هفته‌ها از آغاز جنبش سراسری مردم ایران در پی مرگ مظلومانه دختر ایران، «مهسا امینی» می‌گذرد. جنبشی که بر دوش تجربه‌ای غنی از مبارزه تاریخی ایرانیان برای دستیابی به کرامت و حقوق انسانی، شیوه‌هایی نوین و خلاقانه از مداومت در پیگیری مسالمت‌آمیز خواسته‌های مردم را نشان می‌دهد.
در این مدت حکومت جز پی گرفتن سیاست‌های همیشگی و شکست‌خورده گذشته از جمله بازداشت گسترده شهروندان و سرکوب اعتراضات مسالمت‌آمیز خیابانی پاسخ دیگری به بحران‌های انباشته شده حاصل از سال‌ها ناکارآمدی و اجرای سیاست‌های تبعیض‌آمیز اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی نداشته است.
در این میان همگامی و همراهی دانشگاه و جنبش دانشجویی با دیگر اقشار اجتماعی در جنبش «زن، زندگی، آزادی»، برگ زرین دیگری را ضمیمه دفتر افتخارات جنبش دانشجویی ایران کرده و نشان می‌دهد که با وجود تلاش‌های نظام سیاسی برای کنترل و به انقیاد درآوردن دانشگاه، این نهاد همچنان تبلور خواسته‌های اساسی جامعه است.
تجمعات اعتراضی در دانشگاه علم و صنعت و نامگذاری فضاهای دانشگاهی به نام فرزندان ایران، از «کیانوش آسا » تا «ژینا» نمایانگر این مسئله است که علیرغم تقلای جریانات متصل به قدرت برای تبدیل این دانشگاه به پایگاهی در خدمت ایدئولوژی حاکم، توجه به دغدغه‌های اجتماعی که از نسل‌های گذشته تا به امروز وجود داشته، در نسل فعلی دانشجویان قوام بیشتری یافته است.
اخبار دانشگاه علم و صنعت حاکی از تلاش مدیران گوش به فرمان آن در جهت تهدید و ارعاب دانشجویان و افزایش هزینه‌های نقد و اعتراض است. بازداشت چندین تن از دانشجویان و از جمله چهار عزیز در بند، ایلیا تابعی، علی فتاحی، همایون سلیمانی و علیرضا عباسی، ممنوع‌الورود کردن ده‌ها دانشجو، احضارهای غیرقانونی به کمیته انضباطی و صدور احکام تعلیق، در پیش گرفتن رویه‌های خلق‌الساعه تحت عنوان اخراج موقت، حضور نیروهای شبه نظامی و لباس شخصی در دانشگاه و ضرب و شتم دانشجویان توسط افراد منتسب به تشکیلات شبه نظامی مستقر در دانشگاه همگی شواهدی بر افزایش فشارها به منظور سرکوب دانشگاه هستند.
روایت بازداشت تأسف‌برانگیز علی فتاحی که نشان از همکاری مستقیم حراست و معاونت دانشجویی دانشگاه با نهادهای امنیتی دارد، از موارد بی‌سابقه‌ای است که عزمی راسخ را از طرف خانواده دانشگاهیان جهت حمایت از حق اعتراض مسالمت‌آمیز دانشجویان می‌طلبد.
جز معدودی از اساتید خوشنام که در سال‌های اخیر همواره پناه دانشجویان بوده‌اند و این روزها نیز اسامی آنها در راستای حمایت از دانشجویان دیده می‌شود، این رویه‌های امنیتی و سرکوب دانشجویان با سکوت اکثر اساتید دانشگاه علم و صنعت و چه بسا همراهی عدهای استمرار یافته است.
بیانیه‌ی شرم‌آور تعدادی از اساتید که در آن بدون اشاره به برخوردهای پلیسی با دانشجویان، بطور ضمنی از روندهای امنیتی جاری حمایت نموده و خواهان پیگیری فعالیت‌های عادی دانشگاه بدون توجه به وضعیت دانشجویان شده‌اند، به یقین از ننگین‌ترین اتفاقات در تاریخ نود ساله‌ی این دانشگاه است.
امضاکنندگان این نامه به عنوان عضوی از خانواده بزرگ دانشگاه علم و صنعت ایران، ضمن اعلام حمایت از حق اعتراض دانشجویان، تأمین امنیت دانشجویان در دانشگاه را وظیفه بدیهی مدیریت دانشگاه می‌دانند و خواستار پیگیری فوری دانشگاه برای آزادی بی‌قیدوشرط دانشجویان در بند، جلوگیری از بازداشت خودسرانه دانشجویان توسط نهادهای امنیتی، جلوگیری از ورود نیروهای امنیتی لباس شخصی به دانشگاه، لغو ممنوع‌الورودی دانشجویان و احضارها و احکام کمیته انضباطی و برکناری فوری مدیران دخیل در بازداشت‌ها و پرونده‌سازی علیه دانشجویان از جمله رئیس اداره حراست و معاون دانشجویی و جایگزینی افرادی با رویکرد متفاوت هستند.
از اساتید دانشگاه می‌خواهیم با حمایت عملی از دانشجویان اجازه تسهیل برخوردهای امنیتی با فرزندان خود را ندهند و از تمامی مجاری مدنی و امکانات موجود برای تأمین امنیت دانشجویان استفاده کنند.
متن و اسامی امضاکنندگان بیانیه:
