شعری از رضا مقصدی؛ نیکا! دریا برای خنده‌ی تو آه… می‌کشد

چهارشنبه ۲۵ آبان ۱۴۰۱ برابر با ۱۶ نوامبر ۲۰۲۲


یک دختر از تبارِ ترانه.
یک دختر از سرودِ ستاره.
از کوچه‌باغ‌های بهاره–
ما را صدا زده ست.
تا از زُلالِ آینه وُ آب‌ها شویم.

وقتی که عاشقانه‌ترین حرف‌های ما
از شورِ شاعرانه گذر می‌کند هنوز
باید به شادمانیِ شب‌های بیقرار–
بر بِستر سپیده وُ شبنم، رها شویم.

ما آمدیم
دوست بداریم.

ما آمدیم با تپشِ جانِ عاشقان
تا از دلِ حماسه، غزل‌ها برآوریم.

در روزگارِ آینه وُ سنگ
چیزی که مهربان وُ قشنگ‌ست
آغوش آرزوی درخشانِ باغ ماست .

نیکا! دخترم!

در این شبِ بلند
این چشم‌های توست که شعرِ چراغ ماست.

زیباست نام تو
پیکِ زمانه گشت، سرانجامِ جام تو.

شورِ شکفته‌ات
ما را به سوی زمزمه‌ی ماه می‌کشد.

نیکا!
دریا برای خنده‌ی تو آه… می‌کشد.

 

 

 

برای امتیاز دادن به این مطلب لطفا روی ستاره‌ها کلیک کنید.

توجه: وقتی با ماوس روی ستاره‌ها حرکت می‌کنید، یک ستاره زرد یعنی یک امتیاز و پنج ستاره زرد یعنی پنج امتیاز!

تعداد آرا: ۱ / معدل امتیاز: ۴

کسی تا به حال به این مطلب امتیاز نداده! شما اولین نفر باشید

لینک کوتاه شده این نوشته:
https://kayhan.london/?p=305420