همواره در سراسر دنیا، دانشگاهیان از جایگاهی خاص در جامعه برخوردار بوده و از طرف مردم محترم شمرده می‌شوند؛ چرا که در تمام سنجه‌های جامعه‌شناسی، سهم عمده‌ای از برآوردن آینده‌ی اجتماع را برای ایشان مفروض می‌دارند. در تاریخ ایران عزیزمان نیز از زمان تأسیس دانشگاه، دانشجویان نقشی پیشرو در جنبش‌های اجتماعی ایفا نموده‌اند.
اکنون که در این روزهای دشوار دانشجویان این سرزمین آگاهانه، دلسوزانه و استوار در کنار جامعه‌ی خود ایستاده‌اند، دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شیراز نیز در حریم مقدس دانشگاه گرد هم آمدند تا در اعتراضاتی کاملا مدنی، عاری از خشونت و خودجوش که هماهنگ کننده‌ای جز وجدان‌هایی دردمند نداشت، تمامی آنچه که سبب خدشه‌دار شدن اخلاقیات سوگند خورده‌شان شده است، از جمله استفاده از تجهیزات و امکانات درمانی در راستایی غیر از تأمین سلامت جامعه را محکوم نمایند.
پاسخ این دردمندی اما بازداشت دانشجویان توسط نیروهای امنیتی، برخورد خشونت‌آمیز حراست خوابگاه دخترانه با دانشجوی این دانشگاه و صدور احکامی نظیر تعلیق دانشجویان و ممنوعیت ورود به دانشگاه، بدون ارائه‌ی مدارک کافی و پاسخگویی علت این برخوردها بوده است.
در چنین شرایطی مسئولان دانشگاه باید آگاه باشند که وظیفه‌ی ایشان حفاظت از دانشجویان و حریم دانشگاه و نه همکاری با نهادهای خاطی جهت آسیب رساندن به دانشجویان است. تردیدی نیست که برخوردهای غیرقانونی حراست و نهادهای امنیتی قابل چشم پوشی نبوده و این هتک حرمت‌ها نیز فراموش نخواهد شد.
در راستای آنچه بیان شد، ما اساتید دانشگاه علوم پزشکی شیراز، به منظور پاسداری از ساحت مقدس دانشگاه و آموزش و حمایت از فرزندان این دانشگاه، مخالفت صریح خود را با برخوردهای صورت گرفته با دانشجویان اعلام داشته و خواستار لغو فوری و بی قید و شرط تمامی ممنوعیت‌های بی‌اساس صادر شده هستیم و بر لزوم تأمین شرایطی امن جهت ابراز خواسته‌ها و فعالیت‌های مدنی دانشجویان در دانشگاه تأکید می‌نماییم.
