سرکوب بهائیان از اولین روزهای تشکیل جمهوری اسلامی در دستور کار این نظام قرار داشته است. بسیاری از اعضای محفل‌های ملی ایرانیان بهائی اعدام شدند. بسیاری دیگر نیز به زندان‌های بلندمدت محکوم شدند. جوانان بهائی را از دانشگاه‌ها اخراج کردند و آنان را که در «دانشگاه‌های خانگی» تحصیل می کردند به زندان انداختند. کم نبودند کسانی که در این چهار دهه از کار بیکار شدند و یا محل کسب و کار آنها پلمب شد و اموال‌شان را مصادره کردند.
در یک ماه گذشته ما شاهد دور تازه‌ای از تشدید سرکوب ایرانیان بهائی هستیم. خانه‌هایشان را تخریب و جوانان‌شان را بازداشت و به زندان محکوم می‌کنند و باز هم محل کسب و کار برخی از آنان پلمب شد. ۲۴۵ مورد سرکوب و آزار و اذیت بهائیان در ۳۰ روز به ثبت رسیده است.
احمد رأفت با شاهین میلانی مدیر «مرکز اسناد حقوق بشر ایران» گفتگویی انجام داده است. دکتر کامبیز میلانی، پدر شاهین، که یکی از اعضای «محفل ملی بهائیان ایران» بود در امرداد ۱۳۵۹ همراه با ده نفر دیگر بازداشت شد و از آن زمان «ناپدیدشده قهری» به حساب می‌آید. وی احتمالا بلافاصله پس از دستگیری بدون محاکمه اعدام شده، ولی اجرای این حکم هرگز اعلام نشده است. شاهین چند ماه پس از بازداشت و ناپدید شدن پدرش به دنیا آمده است.
