فرید خلیفی – زمانی که چین درها را برای سرمایه‌گذاری شرکت‌های خارجی باز کرد، شرکت‌های ریز و درشت بین‌المللی در غرب به آن کشور هجوم بردند تا به زعم خود از امکانات مناسبی چون نیروی کار ارزان، زمین فراوان برای احداث ابرکارخانه‌ها و دیگر تسهیلات تولید در چین استفاده کنند و هزینه تولید را پایین آورده و در نهایت سود بیشتری ببرند. چنین هم شد. چین پر شد از کارخانه‌ها و ابرکارخانه‌هایی که غول‌های تکنولوژی در آن کشور احداث کردند. این فرصت طلایی سودهای هنگفتی عاید شرکت‌های بین‌المللی بزرگ کرد. اما این تنها یک سوی ماجرا بود! در سوی دیگر که چین بود، اشتغالزایی عظیمی پدید آمد، اقتصاد رشد کرد و در عرصه جهانی چنان شکوفا شد که چین جایگاهی در میان اقتصادهای نخست دنیا به دست آورد. ماجرا تنها به رشد اقتصادی ختم نشد. بعد دیگری که سال‌ها پنهان مانده بود هم رفته رفته نمایان گشت. غول‌های تکنولوژی با خود دانش طراحی و تولید محصولات را هم به چین برده بودند. کم کم شرکت‌های چینی پدیدار شدند که محصولاتی با دانش بومی قابل رقابت با محصولات غول‌های تکنولوژی روانه بازار کردند.
