در پی قتل مهسا ژینا امینی جوان در ۱۶ سپتامبر به دست گشت ارشاد، سراسر ایران لبریز از خشم می‌شود. با اعلام خبر مرگ وی، در منطقه کردستان محل زندگی او و همچنین در تهران و در بسیاری از دانشگاه‌های کشور، شاهد جنبش‌های اعتراضی هستیم.
در فردای روز قتل مهسا، سندیکای کارگران شرکت اتوبوسرانی واحد تهران و حومه در بیانیه‌ای اعلام می‌کند:
«سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و‌حومه این جنایت آشکار و بیشرمانه را قویاً محکوم می‌کند و خواهان پیگرد، محاکمه علنی و مجازات کلیه مسببین به قتل رسیدن مهسا امینی می‌باشد.»
آزادی ابراز وجود، انتخاب نوع پوشش، و حق تحصیل، اشتغال، طلاق و شرکت در فعالیت‌های اجتماعی حق کامل تمام مردم کشور اعم از زن و مرد و هر گروه اجتماعی دیگر است.
نقض نظام‌مند و خشونت‌آمیز حقوق زنان موجب گسترش نفرت عمومی از سرکوبگران شده است. باید به تبعیض ساختاری، نهادینه شده و پدرسالارانه علیه دختران و زنان در کشور پایان داد.
جنبش کارگری و تشکلات مستقل کارگری مدافع قاطع برابری زن و مرد و مخالف تحمیل هر گونه حجاب اجباری و بی عدالتی و تبعیض علیه زنان و مردم تحت ستم در ایران است.
دوشنبه ۱۹ سپتامبر در شهر زادگاه مهسا ژینا امینی، احزاب سیاسی کرد (ممنوع شده توسط رژیم) برای یک اعتصاب عمومی فراخوان دادند. از آن زمان تا کنون، جنبش‌های مختلفی در مناطق کردستان رخ داده است که به ویژه خواستار پایان دادن به تبعیضات علیه کردها و ایجاد خودمختاری احتمالی هستند. شعار : «ژین، ژیان، آزادی» (زن، زندگی، آزادی) برگرفته از جنبش زنان آزاد کرد، بطور گسترده در تظاهرات توسط همه سر داده می‌شود.
در سراسر کشور هر روز هزاران نفر برای اعتراض به خیابان‌ها می‌آیند.
زنان و مردان عمدتا گشت ارشاد که زیر نظر وزیر کشور است را محکوم می‌کنند. گشت ارشاد پلیس ویژه‌ای است که مسئولیت‌اش نظارت بر اِعمال حجاب اجباری زنان است. بر اساس گزارش سازمان عفو بین‌الملل «از مارس ۲۰۱۳ تا مارس ۲۰۱۴، بیش از ۹/۲ میلیون زن ایرانی به خاطر رعایت نکردن قوانین پوشش اسلامی از پلیس اخطار دریافت کردند و ۱۸۰۸۱ زن دیگر برای پیگرد قانونی به مقامات قضایی معرفی شده و مجازات شدند.»
این رویدادها ما را به یاد ۸ مارس ۱۹۷۹، روز جهانی زن، می اندازد، روزی که صدها هزار زن (و مرد) علیه اعلام حجاب اجباری، علیه سیر قهقرایی قوانین مدنی و هم چنین برای برابری بین زنان و مردان، دست به تظاهرات زدند.
تظاهرکنندگان با تخریب مجسمه‌ها، با پاره کردن تصاویر شخصیت‌های گذشته یا فعلی جمهوری اسلامی به نمادهای رژیمی که در سال ۱۹۷۹ تأسیس شد، حمله می‌کنند.
شعارهایی مانند: «مرگ بر جمهوری اسلامی»، «مرگ بر دیکتاتور»، «نه شاه و نه ولی فقیه» هر روزه سر داده می شود.
تا ۲۶ سپتامبر، پلیس حداقل ۷۶ نفر را کشته است. کشته شدن حدیث نجفی با اصابت شش گلوله احساسات زیادی را برانگیخته است.
هزاران نفر بازداشت شده‌اند، برای مثال تا امروز بیش از ۷۰۰ نفر تنها در یکی از استان‌های کردنشین در شمال کشور دستگیر شده‌اند. بسیاری از دستگیرشدگان پس از محاکمه‌های ناعادلانه، شکنجه شده و به حبس یا شلاق محکوم می شوند. بسیاری از خانواده‌های زندانیان برای آزادی بستگان خود در مقابل زندان‌ها تجمع کرده‌اند.
در مواجهه با محبوبیت این جنبش، دولت دسترسی به وسایل ارتباطی از طریق اینترنت را مسدود کرده است. در سراسر جهان بر تعداد تظاهرات در حمایت از این اعتراضات افزوده می‌شود.
ما سرکوب معترضان را به شدت محکوم می‌کنیم و از حکومت ایران می‌خواهیم که فوراً و بدون قید و شرط همه معترضان بازداشت شده و همچنین مدافعان حقوق بشر، مبارزان سندیکاهای کارگری، فعالان دانشجویی، روزنامه‌نگاران و غیره را آزاد کند.
به ویژه، ما حمایت می‌کنیم از:
– حق اساسی زنان در صاحب اختیار داشتن بدنشان
– لغو قانون حجاب اجباری و همچنین کلیه قوانین پدرسالارانه جاری
پاریس، ۳ اکتبر ۲۰۲۲
کنفدراسیون دموکراتیک فرانسوی کار (س اف د ت)
کنفدراسیون عمومی کار (س ژ ت)
کنفدراسیون متحده سندیکایی (اف. اس. او)
اتحاد سندیکایی همبستگی (سولیدر)
اتحاد ملی سندیکاهای مستقل (او ان اس آ)
