انتشار ویدئوی کوتاهی منتسب به توماج صالحی خواننده رپ اعتراضی توسط صداوسیمای جمهوری اسلامی خشم عمومی را نسبت به دروغ‌پراکنی و انحطاط اخلاقی و خشونت روانی و فیزیکی علیه مخالفان رژیم را به شدت برانگیخته است. افکار عمومی در واکنشی اعتراضی، از بازنشر این ویدئو خودداری کرده‌اند.
چند روز پس از بازداشت توماج صالحی خواننده رپ اعتراضی، ویدئوی کوتاهی توسط «باشگاه خبرنگاران جوان» وابسته به صداوسیمای جمهوری اسلامی منتشر شد با ادعای اینکه ویدئو مربوط به توماج صالحی است. این ویدئو از جنس اعتراف‌گیری‌های اجباری نهاد زیر نظر رهبر جمهوری اسلامی است که با شکنجه‌های روحی و روانی از افراد می‌گیرد و تفاوتش با ویدئوهای پیشین این است که در کمال بی‌شرمی و وقاحت، فرد را با چشمان بسته و شکنجه‌شده در برابر دوربین به نمایش گذاشته‌اند!
انتشار این تصاویر واکنش‌های منفی بسیار گسترده‌ای از سوی افکار عمومی در شبکه‌های اجتماعی به دنبال داشته است. مردم نسبت به آن اعلام انزجار و تنفر کرده و خشم خویش را نثار رژیمی می‌کنند که هیچ مرز اخلاقی و وجدانی ندارد. کاربران همچنین بطور گسترده و همبسته از انتشار این تصاویر در فضای اجتماعی خودداری کرده و محتواهای مشکوک و نفرت‌پراکن دستگاه حکومت را بایکوت کرده‌اند.
صفحات مزدبگیر جمهوری اسلامی اما این ویدئو را که هدف آن نمایش اقتدار پوشالی رژیم و ترساندن شهروندان است، به راحتی شناسایی می‌شوند. کاربران عادی شبکه‌های اجتماعی همچنین یکدیگر را تشویق می‌کنند که در دام سایبری‌ها نیفتند.
توماج صالحی خواننده رپ اعتراضی یکشنبه ۸ آبان توسط نیروهای سرکوبگر حکومت دستگیر شد و نگرانی جدی نسبت به شکنجه وی در زندان وجود دارد.
حکومت پس از دستگیری این خواننده اعلام کرده بود توماج را در حال خروج غیرقانونی از کشور در منطقه مرزی غرب کشور دستگیر کرده در حالی که به دلیل حضور فعال این خواننده در اعتراضات آنهم در حالی که مردم را تشویق به بیرون آمدن و اعتراضات خیابانی می‌کند، این دروغ برای هیچکس باورکردنی نبود.
توماج صالحی پیشتر نیز به دلیل انتقادهای تندش از حکومت دستگیر شده و مورد آزار قرار گرفته بود. وی از زمان شروع اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ در همراهی و همپایی با مردم جهت شرکت در اعتراضات خیابانی، از هیچ چیز فروگذار نکرد و همین بر محبوبیت وی افزود.
بازتاب رفتارهای اعتراضی دهه‌های گذشته نشان می‌دهد مردم با از سرگذراندن تابستان ۶۷، جریان کوی دانشگاه ۷۸، انتخابات ۸۸، اعتراضات ۹۶ و آبان خونین ۹۸ به بلوغی رسیده‌اند که اکنون با آغاز اعتراضات ۱۴۰۱، دیگر هیچیک از ترفندهای سایبری و حکومتی آنها را تحت تاثیر قرار نمی‌دهد.
در رابطه با یکی از این رفتارها می‌توان به اعتراف‌های اجباری اشاره کرد که حکومت همیشه سعی داشت با برانگیختن احساسات مردم فضای مجازی را به دست بگیرد و سلطه خود را بر افکار عمومی به رخ بکشد. سناریویی نخ‌نما، فاقد خلاقیت و اندیشه که آنقدر تکرار شد تا دیگر کمتر کسی حتی نسبت به نقد و تحلیل آن رغبت نشان می‌دهد.
