشین ایران، ۵ اقدام در طول یک ماه بوده است.
آنگونه که «هه‌نگاو» می‌گوید، دلایل بیشتر این خودکشی‌ها اختلافات خانوادگی، فقر و مشکلات معیشتی و همچنین مشکلات اجتماعی بوده است.
بر مبنای این گزارش هولناک، بیشتر خودکشی‌ها توسط نوجوانان از طریق حلق‌آویز کردن انجام گرفته. ۸ نوجوان با خوردن قرص، شش نفر با اسلحه و یک نفر با پریدن از ساختمان و یک نفر با استشمام گاز به زندگی خود پایان داده‌اند.
افزایش شمار «خودکشی» ناشی از ناامیدی نسبت به بهبود شرایط اقتصادی- اجتماعی
«هه‌نگاو» افزایش خودکشی‌ها را مرتبط با ناتوانی حکومت در اداره امور اقتصادی و اجتماعی دانسته و نوشته است «حکومت جمهوری اسلامی آنچنان حقوق و آزادی‌های حداقلی سیاسی و مدنی را سرکوب کرده دیگر مجالی برای پرداختن به دیگر مصادیق بنیادین حقوق بشر یعنی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی نمانده است.»
در پی موج گسترده‌ای از خودکشی نوجوانان، روز چهارشنبه ۲ شهریورماه، یک پسر نوجوان در شهر کامیاران واقع در استان کردستان از طریق مصرف قرص دست به خودکشی زد و جان خود را از دست داد. این نوجوان به بیمارستان منتقل شده، اما تلاش کادر درمان برای نجات وی از مرگ بی‌نتیجه بود.
پیش از این نیز یک دختر ۹ ساله در شهرستان سقز از طریق حلق‌آویز کردن اقدام به خودکشی کرده و جان خود را از دست داد.
بر اساس آمارهای ارائه شده از سوی پزشکی قانونی، ۷ درصد از آمارهای خودکشی ثبت شده در ایران مربوط به افراد زیر ۱۸ سال است. همچنین آمار ثبت شده خودکشی افراد زیر ۱۸ سال طی یک دهه منتهی به سال ۱۴۰۰ تا ۲۵۰ مورد بوده است.
آمار رو به افزایش خودکشی کودکان و نوجوانان در ایران؛ فقر و مشکلات اقتصادی عامل اصلی!
در دو سال گذشته پس از شیوع ویروس کرونا، شهروندان بسیاری اقدام به خودکشی کرده‌اند. تصمیم برای خودکشی در گروه‌های کودک و نوجوان نیز به ویژه چشمگیر است. آمارها از شمار قربانیان خودکشی در ایران دقیق و روشن نیستند و همین امر باعث می‌شود تا مناطقی که بیشترین خودکشی در آنها صورت می‌گیرد برای فعالان عرصه‌های اجتماعی و پژوهشگران نامعلوم بماند و همین نیز پیشگیری آن را سخت‌تر کند.
علاوه بر این، بحران‌ها و مشکلات اجتماعی شهروندان از سوی مسئولان تکذیب می‌شود و آنها مرتب دیوار حاشا را بالاتر می‌برند! سردار پاسدار احمد وحیدی وزیر کشور دولت «قاضی مرگ» روز ۲۲ امردادماه در روز ملی تشکل‌ها و مشارکت‌های اجتماعی گفته بود: «یکی از القائات این است که می‌گویند جامعه ما دچار افسردگی است که این حرف غلط و بی‌ربطی است!»
با وجود این انکارها اما نتایج یک نظرسنجی که بهمن سال ۹۶ از سوی مرکز افکارسنجی دانشجویان ایران (ایسپا) انجام شد نشان می‌داد ۷۵ درصد از جمعیت کشور از شرایط موجود کشور ناراضی بوده‌اند. در نظرسنجی دیگری که تابستان گذشته از سوی این مرکز برگزار شد نزدیک به ۶۰ درصد شرکت‌کنندگان اعلام کرده بودند امید ندارند که در سال آینده (۱۴۰۱) وضعیت کشور بهتر از امسال باشد. گذشت زمان و واقعیات هولناک نشان می‌دهد که ناامیدی آنها زمینه‌های کاملا واقعی داشته است.
